Gavotte

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Οι Nouvelles Suites de pieces de clavecin του Jean-Philippe Rameau συνοψίζουν την τέχνη του μεγάλου Aναγεννησιακού δάσκαλου με τρόπο μοναδικό. Δεν είναι ''εύκολη'' η μουσική του Rameau: Η χρήση της αρμονίας είναι περίπου επαναστατική - πολύ τολμηρή για την εποχή της, σχεδόν μοντέρνα με τα σύγχρονα δεδομένα. Αυστηρή και ταυτόχρονα συγκαταβατική συνδυάζει τη βίαιη ορμητικότητα με την ποίηση, τη σχεδόν νευρική αγνότητα με τη χάρη. Οι παραλλαγές της ξετυλίγονται με μιά μαθηματική ακρίβεια που σε μιά πρώτη, επιπόλαιη ματιά μοιάζει απάνθρωπη: αλλά, από τα πρώτα κιόλας κουπλέ, τη διαπερνούν ρίγη μιάς τρυφερότητας περίπου σπαραχτικής. Απαράμιλλης πλαστικότητας διαθέτει μιά εσωτερική μουσικότητα πολύ προσωπική και γεμάτη αντιφάσεις. Τη βαθειά συναισθηματική ενατένιση διαδέχεται ο πυρετός της νιότης, τον χορό η μελαγχολία, την λεπτότητα η απερισκεψία, τη νοσταλγία η χαρά, ο χείμαρρος της ζωής: ένα παιχνίδι με σκιές όπου φωλιάζουν ''κρυφές'' αρμονίες που σε κοιτάζουν φευγαλέα πίσω από τις άψογες μαργαριταρένιες σκάλες, τα αισθησιακά χρώματα και τις αρπέζ. Ο Kenneth Gilbert έχει κυριολεκτικά μπεί στο πετσί του συνθέτη και έχει πεί την τελευταία λέξη πάνω στο θέμα (Rameau: Works for Harpsichord - Αrchiv 421 176-2).

Ο Shura Cherkassky ξεκινάει το ρεσιτάλ του στο Snape Maltings του Alderburgh στις 24 Ιουνίου 1974 με την Gavotte σε Λα-ελάσσονα από τις Καινούργιες Σουίτες του Rameau (BBC Legends - 4185-2 - 4). Η πιανιστική βερσιόν είναι υπόδειγμα ευφράδειας μέσα από το λακωνίζειν. Πέραν τούτου είναι ποτισμένη με το μαλαματένιο toucher και την εκφραστική ελευθερία που στεφανώνουν ό τι άγγιξε στη διάρκεια της καλλιτεχνικής ζωής του αυτός ο μεγάλος μαίτρ.

 

[supersonic]

μμμμ
καιρό είχα να δώ αυτή τη λέξη: gavotte...

You walked into the party like you were walking onto a yacht
Your hat strategically dipped below one eye
Your scarf it was apricot
You had one eye on the mirror as you watched yourself gavotte
And all the girls dreamed that they'd be your partner
They'd be your partner, and...

You're so vain, you probably think this song is about you
You're so vain, I'll bet you think this song is about you
Don't you? Don't You?

:a0210:

 

[Δημοκηδής]

Ο Ραμώ έχει άπειρους θησαυρούς στο σεντούκι του... τα τελευταία 4 χρόνια είμαι φανατισμένος με αυτόν ... Τα έργα του απολαμβάνω κυρίως με την Marcelle Meyer, το δεκαεπτάδισκο πακέτο της οποίας πήρα χωρίς πολλά πολλά, λόγω της φωτο που μου θύμιζε μια αδελφή του παππού μου, που γεννήθηκε με κινησιολογικά προβλήματα και πιθανώς τσίμπησε και πολιομυελίτιδα ... πέρασε την ζωή της σαν υπηρέτρια, χωρίς να την αγαπήσει κανείς και πέθανε όπως ένα ανοιξιάτικο ημίζεστο δειλινό φυλλοροεί στην νύχτα... ήσυχα, δεν το κατάλαβε κανείς ... όταν είδα την φωτο της Μέιερ πρέπει να έκλαιγα κανά δύωρο .. από τότε, Ραμώ/Μέιερ/θεία Κ'κ´να, πάνε σετάκι στο μυαλό μου ... είναι τόση η τρυφερότητα των πιανιστικών του, γεμάτη περικοκλάδες που όμως νοιώθεις ότι κανείς δεν θα μπει στον κόπο να ξετυλίξει και θέλεις να το κάνεις μόνος σου για όλους τους άλλους ...

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Ένας all around επίσης δίσκος για να μπει κανείς στον μαγικό κόσμο του Ραμώ είναι και ο παρακάτω... επίσης λεπτοφυές, τρυφερό, σεβαστικό λες, παίξιμο :