Σοκάρει ο βαθμός στον οποίο συμβαίνει αυτό!
Σχεδόν ποτέ δεν ακούμε την πραγματική φωνή του καλλιτέχνη είτε στο στούντιο είτε live!
Σχεδόν ποτέ δεν ακούμε την πραγματική φωνή του καλλιτέχνη είτε στο στούντιο είτε live!
Έχει γίνει εντελώς ψεύτικη η μουσική βιομηχανία?
- Thread starter chrisssb
- Start date
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ
Supreme Member
- 14 December 2006
- 4,265
Οι εμπορικοί καλλιτέχνες fake ακριβώς δεν είναι! Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σταθεί για παραπάνω από δυο χρόνια στα charts αν είναι απλή κατασκευή! Οι εμπορικοί τραγουδιστές/στριες καίγονται κυρίως από την ματαιοδοξία τους αλλά το όπλο στον κρόταφο το κρατάν οι δισκογραφικές και την σκανδάλη την παταει το υποτιθέμενα αθώο κοινό!
Βγαίνει μία τραγουδίστρια με ωραία φωνή αλλά η δισκογραφική την θέλει και αδύνατη! Αφού αδυνατίζει την θέλει και να χορεύει, αφού χορεύει την θέλει να πεταει με κούνιες πάνω από το κοινό στις συναυλίες, και το κοινό από την άλλη απαιτεί όλο και περισσότερα…..κανείς δεν μπορεί να κάνει τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα! Στο τέλος καταρρέει και όταν καταρρέει χάνονται τα πάντα και μαζί με αυτό ότι ταλέντο υπήρχε…..
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο οι μεγάλοι σταρ αρκετά συχνά σκάνε σαν καρπούζια…
.
Ωρες ώρες τους λυπάμαι κυρίως γιατί κανείς δεν πρέπει να πληρώνει τόσο ακριβά την όποια ματαιοδοξία του….Εμένα πάντα μου έφταιγε το κοινό! Τελευταία φορά που σιχάθηκα αυτήν την εμετική μάζα ήταν στην Amy που όταν έβγαινε στις συναυλίες της τα κοράκια από κάτω ούρλιαζαν drink drink drink, αλλά όταν αυτή σωριάστηκε στην σκηνή την χλεύαζαν και ζητούσαν τα λεφτά τους πίσω………
Διαφωνώ λοιπόν! 9 στα 10 πολύ μεγάλα ονόματα με μεγάλο χρόνο ζωής δεν είναι τυχαία σε αυτή την θέση! Απλά η πίεση είναι τέτοια που καίγονται κάποια στιγμή είτε μόνα τους είτε με την βοήθεια άλλων.Όταν αυτό συμβεί οι δισκογραφικές επεμβαίνουν δημιουργώντας οπτικοακουστικές απάτες για να κρύψουν την φθορά ή στην χειρότερη περίπτωση τους σβήνουν με συνοπτικές διαδικασίες
Η περίπτωση των Vanilli και άλλων συναφών σκουπιδιών δεν είναι τέτοια . Αυτοί υπήρξαν κομήτες και οι κομήτες στο mainstream είναι ψεύτικες από την αρχή κατασκευές και με χρόνο ζωής το πολύ 2 χρόνια….
Βγαίνει μία τραγουδίστρια με ωραία φωνή αλλά η δισκογραφική την θέλει και αδύνατη! Αφού αδυνατίζει την θέλει και να χορεύει, αφού χορεύει την θέλει να πεταει με κούνιες πάνω από το κοινό στις συναυλίες, και το κοινό από την άλλη απαιτεί όλο και περισσότερα…..κανείς δεν μπορεί να κάνει τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα! Στο τέλος καταρρέει και όταν καταρρέει χάνονται τα πάντα και μαζί με αυτό ότι ταλέντο υπήρχε…..
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο οι μεγάλοι σταρ αρκετά συχνά σκάνε σαν καρπούζια…
.
Ωρες ώρες τους λυπάμαι κυρίως γιατί κανείς δεν πρέπει να πληρώνει τόσο ακριβά την όποια ματαιοδοξία του….Εμένα πάντα μου έφταιγε το κοινό! Τελευταία φορά που σιχάθηκα αυτήν την εμετική μάζα ήταν στην Amy που όταν έβγαινε στις συναυλίες της τα κοράκια από κάτω ούρλιαζαν drink drink drink, αλλά όταν αυτή σωριάστηκε στην σκηνή την χλεύαζαν και ζητούσαν τα λεφτά τους πίσω………
Διαφωνώ λοιπόν! 9 στα 10 πολύ μεγάλα ονόματα με μεγάλο χρόνο ζωής δεν είναι τυχαία σε αυτή την θέση! Απλά η πίεση είναι τέτοια που καίγονται κάποια στιγμή είτε μόνα τους είτε με την βοήθεια άλλων.Όταν αυτό συμβεί οι δισκογραφικές επεμβαίνουν δημιουργώντας οπτικοακουστικές απάτες για να κρύψουν την φθορά ή στην χειρότερη περίπτωση τους σβήνουν με συνοπτικές διαδικασίες
Η περίπτωση των Vanilli και άλλων συναφών σκουπιδιών δεν είναι τέτοια . Αυτοί υπήρξαν κομήτες και οι κομήτες στο mainstream είναι ψεύτικες από την αρχή κατασκευές και με χρόνο ζωής το πολύ 2 χρόνια….
Γιώργη μου, περιγράφεις το σταρ σύστεμ με την αποθέωση της εικόνας.
Τα είχε πει ο Γκυ Ντεμπόρ στο μηνημειώδες La societe du spectacle.
"Η διάδοση της εικόνας ανεξάρτητα από την πραγματικότητά σου."
Όταν λοιπόν αυτό υπηρετείται (που είναι επιβεβλημένο για το συγκεκριμένο χώρο) συχνά απαιτούνται και ανθρωποθυσίες...
Τα είχε πει ο Γκυ Ντεμπόρ στο μηνημειώδες La societe du spectacle.
"Η διάδοση της εικόνας ανεξάρτητα από την πραγματικότητά σου."
Όταν λοιπόν αυτό υπηρετείται (που είναι επιβεβλημένο για το συγκεκριμένο χώρο) συχνά απαιτούνται και ανθρωποθυσίες...
send
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Έχει γίνει εντελώς ψεύτικη η μουσική βιομηχανία?
Καλά κι αυτός το παραξήλωσε. Έβγαλε κινηματογραφική ταινία χωρίς ...εικόνα, μόνο με την ηχητική μπάντα (οκ, και άσπρο και μαύρο). Πάλι καλά που δεν την έβγαλε μόνο με άσπρο και μαύρο και να πει ότι είναι βωβός κινηματογράφος.
Δεν μπορεί ο περφόρμερ να αποσυνδεθεί από την εικόνα του.... αρκεί να υπηρετεί η εικόνα τον καλλιτέχνη και όχι το ανάποδο.
Και δεν νομίζω ότι όσοι πηγαίνουμε σε ζωντανές παραστάσεις το κάνουμε μόνο για την αίσθηση του ζωντανού ήχου και την όποια αδυναμία αναπαραγωγής του από τα συστήματά μας.
Καλά κι αυτός το παραξήλωσε. Έβγαλε κινηματογραφική ταινία χωρίς ...εικόνα, μόνο με την ηχητική μπάντα (οκ, και άσπρο και μαύρο). Πάλι καλά που δεν την έβγαλε μόνο με άσπρο και μαύρο και να πει ότι είναι βωβός κινηματογράφος.
Δεν μπορεί ο περφόρμερ να αποσυνδεθεί από την εικόνα του.... αρκεί να υπηρετεί η εικόνα τον καλλιτέχνη και όχι το ανάποδο.
Και δεν νομίζω ότι όσοι πηγαίνουμε σε ζωντανές παραστάσεις το κάνουμε μόνο για την αίσθηση του ζωντανού ήχου και την όποια αδυναμία αναπαραγωγής του από τα συστήματά μας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ
Supreme Member
- 14 December 2006
- 4,265
Πάντως επειδή αναφέρθηκα σε εταιρείες, κατά την γνώμη μου οι δύο μεγαλύτεροι "δολοφόνοι" ταλέντων είναι μακράν η Sony και η Arista..... H Whitney,η Mariah, o Jackson και ο George Micheal είναι οι τέσσερις πιο κακοποιημένοι super stars των τελευταίων τριών δεκαετιών....Οι δύο μόνο από αυτούς άντεξαν και ζουν ακόμη....
sokmav
AVClub Fanatic
- 5 February 2012
- 14,227
Απάντηση: Re: Έχει γίνει εντελώς ψεύτικη η μουσική βιομηχανία?
Και η Mariah (τι να πει κανείς για αυτή την φωνή,ανεξάρτητα αν είναι του είδους ή όχι),δεν το πέρασε αλώβητη.
Για αρκετό καιρό είχε πολλά προβλήματα.
Και η Mariah (τι να πει κανείς για αυτή την φωνή,ανεξάρτητα αν είναι του είδους ή όχι),δεν το πέρασε αλώβητη.
Για αρκετό καιρό είχε πολλά προβλήματα.
Βιομηχανία υπάρχει, μουσική δεν θα την έλεγα. Κάτι άλλο είναι που δεν μπορώ να σκεφτώ. Από την στιγμή που η επιτυχία τραγουδιστή/στριας καθορίζεται από πράγματα ξένα με την μουσική ως τέχνη, λογικό συμπέρασμα να έχουμε άφωνους και ατάλαντους αφού για τις αδυναμίες έχουμε την τεχνολογία.
Επίσης όσο πιο απαίδευτος ο ακροατής, τόσο καλύτερα για τις εταιρίες αφού πασάρουν όσα 2/4 μπορούν για να "κοιμηθούμε". Όταν χώρες με πλούσια μουσική παράδοση (φυσικά η χώρα μας είναι μέσα σε αυτή) ενστερνίζονται και αφομοιώνουν μουσικά πρότυπα που ευδοκιμούν παγκοσμίως, φως και ελπίδα δεν βλέπω.
Επίσης όσο πιο απαίδευτος ο ακροατής, τόσο καλύτερα για τις εταιρίες αφού πασάρουν όσα 2/4 μπορούν για να "κοιμηθούμε". Όταν χώρες με πλούσια μουσική παράδοση (φυσικά η χώρα μας είναι μέσα σε αυτή) ενστερνίζονται και αφομοιώνουν μουσικά πρότυπα που ευδοκιμούν παγκοσμίως, φως και ελπίδα δεν βλέπω.
Cicadelic Ranger
AVClub Fanatic
- 16 December 2014
- 15,458
Re: Απάντηση: Έχει γίνει εντελώς ψεύτικη η μουσική βιομηχανία?
Η μουσικη απο τοτε που εγινε προσιτη στο ευρυ κοινο, περνοντας απο το σταδιο του κονσερτου στην μεταδωση και την διανομη (broadcasting, distrubtution) με οποιο υλικο υποβαθρο προταθηκε, ηταν και ειναι a fortiori συνδεδεμενη με τη βιομηχανια...Και οχι απλη βιομηχανια, αλλα εμπλουτισμενη με νεες τεχνολογιες, απαιτητικη και ακομα βαρια, με μηχανηματα ακριβα και εξιδεικευμενα και προσωπικο ακρως ειδικευμενο. Η αναζητηση του κερδους ηταν απαραιτητη οχι μονο για τον πλουτισμο των επενδυτων αλλα επισης για να πληρωθουν οι καλιτεχνες, οι μηχανικοι και αλλοι τεχνικοι, οι απλοι εργαςομενοι, η διαφημηση ολων αυτων συν ολων των commercial agents, γιατι ειτε το θελουμε ειτε οχι η προοθηση ολου αυτου του προγραμματος χρειαςοταν μια ολοκληρη εμπορικη στρατηγικη. Οποτε ξεραμε τουλαχιστον οσοι ψαχναμε καπως, τι παιζοταν, και που επρεπε επισης να ψαξουμε για να βρουμε κατο λιγοτερο εμπορικο. Λιγοτερο εμπορικο που στηριζοταν βεβαια σε οτι εμπορικο πουλιοταν, και ετσι μπορουσαμε να εχουμε και ενα περιθωριο (κερδους). Το προβλημα κατα την αποψη μου ειναι οτι στην πορεια και κυριωσ απο τα 00's και μετα, τα πραγματα φαινεται οτι εκτροχιαστκαν, οπως σε λιγο πολυ ολους τους τομεις της κοινωνιας και της οικονομιας. Για να μη μακρυγορω και g@m#8ei η κουβεντα με τεχνικους ορους, απλα, πρωτα για να βγει ενα εργο και να διανεμηθει στο κοινο χριαζοταν (ο καλλιτεχνης βεβαια) χρημα ΣΥΝ ενα καποιο παθος. Ο τυπος που ειχε το κεφαλαιο ειχε και μια ιδεα η εβρισκε εναν αλλο τυπά που ειχε ιδεες, και εβαςαν μπροστα ενα project, φτιαχναν επιχειρηση και ενδιαμεσα ψαχναν και ταλεντα. Αυτο ηταν η επιχειρηματικη δημιουργεια που εψαχνε καλως κακως να συντονιστει με την καλλιτεχνικη δημιουργεια. Την "σημερον εποχην" εχει γινει χαμος....οι επιχηρησεις δεν διευθυνονται απο τον δημιουργο τους, με τη φαντασια και το μερακι, αλλα απο μετοχους, διευθηντες με τερστιες μισθους απλα financials που προερχονται απο το τραπεζικο συστημα και ισως δεν ακουσαν ποτε Deep Purple η Furtwangler...Μονο χρημα, χρημα, χρημα, νουμερα ποσοστα και αποδωση. Και νομιζω αυτο αντικατοπτριζεται στη μουσικη, οπως και στο περιβαλλον, την σκεψη, και τον ερωτα. Για μενα ναι...Η βιομηχανια εχει γινει εντελως κατευθυνομενη και αρκουντως εκπορνευμενη. Μπορει να αλαξει ; Αυτο ειναι το ερωτημα, και νομιζω εξαρταται απο την αφυπνηση η οχι της νεας γεννιας.
Η μουσικη απο τοτε που εγινε προσιτη στο ευρυ κοινο, περνοντας απο το σταδιο του κονσερτου στην μεταδωση και την διανομη (broadcasting, distrubtution) με οποιο υλικο υποβαθρο προταθηκε, ηταν και ειναι a fortiori συνδεδεμενη με τη βιομηχανια...Και οχι απλη βιομηχανια, αλλα εμπλουτισμενη με νεες τεχνολογιες, απαιτητικη και ακομα βαρια, με μηχανηματα ακριβα και εξιδεικευμενα και προσωπικο ακρως ειδικευμενο. Η αναζητηση του κερδους ηταν απαραιτητη οχι μονο για τον πλουτισμο των επενδυτων αλλα επισης για να πληρωθουν οι καλιτεχνες, οι μηχανικοι και αλλοι τεχνικοι, οι απλοι εργαςομενοι, η διαφημηση ολων αυτων συν ολων των commercial agents, γιατι ειτε το θελουμε ειτε οχι η προοθηση ολου αυτου του προγραμματος χρειαςοταν μια ολοκληρη εμπορικη στρατηγικη. Οποτε ξεραμε τουλαχιστον οσοι ψαχναμε καπως, τι παιζοταν, και που επρεπε επισης να ψαξουμε για να βρουμε κατο λιγοτερο εμπορικο. Λιγοτερο εμπορικο που στηριζοταν βεβαια σε οτι εμπορικο πουλιοταν, και ετσι μπορουσαμε να εχουμε και ενα περιθωριο (κερδους). Το προβλημα κατα την αποψη μου ειναι οτι στην πορεια και κυριωσ απο τα 00's και μετα, τα πραγματα φαινεται οτι εκτροχιαστκαν, οπως σε λιγο πολυ ολους τους τομεις της κοινωνιας και της οικονομιας. Για να μη μακρυγορω και g@m#8ei η κουβεντα με τεχνικους ορους, απλα, πρωτα για να βγει ενα εργο και να διανεμηθει στο κοινο χριαζοταν (ο καλλιτεχνης βεβαια) χρημα ΣΥΝ ενα καποιο παθος. Ο τυπος που ειχε το κεφαλαιο ειχε και μια ιδεα η εβρισκε εναν αλλο τυπά που ειχε ιδεες, και εβαςαν μπροστα ενα project, φτιαχναν επιχειρηση και ενδιαμεσα ψαχναν και ταλεντα. Αυτο ηταν η επιχειρηματικη δημιουργεια που εψαχνε καλως κακως να συντονιστει με την καλλιτεχνικη δημιουργεια. Την "σημερον εποχην" εχει γινει χαμος....οι επιχηρησεις δεν διευθυνονται απο τον δημιουργο τους, με τη φαντασια και το μερακι, αλλα απο μετοχους, διευθηντες με τερστιες μισθους απλα financials που προερχονται απο το τραπεζικο συστημα και ισως δεν ακουσαν ποτε Deep Purple η Furtwangler...Μονο χρημα, χρημα, χρημα, νουμερα ποσοστα και αποδωση. Και νομιζω αυτο αντικατοπτριζεται στη μουσικη, οπως και στο περιβαλλον, την σκεψη, και τον ερωτα. Για μενα ναι...Η βιομηχανια εχει γινει εντελως κατευθυνομενη και αρκουντως εκπορνευμενη. Μπορει να αλαξει ; Αυτο ειναι το ερωτημα, και νομιζω εξαρταται απο την αφυπνηση η οχι της νεας γεννιας.
Black Jack
Senior Member
- 26 January 2011
- 615
Re: Απάντηση: Έχει γίνει εντελώς ψεύτικη η μουσική βιομηχανία?
Η μουσική βιομηχανία είναι σάπια από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε το 1910-1920. Το κέρδος ήταν η πρώτη επιδίωξη και τα υπόλοιπα ακολουθούσαν. Για κάθε μια αξιόλογη δουλειά που κυκλοφορεί πρέπει να αντιστοιχούν αρκετές δεκάδες (για να μην πω εκατοντάδες ή χιλιάδες και φανώ υπερβολικός) εμπορικές πατάτες και αυτό είναι κάτι που ισχύει διαχρονικά, δεν θα έλεγα ότι είναι "σημείο των καιρών". Είμαι σίγουρος ότι μπορούν να βρεθούν κάμποσες δηλώσεις επιφανών μουσικών και λοιπών παρατρεχάμενων της δεκαετίας του '50, του '60 και του '70, και οι οποίοι να εκφράζουν την πικρία τους για την πρωτοφανή παρακμή της δισκογραφίας. Αυτό που έχει αλλάξει σε σχέση με τις παλαιότερες εποχές είναι η τεράστια δυνατότητα της μουσικής βιομηχανίας και των ΜΜΕ που προωθούν το προϊόν της να μας πασάρουν όσο περισσότερο σκατομάνι μεταμφιεσμένο σε μουσικές νότες γίνεται, στον γρηγορότερο δυνατό χρόνο και με το μικρότερο δυνατό κόστος, αφού τώρα πέρα από τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, υπάρχει και το ίντερνετ που έχει φέρει τα πάνω κάτω από τη στιγμή που μαζικοποιήθηκε η χρήση του την προηγούμενη δεκαετία. Αν σε δέκα χρόνια εμφανιστεί ένα ακόμα μέσο πέρα από τα ήδη υπάρχοντα που θα έχουν εξελιχθεί τεχνολογικά σε κάθε περίπτωση, η παραγωγή μουσικής θα αυξηθεί επιπλέον, ανεξαρτήτως ποιότητας και ούτω καθεξής.
Η μουσική βιομηχανία είναι σάπια από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε το 1910-1920. Το κέρδος ήταν η πρώτη επιδίωξη και τα υπόλοιπα ακολουθούσαν. Για κάθε μια αξιόλογη δουλειά που κυκλοφορεί πρέπει να αντιστοιχούν αρκετές δεκάδες (για να μην πω εκατοντάδες ή χιλιάδες και φανώ υπερβολικός) εμπορικές πατάτες και αυτό είναι κάτι που ισχύει διαχρονικά, δεν θα έλεγα ότι είναι "σημείο των καιρών". Είμαι σίγουρος ότι μπορούν να βρεθούν κάμποσες δηλώσεις επιφανών μουσικών και λοιπών παρατρεχάμενων της δεκαετίας του '50, του '60 και του '70, και οι οποίοι να εκφράζουν την πικρία τους για την πρωτοφανή παρακμή της δισκογραφίας. Αυτό που έχει αλλάξει σε σχέση με τις παλαιότερες εποχές είναι η τεράστια δυνατότητα της μουσικής βιομηχανίας και των ΜΜΕ που προωθούν το προϊόν της να μας πασάρουν όσο περισσότερο σκατομάνι μεταμφιεσμένο σε μουσικές νότες γίνεται, στον γρηγορότερο δυνατό χρόνο και με το μικρότερο δυνατό κόστος, αφού τώρα πέρα από τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, υπάρχει και το ίντερνετ που έχει φέρει τα πάνω κάτω από τη στιγμή που μαζικοποιήθηκε η χρήση του την προηγούμενη δεκαετία. Αν σε δέκα χρόνια εμφανιστεί ένα ακόμα μέσο πέρα από τα ήδη υπάρχοντα που θα έχουν εξελιχθεί τεχνολογικά σε κάθε περίπτωση, η παραγωγή μουσικής θα αυξηθεί επιπλέον, ανεξαρτήτως ποιότητας και ούτω καθεξής.
Iron_Mask
Established Member
- 1 June 2010
- 132
Όσο η τεχνολογία αναπτυσσόταν, τόσο οι ικανότητες δεν πείραζε αν ήταν μέτριες κακές ή ανύπαρκτες. Αυτό πάντα συνέβαινε. Σε ένα βιβλίο διάβαζα πως όταν οι Socrates είχαν καλέσει στην Αγγλία διάφορες εταιρείες στο studio να τους δουν να παίζουν για να τους κλείσουν συμβόλαιο, κάποιος manager τους είχε πει: "Μπράβο, εσείς παίζετε και τα όργανά σας' !!! Από εκει καταλαβαίνεις.
Πάντως δεν μπορείς να εξαπατάς τους πάντες για πολύ καιρό. Γι αυτό και οι εταιρείες έβγαζαν κάποτε κάποιον, έκανε δύο χιτ και μετά είχε σειρά ο επόμενος.
Πάντως δεν μπορείς να εξαπατάς τους πάντες για πολύ καιρό. Γι αυτό και οι εταιρείες έβγαζαν κάποτε κάποιον, έκανε δύο χιτ και μετά είχε σειρά ο επόμενος.
christos
Supreme Member
Νομίζω οτι η σταδιακή κατάργηση των στούντιο (με τους μουσικούς να παίζουν όλοι μαζί ) έφερε ένα χαμήλωμα του ύψους της ποιότητας ενώ αύξησε το πλάτος (της ποσότητας )δηλαδή περισσότερους καλλιτέχνες .
Haagenti
AVClub Fanatic
christos
Supreme Member
Η ηχογράφηση ήταν ανέκαθεν ενα ψέμα. Δείτε εδώ τους κυρίους που προσπαθούν να ηχογραφήσουν συμφωνικό έργο με το χωνί.
Προσέξτε τον βιολονίστα στα δεξιά, παίζει το ειδικό βιολί με κόρνα που εφευρέθηκε ειδικά για τη μέθοδο της ακουστικής ηχογράφησης.
Και εδώ ο sir Edward Elgar ηχογραφεί μιά από τις συμφωνίες του με 15-20 μουσικούς!
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
To 1951 η Decca ηχογράφησε ένα άλμπουμ με την Kathleen Ferrier σε συνοδεία Andrian Boult. Το άλμπουμ ήταν μονοφωνικό.
Μερικά χρόνια αργότερα η Decca ξαναηχογράφησε το ίδιο άλμπουμ στερεοφωνικά. Μόνο που η Ferrier ήταν πλέον νεκρή. Η ορχήστρα συνόδευε μια μαγνητοταινία.
Προσέξτε τον βιολονίστα στα δεξιά, παίζει το ειδικό βιολί με κόρνα που εφευρέθηκε ειδικά για τη μέθοδο της ακουστικής ηχογράφησης.
Και εδώ ο sir Edward Elgar ηχογραφεί μιά από τις συμφωνίες του με 15-20 μουσικούς!
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
To 1951 η Decca ηχογράφησε ένα άλμπουμ με την Kathleen Ferrier σε συνοδεία Andrian Boult. Το άλμπουμ ήταν μονοφωνικό.
Μερικά χρόνια αργότερα η Decca ξαναηχογράφησε το ίδιο άλμπουμ στερεοφωνικά. Μόνο που η Ferrier ήταν πλέον νεκρή. Η ορχήστρα συνόδευε μια μαγνητοταινία.
SR-71
AVClub Fanatic
Eχουμε ενα απιστευτο καναλι διανομης (το Internet) οπου μπορει ο ΚΑΘΕΝΑΣ (δυστυχως και ο χρατσα-χρουτσα)
να κυκλοφορησει την δουλεια του ΧΩΡΙΣ μεσαζοντες .... και τρεμουν ολοι τα προστιμα της "δικαιοσυνης" !
Ακομα και με τα κοστη των στουντιο (των ανεξαρτητων, συνοικιακων, στουντιο) .... η τελικη διανομη θα ηταν
πολυυυυυυυ κατω απο το σταναρντ των 15-25 ευρω για εξι-οχτω τραγουδια (μεσω internet).
Η γραφω κατι λαθος ? ....
να κυκλοφορησει την δουλεια του ΧΩΡΙΣ μεσαζοντες .... και τρεμουν ολοι τα προστιμα της "δικαιοσυνης" !
Ακομα και με τα κοστη των στουντιο (των ανεξαρτητων, συνοικιακων, στουντιο) .... η τελικη διανομη θα ηταν
πολυυυυυυυ κατω απο το σταναρντ των 15-25 ευρω για εξι-οχτω τραγουδια (μεσω internet).
Η γραφω κατι λαθος ? ....
Δημοκηδής
Μέλος Σωματείου
- 23 June 2006
- 10,236
christos
Supreme Member
ευχαριστω φιλε , η συναναστροφη μαζι σας με κρατα σε υψηλο επιπεδο .Καλες γιορτες .
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
Η ηχογράφηση ήταν ανέκαθεν ενα ψέμα. Δείτε εδώ τους κυρίους που προσπαθούν να ηχογραφήσουν συμφωνικό έργο με το χωνί.
Προσέξτε τον βιολονίστα στα δεξιά, παίζει το ειδικό βιολί με κόρνα που εφευρέθηκε ειδικά για τη μέθοδο της ακουστικής ηχογράφησης.
Και εδώ ο sir Edward Elgar ηχογραφεί μιά από τις συμφωνίες του με 15-20 μουσικούς!
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
To 1951 η Decca ηχογράφησε ένα άλμπουμ με την Kathleen Ferrier σε συνοδεία Andrian Boult. Το άλμπουμ ήταν μονοφωνικό.
Μερικά χρόνια αργότερα η Decca ξαναηχογράφησε το ίδιο άλμπουμ στερεοφωνικά. Μόνο που η Ferrier ήταν πλέον νεκρή. Η ορχήστρα συνόδευε μια μαγνητοταινία.
Η μουσική βιομηχανία πάντα ήθελε μικρότερο κόστος για να έχει μεγαλύτερο κέρδος .Συν τις αντικειμενικές δυσκολίες παραγωγής με όλους τους μουσικούς παρόντες .Δυσκολιες που ξεκινάνε απο το χώρο και επεκτείνονται στο άπειρο απο τις παραξενιές των μουσικών .Σημερα κάθε μουσικός ηχογραφεί μόνος στο σπίτι και τα μοντάρει ο Ηχοληπτης σε άλλο χώρο .Αυτο καταγράφεται κατα τη γνώμη μου στο τελικό αποτέλεσμα όπως και κάθε ατμόσφαιρα ακουστική και συναισθηματική .Παρ όλα αυτά δεν υπάρχει ιδανικό ,με όλους τους τρόπους μπορείς να εχεις κακο αποτέλεσμα .Σημερα υπάρχει το κέρδος οτι μπορεί ο ο οποιοσδήποτε να γίνει μουσικός πολύ ευκολότερα απο παλαιότερα .Παρ όλα αυτά θεωρώ οτι η τριβή και η φυςικη παρουσία έδινε την ώθηση για κάτι παραπάνω κάτι που λίγο η πολύ απουσιάζει σήμερα .