Για να βάλουμε μερικά πράγματα σε τάξη, για να μην δημιουργούνται παρανοήσεις.
Για αρχή, και το BluRay είναι ένα συμπιεσμένο φορμά, του οποίου ο τρόπος συμπίεσης διαφέρει ελάχιστα από τα αρχεία τύπου MKV, η πλειοψηφία των οποίων είναι συμπιεσμένη με το codec x264. Υπήρχαν μάλιστα στο παρελθόν δισκάκια BluRay τα οποία ήταν συμπιεσμένα σε MPEG-2, codec σαφώς υποδεέστερο του x264.
Αυτό που αλλάζει (για ανάλυση 1080p) είναι το bitrate, δηλαδή ουσιαστικά ο βαθμός συμπίεσης. Έτσι υπάρχουν αρχεία MKV σε αναλύσεις 720p και 1080p, και σε σχετικά χαμηλό ή υψηλό bitrate, σε σχέση με το πρωτότυπο.
Επίσης υπάρχουν αρχεία MKV τα οποία περιέχουν αυτούσιο το stream του πρωτότυπου BluRay, τα λεγόμενα remuxes, με αποτέλεσμα φυσικά να έχουν πανομοιότυπη εικόνα με τα πρωτότυπα BluRay.
Οπότε, υπάρχουν αρχεία MKV ανάλυσης 720p με χαμηλό bitrate, τα οποία παίζουν μέτρια προς άσχημα, αλλά υπάρχουν και αρχεία MKV τα οποία είναι πανομοιότυπα με τα πρωτότυπα BluRays.
Τώρα, πότε έχει νόημα να βλέπουμε αρχεία ανάλυσης 720p και πάνω;
Με λίγα λόγια, όταν το μέσο προβολής μας έχει εγγενή ανάλυση μεγαλύτερη από 576i.
Κατά γενική ομολογία, ακόμα και το πιο μέτριο αρχείο 720p είναι σαφώς ανώτερο σε ποιότητα εικόνας από ένα κλασικό DVD. Οπότε, σπάνια δεν έχει νόημα να ασχολούμαστε με τα αρχεία των 720p, ότι bitrate και αν έχουν.
Φυσικά δεν είναι το ίδιο να έχουμε μια TV 32" και να βλέπουμε από τα 4μ με το να έχουμε πανί των 100" και να βλέπουμε από τα 3μ. Στην 32άρα και στα 4μ ότι ανάλυση και αν έχει, και πρακτικά ότι υλικό και να παίξουμε, θα πάρουμε πρακτικά το ίδιο αποτέλεσμα στο μάτι.
Αλλά, αυτό δεν σημαίνει και ότι στο πανί των 100" στα 3μ είναι απαραίτητο να παίζουμε μόνο BluRay.
Και οι καλές ματρόσκες των 1080p μια χαρά θα παίξουν.
