Τελικά μόλις κατάφερα να εντοπίσω τι μου φταίει. Τα εξής δύο:
1. Με το που τα φοράω, χωρίς να παίζει μουσική, νιώθω απευθείας στα αυτιά μου μια αίσθηση σαν να είναι βουλωμένα, και μια ανεπαίσθητη πίεση τύπου αεροπλάνου.
2. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο στα πρίμα, ακούγοντας έναν κόσμο πράγματα απ'το πρωι, συνειδητοποιώ ότι αυτό που με "χαλάει" είναι η τελείως διαφορετική φιλοσοφία του ακουστικού. Είναι σα να παίρνει τον ήχο και να στον απαλάσσει από όλες τις ατέλειες, και σου προσφέρει πίσω ένα smooth πράγμα το οποίο είναι.... θαμπό. Έχω συνηθίσει στη λογική του να ακούς τον ήχο με την καθαρότητα που θα είχε αν στεκόσουν 5 εκατοστά απ'το βιολί. Το 450 σου δίνει το βιολί όπως θα το άκουγες από τη θέση σου στην αίθουσα συναυλιών, λίγο θαμπωμένο απ´τις αντανακλάσεις και όχι τόσο οξύ. Overall νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι πιο ισορροπημένο σαν ήχος. Αλλά είτε δυσκολεύομαι να το συνηθίσω, είτε δε μου αρέσει.
Τζαζ κομμάτια που άκουσα ήταν φανταστικά, ζεστός ήχος, soundstage, αναλυτικότητα, "αέρας" των οργάνων.
Συμφωνικά έργα ήταν καλά.... εκτός από τα έγχορδα που στα αυτιά μου για κάποιο λόγο φαντάζουν τραγικά. Και γενικότερα, όταν το κομμάτι είναι ήρεμο ή με λίγα όργανα (εκτός εγχόρδων πάντα) το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο και φυσικό. Όταν όμως γκαζώσουν και παίξει όλη η συμφωνική, είναι λες και γίνεται ξαφνικά μια δυναμική συμπίεση σε όλο το φάσμα και έρχεται στα αυτιά μου ένα θαμπό πράγμα.
Δεν έχω ιδέα από ακουστικά δυστυχώς για να ταυτοποιήσω τα προβλήματα ακριβώς, γι'αυτό προσπάθησα να σας τα περιγράψω. Τώρα προσπαθώ να αποφασίσω αν θα τα επιστρέψω ή όχι. Γιατί η κλασσική είναι το 80% της μουσικής που ακούω.
