ΓΗΡΑΝΣΗ ΣΥΣΚΕΥΩΝ

Εξαρταται τη συσκευη.Παντως μια κατασκευαστικα αξιοπρεπη συσκευη (ηχεια, cd player, ενισχυτες) κατα τη γνωμη μου πρεπει να παιζει τουλαχιστον 10 χρονια χωρις τη παραμικρη απωλεια ποιοτητας....
Τα καλωδια δεν νομιζω οτι εχουν προβλημα εκτος αν οξειδωνονται σε καποια σημεια, πραγμα που δεν πρεπει να συμβαινει.....
 
Μια ακριβή συσκευή θα αγοραστεί μάλλον με γνώμονα διαφορετικά ,κατά βάση κριτήρια από τη διάρκεια ζωής. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να είναι αξιόπιστη.
Κάποιος που αγοράζει Φεράρι δεν την αγοράζει για την αξιοπιστία της. Αν ήθελε αξιοπιστία θα έπαιρνε Tογιότα...
Αλλά τέλος πάντων διακόπτες, ποτενσιόμετρα, ηλεκτρολυτικοί, ίσως κάποιες οξειδώσεις σε επαφές ή αγωγούς, ιμάντες, λαστιχάκια είναι μάλλον εξαρτήματα που φαντάζομαι πως θα υποστούν τις συνέπειες του Χρόνου...
 
Α! Και μη ξεχνάμε και τις λάμπες. Εκεί αν σκεφτόταν κανείς το κόστος θα έβαζε κινέζικες... και όχι ΝΟS ή δεν ξέρω και γω τι άλλο.
 
H μόνη συσκευή που λογικά "χαλάει" σχετικά γρήγορα, είναι στο CD Player.
Εκεί όμως φαίνεται και το support της κάθε εταιρείας.
 
Οι μοντέρνοι ημιαγωγοί καί τα παθητικά υλίκα που τους στελεχώνουν θέλουν κανά 2 χρόνια συνεχούς λείτουργίας για να ερθουν και να ¨¨δέσουν¨¨ τροπος του λέγειν! ο χρόνος ζωής θεωριτικά πάντα μιας διόδου ειναι καμιά εκατοστή χρόνια προτού αρχίσει και χάνει τα λείτουργικά χαρακτηριστικά της, εχω φτιάξει ενισχιτή το 1989 που εντέλει έδωσα σε μιά καφετερία για να μουρμουράει μαζί με τους καφέδες ,και παίζει ακόμα!!!!
τα ηλεκτρομηχανικά παρουσιάζουν τά προβληματάκια τους (αν και αυτό το συζητάμε πλεον με τα καινούργια τρανσπορτ ) Δεκτης μου είναι ενας sony του 1980 and still alive!!!
 
Last edited:
tonal said:
Α! Και μη ξεχνάμε και τις λάμπες. Εκεί αν σκεφτόταν κανείς το κόστος θα έβαζε κινέζικες... και όχι ΝΟS ή δεν ξέρω και γω τι άλλο.
Click to expand...

Μιας και λέμε για λυχνίες: Ο πατέρας μου όταν παντρεύτηκε αγόρασε ένα στερεοφωνικό έπιπλο με πικαπ Perpetum-Ebner PE66 και ραδιοενισχυτή Graetz με FM Stereo μάλιστα! Επιστημονική φαντασία εκείνη την εποχή. Το εν λόγω έπιπλο παίζει μέχρι σήμερα ΜΕ ΟΛΕΣ τις λυχνίες της μάνας του ακόμα. Οι περισσότερες Telefunken και κάποιες ITT-Graetz όλες γερμανικής κατασκευής.
Εκείνη την εποχή αγόρασε ένα πλήρες set λυχνίες για να έχει να αντικαταστήσει σε περίπτωση που καεί κάποια. Ολο το set είναι ακόμα ανέγγιχτο στα κουτιά τους.
Επειδή το ραδιοπικάπ αυτό παίζει ήδη 45 χρόνια ανελλειπώς, αν αντικαταστήσω τις λυχνίες (που έχει έρθει η ώρα τους πλέον, παρόλο που παίζουν ακόμα) υπολογίζω ότι θα έχει τουλάχιστον άλλα 45 χρόνια ζωής μπροστά του.
90 χρονάκια καλά είναι δεν μπορεί να έχει κανείς παράπονο... ;)
 
tonal said:
Μια ακριβή συσκευή θα αγοραστεί μάλλον με γνώμονα διαφορετικά ,κατά βάση κριτήρια από τη διάρκεια ζωής. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να είναι αξιόπιστη.
Κάποιος που αγοράζει Φεράρι δεν την αγοράζει για την αξιοπιστία της. Αν ήθελε αξιοπιστία θα έπαιρνε Tογιότα...
Αλλά τέλος πάντων διακόπτες, ποτενσιόμετρα, ηλεκτρολυτικοί, ίσως κάποιες οξειδώσεις σε επαφές ή αγωγούς, ιμάντες, λαστιχάκια είναι μάλλον εξαρτήματα που φαντάζομαι πως θα υποστούν τις συνέπειες του Χρόνου...
Click to expand...


Φιλε μου φυσικα και εχει αξιοπιστια η ferrari, κανεις δεν θα εδινε τοσα λεφτα αν ηξερε πως δεν υπαρχει αξιοπιστια , το ιδιο ισχυει και για τον ηχο. Εγω αγοραζω και με αυτο το κριτηριο. Εκτος και αν εισαι μηχανακιας και θες να αλλαζεις τις συσκευες σαν τα πουκαμισα.
 
Σε όλα τα παλαιά μηχανήματα πρέπει να αλλαχτούν οι ηλεκτρολυτικοί πυκνωτές . Ο χρόνος ζωής τους κυμαίνεται μεταξύ 10.000-20.000 ώρες λειτουργίας. Αυτό το βλέπετε στα specs του κατασκευαστή των πυκνωτών και είναι μια τιμή που μεταβάλεται με την τάση αλλά κυρίως με τη θερμοκρασία λειτουργίας του πυκνωτή π.χ 85 ή 105 C
Στις λαμπάτες κατασκευές που δεν αερίζονται επαρκώς, οι πυκνωτές καμιά φορά λειτουργούν στα όριά τους οπότε είτε γερνάνε πρόωρα είτε σύμφωνα με αυτό που αναφερουν τα specs του πυκνωτή.
Οταν ένας πυκνωτής λειτουργεί στην μισή θερμοκτασία από την μεγιστη ονομαστική´τιμή, τότε ξεπερνάει το χρόνο ζωής που δίνει ο κατασκευαστής κατά 50-100%.
Στην τάξη Α ενισχυτή η θερμοκρασ'ια πολλές φορες φτάνει στα όρια των πυκνωτών.
Για αυτό το λόγο στους σοβαρούς λαμπάτους οι πυκνωτές είναι έξω από το κουτί και μακριά από τις λυχνίες.

Γενικώς οι υψηλές θερμοκρασίες καταστρέφουν τα μηχανήματα πρόωρα.


Οταν οι πυκνωτές γεράσουν κανεις δεν μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι η συνέχεια. Μερικοί απλώς χάνουν την χωρητικότητά τους και άλλοι απλώς σκάνε και πετάνε ζουμιά καταστρέφοντας το υπόλοιπο κύκλωμα .
 
Last edited:
Οπότε όσοι ακούμε σε χαμηλές στάθμες έχουμε και περισσότερα περιθώρια στη διάρκεια ζωής των συσκευών, σωστά;

Εξαιρείται η καθαρή τάξη Α, εννοείται.
 
Top Bottom