το τελείωσα νεράκι. και αφου το τελείωσα διάβασα ολα οσα σχετίζονται με αυτη την υπέροχη σειρά. το κόμικ αυτό που απο οτι λένε μεταφέρθηκε με απόλυτο σεβασμό στην οθόνη , κουβαλάει αρεκτό μύθο μαζί του, αν σκεφτεί κανεις οτι ο συγραφέας του Έκτορ Έστερχελντ, ο οποίος μέσω των ιστοριών του έβρισκε τον τρόπο να στηλιτεύει τις χούντες που ταλάνιζαν την πατρίδα του, στάση που πλήρωσε με την ίδια του την ζωή απειχθει οταν το 1977, και ενώ κυκλοφορούσε κρυφά από το ένα κρησφύγετο στο άλλο, υπαγορεύοντας τα σενάριά του από τηλεφωνικούς θαλάμους, απήχθη από το στυγνό καθεστώς του Στρατηγού Βιδέλα, και έκτοτε δεν τον ξαναείδε κανείς ποτέ. Την ίδια τραγική μοίρα είχαν και οι τέσσερις κόρες του. οποτε το εργο του αυτοματα περναει στη σφαιρα του μυθου. Είναι αδύνατον λοιπον να δει κάποιος τις πρώτες σκηνές από αυτή τη νέα δυστοπία και να μην κολλήσει. βασικό και πολυ πετυχημένο συστατικό η απώλεια του ψηφιακού κόσμου. και ταυτόχρονα της ψευδαισθήσης της επίπλαστης επικοινωνίας που δημιουργεί. τρομακτικό αν το αναλογιστεί κανείς. Οι τύποι εντωμταξυ έχουν κανει απίστευτη δουλειά και έχουν ρίξει πολλα λεφτά τα special effects γιατί ειναι άψογα. Και βέβαια δε θα μπορούσε να μην υπάρξει δευτερος κύκλος αφού ολα ειναι ανοιχτά και δεν έχει δώσει καμία ουσιαστική εξίγηση για το τι συμβαίνει κυρίως όσο αφορά τον πρωταγωνιστή που με μια φράση βάζει φωτιά σε αλλα σενάρια: "daja vu"....