Γιά τούς φίλους τού Mahler

Re: Απάντηση: Γιά τούς φίλους τού Mahler

Σπύρος Σούρλας said:
Nά μέ συγχωρείτε ,αλλά για μενα και στο Τραγούδι τής Γής(πού όντως είναι Συμφωνικης Γραφής)και στην 2η Συμφωνία μπορεί μέν ο Walter να ήταν μαθητής τού Mahler και να το αξιοποιεί αυτό ιδιαιτέρως αλλά ο Klemperer ακόμα δέν έχει βρεί αντίπαλο.
Click to expand...

Χμμμ...Έχουν πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις, ο ένας (Walter) λυρικός, μελωδικός, ευγενής, ο άλλος (Klemperer) άγριος, νευρώδης, ρωμαλέος (έπασχε άλλωστε από μανιοκατάθλιψη). Αλλά ο Walter έχει το πλεονέκτημα της μεγάλης Kathleen Ferrier ως σολίστα στο δικό του Τραγούδι, για μένα αξεπέραστη. Όχι ότι η Christa Ludwig τραγουδάει άσχημα για τον Klemperer, κάθε άλλο μάλιστα. Πάντως και ο Klemperer ήταν μαθητής του Mahler, όχι όμως, νομίζω, και οικογενεικός φίλος όπως ο Walter, μάλιστα διηύθυνε την κρυμμένη ορχήστρα στην πρεμιέρα της 2ης Συμφωνίας.
 
Κώστα την Ferrier την εχω σε μεγάλη εκτίμηση ,αλλά στην συγκεκριμένη ερμηνεία,πάντα κατά την γνώμη μου,επικρατεί ο ´Μύθος´τής Ζωής της περισσότερο παρά η Φωνή της...
Στό συγκλονιστικό Abschied η Ludwig καθοδηγούμενη απο μιά Ορχήστρα πού αποδίδει ανατριχιαστικά τόν Αποχαιρετισμό,κερδίζει στά σημεία.

Και έχεις δίκιο πώς και ο Klemperer υπήρξε μαθητής τού Mahler και παρών σέ αρκετές πρεμιέρες Συμφωνιών του..
Ο Klemperer ,ακριβώς επειδή υπήρξε Μανιοκαταθλιπτικός,στίς ερμηνείες του γενικότερα, και επειδή απότι φαίνεται η Μουσική τού προσέδιδε τήν Δομή πού τού έλειπε ,κατόρθωνε να παρουσιάζει γρανιτώδη Σύνολα πού ,πουθενά δεν φαινόταν η εναλλαγή τών συναισθημάτων του..Kατόρθωνε να μετατρέπει το Συναίσθημα σέ μιά υπόκωφη ένταση πού πολλές φορές ήταν αξεπέραστη...Ενας λόγος ακόμα,πού προσωπικά τον κατατάσσω στούς Πολύ Μεγάλους.
Αλλη παρόμοια ερμηνεία στο Γερμανικό Ρέκβιεμ τού Brahms
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Γιά τούς φίλους τού Mahler

Σπύρος Σούρλας said:
Κώστα την Ferrier την εχω σε μεγάλη εκτίμηση ,αλλά στην συγκεκριμένη ερμηνεία,πάντα κατά την γνώμη μου,επικρατεί ο ´Μύθος´τής Ζωής της περισσότερο παρά η Φωνή της...
Στό συγκλονιστικό Abschied η Ludwig καθοδηγούμενη απο μιά Ορχήστρα πού αποδίδει ανατριχιαστικά τόν Αποχαιρετισμό,κερδίζει στά σημεία.

Και έχεις δίκιο πώς και ο Klemperer υπήρξε μαθητής τού Mahler και παρών σέ αρκετές πρεμιέρες Συμφωνιών του..
Ο Klemperer ,ακριβώς επειδή υπήρξε Μανιοκαταθλιπτικός,στίς ερμηνείες του γενικότερα, και επειδή απότι φαίνεται η Μουσική τού προσέδιδε τήν Δομή πού τού έλειπε ,κατόρθωνε να παρουσιάζει γρανιτώδη Σύνολα πού ,πουθενά δεν φαινόταν η εναλλαγή τών συναισθημάτων του..Kατόρθωνε να μετατρέπει το Συναίσθημα σέ μιά υπόκωφη ένταση πού πολλές φορές ήταν αξεπέραστη...Ενας λόγος ακόμα,πού προσωπικά τον κατατάσσω στούς Πολύ Μεγάλους.
Αλλη παρόμοια ερμηνεία στο Γερμανικό Ρέκβιεμ τού Brahms
Click to expand...

Τώρα μου έβαλες φιτίλια. Πάω να ακούσω τις δύο κυρίες πλάι πλάι και θα επανέλθω.
 
Επανέρχομαι λοιπόν αφού ξανάκουσα τον Αποχαιρετισμό και στις δυό εκδοχές που ανέφερα σε προηγούμενο ποστ (λόγω έλλειψης χρόνου δεν μπορούσα να ακούσω ολόκληρο το έργο δύο φορές). Λοιπόν Σπύρο, λυπάμαι αλλά επιμένω στην εκδοχή Walter/ Ferrier. Άκουσα πρώτα τους Klemperer/Ludwig. Όντως εντυπωσιακή ερμηνεία, ο μαέστρος δίνει ρέστα χτίζοντας έναν ηχητικό κόσμο σπάνιας, άγριας ομορφιάς. Αναλύει την παρτιτούρα στο τραπέζι του ανατόμου χωρίς έλεος, το δε τραγούδι της Ludwig είναι γεμάτο αξιοπρέπεια, περηφάνια (όχι αλαζονεία) σαν να μας λέει "ναι, αποχαιρετάω τον κόσμο αυτό, αλλά πρώτα έζησα τη ζωή και τη ρούφηξα μέχρι το μεδούλι, δε χρειάζεται να με λυπάστε". Η Ferrier όμως... Δεν θα γράψω πολλά, γιατί μερικά πράγματα δεν περιγράφονται εύκολα με λόγια, αρκεί να πω ότι η ερμηνεία της μου έφερε δάκρυα στα μάτια απο την αρχή κιόλας του κομματιού. Αυτό το τελειωτικό Ewig...Ewig... (για πάντα... για πάντα...) σαν να σβύνει, να χάνεται στην απόσταση. Απλά ασύγκριτο.
 
Κώστα και μόνον πού άντεξες συναισθηματικά να ακούσεις καί τίς δύο αυτές σπουδαιότερες εκτελέσεις τού έργου,εν σειρά..Αξιος.:grinning-smiley-043
Και φυσικά Ευχαριστίες,πού δοκίμασες και τήν άλλη πρόταση και μοιράστηκες τήν γνώμη σου μαζί μας.


Υ.Γ.
Πάσχα ανεβαίνω ´επάνω´...
Βεβαια οι μέρες είναι Οικογενειακές,αλλά μπορεί να ξεκλέψουμε καμιά ωρίτσα.
 
Επιστρέφω στο Τραγούδι της Γης. Η γιαπωνέζικη εταιρεία Opus Kura επανεξέδωσε τη γνωστή εκτέλεση των Walter/Ferrier/Patzak, σε διπλό δισκάκι που περιέχει δύο διαφορετικές εκδοχές της ίδιας ηχογράφησης η μία "vocally focused",η άλλη "orchestrally focused". Δεν πρόκειται για κόλπο του ηχολήπτη, οι διαφορετικές εκδοχές προέρχονται από διαφορετικές εκδόσεις σε βινύλιο (η πρώτη απο την London LL625/6, η δεύτερη από την London X5069/70). Αντιγράφω από την δισκοκριτική στο ClassicRecordCollector: "The difference is subtle-the voices have not been reduced-but the sound of the orchestra has been brought more forward(...)the impact of Walter's conducting is inevitably greater, and there is much more detail and immediacy to be heard throughout the accompaniment. It is at times almost like a different performance.(...)now we can also appreciate the fire and tenderness of Walter's magisterial interpretation, and above all the superlative playing of the Vienna Philharmonic Orchestra."
το δισκάκι είναι διαθέσιμο εδώ μαζί με δείγματα δωρεάν.
http://eurojapantrading.co.uk/OpusKura02.htm

Ίσως να αξίζει να ξαναγοράσεις την ίδια ηχογράφηση αν είναι να την ανακαλύψεις από την αρχή.
 
Top Bottom