Αν και δεν πιστεύω να υπάρχουν τόσο μικροί ακροατές θαμώνες στη Μουσική γειτονιά του AvClub, σίγουρα όμως θα υπάρχουν γονείς μικρών ακροατών , οι οποίοι πιθανώς να επιζητούν για τα παιδιά τους κάτι διαφορετικό από τη μουσική με την οποία βομβαρδίζονται από το γνωστό τηλεοπτικό κανάλι και όχι μόνο.
Ζουζούνια, Κίμωνας και οι Jives, Candy Girls, Mazoo and the zoo...και το κακό συναπάντημα...
Επειδή λοιπόν θεωρώ ότι και τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ποιότητα και ότι η παιδική μουσική μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από σαχλή,θα γράψω δυό λόγια για κάτι το οποίο ξεφεύγει από τα καθιερωμένα.
Εδώ Λιλιπούπολη
Μιλάμε λοιπόν για τα τραγούδια τα οποία ακούστηκαν στην Λιλιπούπολη και τα οποία ηχογραφήθηκαν υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι.
Η Λιλιπούπολη ξεκίνησε ως ραδιοφωνική σειρά στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι)
το 1976 και τελείωσε το 1980.
Ήταν ένας συνδυασμός πρόζας και τραγουδιού , και παρ'όλο που κατά βάση ήταν μια παιδική εκπομπή , όπως έλεγε η Σαββίνα Γιαννάτου
''...στο βάθος η "Λιλιπούπολη" δεν απευθυνόταν μόνο στα παιδιά αλλά και σε όλους όσοι ήθελαν να νιώσουν σαν παιδιά''.
Διαδραματιζόμενη στον κόσμο του φανταστικού και με πλήθος χαρακτήρων, ήταν ανατρεπτική, με ιδιαίτερο χιούμορ και με θεματολογία στην οποία εύκολα έβρισκε (και ακόμη βρίσκει εν έτει 2009) κάποιος, παραλληλισμούς με την ελληνική κοινωνία.
Αξιόλογοι καλιτέχνες όπως ο Νίκος Κυπουργός, η Λένα Πλάτωνος, ο Νίκος Χριστοδούλου και ο Νίκος Μαραγκόπουλος έντυσαν με μουσική, τους εμπνευσμένους στίχους της Μαριανίνας Κριεζή και συνόδευσαν τα κείμενα της Ρεγγίνας Καπετανάκη και της Άννας Παναγιωτοπούλου.
Ο Μάνος Χατζιδάκις, στο ένθετο του δίσκου, γράφει για τη Λιλιπούπολη :
''...γέννημα μιας φιλελεύθερης και πειραματικής ραδιοφωνίας από τη μία, του Τρίτου Προγράμματος, και από την άλλη μιας ομάδας νέων ανθρώπων με πολύ ταλέντο που συγκεντρώθηκαν στο Τρίτο και δούλεψαν ελεύθερα, με κέφι, με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να εξοργιστεί η αντιδραστική παραδημοσιογραφία του ελληνικού Τύπου που χαρακτήρισε τη "Λιλιπούπολη"... κομμουνιστική. Ισως γιατί πρώτη φορά κάποιοι μιλούσαν στα παιδιά υπεύθυνα με καθαρή ποιητική γλώσσα. Θίγοντας (με τον τρόπο αυτόν) θέματα που βασανίζουν και πονάνε τον τόπο και όχι ως εκπαιδευτικοί ή γονείς ανόητοι που συμπεριφέρονται στα παιδιά λες και αποτείνονται σε υπανάπτυκτους και ατελείς οργανισμούς με θέματα ανώδυνα και γλώσσα απονεκρωμένη και συμβατική''.
Περί μουσικής όμως ο λόγος οπότε επανέρχομαι στα τραγούδια της Λιλιπούπολης τα οποία ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν το 1980.
Ακούγοντας κάποιος τα τραγούδια (τουλάχιστον κάποια απ'αυτά) θα δυσκολευτεί να πιστέψει ότι γράφτηκαν για παιδική εκπομπή. Αποτελούν μια πολύχρωμη παλέττα όπου συνυπάρχει το καλαματιανό με το ζεϊμπέκικο, το funk με το έντεχνο, το τσιφτετέλι με το shake, το νυχτερινό με το βαλς.
Ντελικάτες και αιθέριες μελωδίες γεμάτες αίσθημα ζωντανεύουν μέσα από ιδιαίτερα προσεγμένες ενορχηστρώσεις συνοδεύοντας στίχους
που στιγμές στιγμές φτάνουν σε υψηλό επίπεδο ευαισθησίας. Τραγούδια μικρά διαμαντάκια, το καθένα με το δικό του ύφος και χαρακτήρα. Όλ'αυτά όμως χωρίς να ανιχνεύεται πουθενά το ευτελές και το πρόχειρο, αντίθετα , να κυριαρχεί ένας αέρας επμέλειας, φρεσκάδας και ζωντάνιας.
Συστήνεται θερμά και ανεπιφύλακτα!!!!!
Ζουζούνια, Κίμωνας και οι Jives, Candy Girls, Mazoo and the zoo...και το κακό συναπάντημα...
Επειδή λοιπόν θεωρώ ότι και τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ποιότητα και ότι η παιδική μουσική μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από σαχλή,θα γράψω δυό λόγια για κάτι το οποίο ξεφεύγει από τα καθιερωμένα.
Εδώ Λιλιπούπολη
Μιλάμε λοιπόν για τα τραγούδια τα οποία ακούστηκαν στην Λιλιπούπολη και τα οποία ηχογραφήθηκαν υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι.
Η Λιλιπούπολη ξεκίνησε ως ραδιοφωνική σειρά στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας (υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι)
το 1976 και τελείωσε το 1980.
Ήταν ένας συνδυασμός πρόζας και τραγουδιού , και παρ'όλο που κατά βάση ήταν μια παιδική εκπομπή , όπως έλεγε η Σαββίνα Γιαννάτου
''...στο βάθος η "Λιλιπούπολη" δεν απευθυνόταν μόνο στα παιδιά αλλά και σε όλους όσοι ήθελαν να νιώσουν σαν παιδιά''.
Διαδραματιζόμενη στον κόσμο του φανταστικού και με πλήθος χαρακτήρων, ήταν ανατρεπτική, με ιδιαίτερο χιούμορ και με θεματολογία στην οποία εύκολα έβρισκε (και ακόμη βρίσκει εν έτει 2009) κάποιος, παραλληλισμούς με την ελληνική κοινωνία.
Αξιόλογοι καλιτέχνες όπως ο Νίκος Κυπουργός, η Λένα Πλάτωνος, ο Νίκος Χριστοδούλου και ο Νίκος Μαραγκόπουλος έντυσαν με μουσική, τους εμπνευσμένους στίχους της Μαριανίνας Κριεζή και συνόδευσαν τα κείμενα της Ρεγγίνας Καπετανάκη και της Άννας Παναγιωτοπούλου.
Ο Μάνος Χατζιδάκις, στο ένθετο του δίσκου, γράφει για τη Λιλιπούπολη :
''...γέννημα μιας φιλελεύθερης και πειραματικής ραδιοφωνίας από τη μία, του Τρίτου Προγράμματος, και από την άλλη μιας ομάδας νέων ανθρώπων με πολύ ταλέντο που συγκεντρώθηκαν στο Τρίτο και δούλεψαν ελεύθερα, με κέφι, με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να εξοργιστεί η αντιδραστική παραδημοσιογραφία του ελληνικού Τύπου που χαρακτήρισε τη "Λιλιπούπολη"... κομμουνιστική. Ισως γιατί πρώτη φορά κάποιοι μιλούσαν στα παιδιά υπεύθυνα με καθαρή ποιητική γλώσσα. Θίγοντας (με τον τρόπο αυτόν) θέματα που βασανίζουν και πονάνε τον τόπο και όχι ως εκπαιδευτικοί ή γονείς ανόητοι που συμπεριφέρονται στα παιδιά λες και αποτείνονται σε υπανάπτυκτους και ατελείς οργανισμούς με θέματα ανώδυνα και γλώσσα απονεκρωμένη και συμβατική''.
Περί μουσικής όμως ο λόγος οπότε επανέρχομαι στα τραγούδια της Λιλιπούπολης τα οποία ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν το 1980.
Ακούγοντας κάποιος τα τραγούδια (τουλάχιστον κάποια απ'αυτά) θα δυσκολευτεί να πιστέψει ότι γράφτηκαν για παιδική εκπομπή. Αποτελούν μια πολύχρωμη παλέττα όπου συνυπάρχει το καλαματιανό με το ζεϊμπέκικο, το funk με το έντεχνο, το τσιφτετέλι με το shake, το νυχτερινό με το βαλς.
Ντελικάτες και αιθέριες μελωδίες γεμάτες αίσθημα ζωντανεύουν μέσα από ιδιαίτερα προσεγμένες ενορχηστρώσεις συνοδεύοντας στίχους
που στιγμές στιγμές φτάνουν σε υψηλό επίπεδο ευαισθησίας. Τραγούδια μικρά διαμαντάκια, το καθένα με το δικό του ύφος και χαρακτήρα. Όλ'αυτά όμως χωρίς να ανιχνεύεται πουθενά το ευτελές και το πρόχειρο, αντίθετα , να κυριαρχεί ένας αέρας επμέλειας, φρεσκάδας και ζωντάνιας.
Συστήνεται θερμά και ανεπιφύλακτα!!!!!
Last edited:
