Γενικώς πάντως οι σαουντρακάδες (και ιδιαίτερα οι νεότεροι) που φτιάχνουν "κλασσικά" σάουντρακ είναι για κλάματα.
Δεν θυμάμαι ακριβώς τώρα αλλά ή στην συμφωνία Manfred (4ο μέρος) ή στο Voyevode του Tchaikowsky έχει ένα σημείο όπου παίζει το θέμα από τον λώρενς της Αραβίας. Στον Tchaikowsky βέβαια δεν είναι καν θέμα. Είναι μια τυπική αρμονική γραφή για ένα-δύο μέτρα που την χρησιμοποιεί για να μεταβεί από κάποιο θέμα σε κάποιο άλλο. Κάθε φορά όμως που ακούω το μου έρχεται στο μυαλό ο Λώρενς να τρέχει με το άλογο στην έρημο.
Επίσης είναι διασκεδαστικότατο ότι δανείζονται θέματα που οι συνθέτες δεν τους δίνουν και τόση σημασία και αυτοί με τις παραλλαγές φτιάχνουν 60+ λεπτά μουσικής.
Για να είμαστε και τίμιοι πάντως, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα απλής ταύτισης των εμπνεύσεων. Απλά με τους συγκεκριμένους γίνεται πολύ συχνά.
Respect στον Nyman (από τους νεότερους). Έχω μια διπλή συλλογή που το ένα δισκάκι απαρτίζεται σχεδόν μόνο από τη μουσική του Nyman για τις ταινίες του Greenaway. Στο ένθετο, ο ίδιος ο Nyman σχολιάζει και αναφέρει για κάθε ένα έργο από που εμπνεύστηκε. Αν θυμάμαι καλά λόγω του ότι ο Greenaway ήταν πορωμένος με έναν συνθέτη ουσιάστικα δούλευε πάντα σε θέματα αυτού (ήταν Άγγλος προκλασσικός! Μήπως ο Purcell? Θα σας γελάσω).
