Ελληνικό Punk

[McZab]

Μπορεί σε κάποιους και μόνον η λέξη punk να προκαλεί περίεργες γκριμάτσες που προδίδουν ένα μείγμα αποστροφής, αηδίας, απορίας και γέλιου. Πόσο μάλλον μαζί με τον προσδιορισμό "ελληνικό". Σε άλλους πάλι προκαλεί χαμόγελα ευτυχίας, όχι πάντα εξαιτίας της μουσικής "αξίας" καθεαυτής, όσο για τα γεγονότα με τα οποία είναι συνδεδεμένη η ακρόαση αυτής της μουσικής. Χαώδη φοιτητικά πάρτυ, επεισοδιακές συναυλίες, ντου σε γήπεδα για ακρόαση χωρίς εισιτήριο και άλλα αξιομνημόνευτα που ήταν κανόνας ακόμα και στις αρχές της δεκαετίας του '90 αν και η κατεξοχήν γνήσια δεκαετία για αυτά ήταν των '80s.
Γνήσιοι εκπρόσωποι της πάνκικης ατμόσφαιρας οι Έλληνες Stress που διηγούνται τις μουσικές (και όχι μόνο) περιπέτειές τους σε μια συνέντευξη στον "Ήχο" το 1985!

Για περισσότερα κάντε μια βόλτα από το blog του motorcycle boy...

 

[niko Zed]

Μεγαλο θεμα !!! Κριμα ομως που δεν του δοθηκε και τοσο σημασια ...
Οι Στρες ηταν απο τα σπουδαιοτερα γκρουπ της εποχης εκεινης και θα 'λεγα οτι ειχαν κατι το εκρηκτικο και το πολυ στιβαρο γενικοτερα στον ηχο και στις εμφανισεις τους που μου θυμιζαν αρκετα τους Clash, κατα μια εννοια ...

Φυσικα και τα ηξερα τα παιδια αφου εδω στα μερη μου(Ηλιουπολη) τριγυρνουσαν και ηταν κολλητοι κολλητων αλλωστε.
Η συνεντευξη κλασσικη Στρες ! Ετσι σκεφτοντουσαν ακριβως αν και εγω διαφωνουσα παντα σε καποιες αποψεις τους. Φυσικα και η πρωτη ελληνικη πανκ μπαντα ηταν οι Παρθενογενεσις(ας διαφωνουν οι Στρες) οπου αργοτερα απο τα σωθικα τους δημιουργηθηκαν οι F.M.Q.
Και στις δυο μπαντες τραγουδιστης ο πολυ καλος μου φιλος ο Τακης οπου ως περσονα δεν ηταν καθολου κοντα στην αντιδραστικοτητα του πανκ με τα γνωστα συνθηματα του στυλ αναρχια, no future,destroy, απογνωση κτλ.
Γι' αυτο και η αμφισβητηση στους Παρθενογενεσις ...

Εν παση περιπτωσει, οι Στρες δεν ηταν μονοι τους εδω στην πιατσα. Ειχαν παρεακι καλο εδω στα νοτια προαστια, μαζι με Mind Over Matter -του James και της αδελφης του Μαριας που ηταν η κοπελα του Κωστα του μπασιστα των Στρες και φυσικα τους ΑΝΤΙ των δυο Κωστηδων και του Μιμη του δασκαλου.

Δυσκολα χρονια. Υπηρχε ομως μερακι, καρδια και συναισθημα ...

Οσο για το ξυλο που επεφτε τοτε, θυμαμαι χαρακτηριστικα καπου στα μεσα των 80'ς ειχαμε βγει για ποτακι ενα βραδυ εγω ο Ακης ο ροκαμπιλας και ο Κωστας (απο τους Στρες) με την διασημη τοτε Christine (βλεπε http://www.youtube.com/watch?v=1-WOUaBckzw) και περνωντας απο Μεσογειων εξω απο την Ομπρε νομιζω, επεφτε το ξυλο της αρκουδας. Μολις το πηρε χαμπαρι ο Κωστας γυριζει το κεφαλι του γεματος χαρα και λαμψη στα ματια του και λεει: Αμαν !!!! ΞΥΛΟ !!!! η ψυχικη μου τροφη !!!!!!!

Καπως ετσι ηταν τα πραγματα τοτε, αγριμια ολοι τους, το ξυλο ηταν εκτονωση και οχι τιμωρια κατα βαθος.

Τελος παντων, καποτε στη Δυση ...

Τσεκαρετε και αυτο οσοι θελετε να παρετε μια εικονα της εποχης http://www.facebook.com/group.php?gid=62768997065