Η επιλογή του αυτοκινήτου

Μιχάλης Κορ.

Moderator
Staff member
18 June 2006
21,601
Πειραιάς
Το παρακάτω άρθρο είναι πολύ ενδιαφέρον.
Πηγή : http://www.auto24.gr/html/ent/436/ent.17436.asp

"Έχεις μαζέψει αρκετά χρήματα για να μπορείς να σκέφτεσαι την αγορά νέου αυτοκινήτου. Πρέπει λοιπόν να αποφασίσεις τι αυτοκίνητο να πάρεις. Αλήθεια, πως επιλέγουμε για ένα αυτοκίνητο;

Η σκοπιά της επιλογής

Η σκοπιά της επιλογής ενός αυτοκινήτου έχει τρεις οπτικές. Η οπτική της επιλογής αυτοκινήτου για τις αυτοκινητοβιομηχανίες πρώτον και δεύτερον η επιλογή αυτοκινήτου για τους άντρες. Τρίτον και όχι τόσο ξεκάθαρο είναι ο τρόπος επιλογής αυτοκινήτου για τις γυναίκες. Μάλλον είναι φαντάζομαι ξεκάθαρο, αλλά μόνο στις γυναίκες και στους επιστήμονες. Οπότε ίσως και να μην είμαι ο κατάλληλος για να σχολιάσω έπ’ αυτού.

Η σκοπιά της βιομηχανίας

Η βιομηχανία από τότε που οργανώθηκε και ωρίμασε δεν υποτίμησε ποτέ την αξία της γνώσης και ανάλυσης της αγοράς. Για αυτό το λόγο σε όλες της τις επιλογές λαμβάνει υπόψη, την αγορά αφού η επιβίωσή της εξαρτάται από αυτή. Πέρα λοιπόν από τις μελέτες για την πιθανότητα επιτυχίας που έχει ένα νέο προϊών υπάρχει και ένα εργαλείο για την εδραίωση της επιτυχίας του. Η διαφήμιση.

Το όργανο του διαβόλου

Οι διαφημίσεις έχουν από πίσω επιτελεία και στρατιές έμπειρων δολοπλόκων ειδικών της αγοράς, οι οποίοι ως αντικείμενο μελέτης έχουν την εξονυχιστική ανάλυση της ψυχολογίας του καταναλωτή, με σκοπό την όσο καλύτερη υποβολή και προβολή ψυχολογικών συνειρμών, ασκώντας πίεση προς μία επιλογή. Αλλιώς αυτό το λέμε marketing.

Έχουν μελετήσει τόσο καλά τις λειτουργίες της επιλογής, ώστε πλέον έχουν τη δύναμη να μεταδώσουν ψυχολογικές πιέσεις προς κάθε κατεύθυνση. Η εναπόθεση άγχους είναι μία πρακτική που χρησιμοποιείται κατά κόρον, αφού σχεδόν όλες οι διαφημίσεις σήμερα έχουν σαν κύριο θέμα εικόνες και ήχους που αποσκοπούν στην εσωτερική αναστάτωση. Το άγχος που προκαλούν δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό, γιατί είναι κρυμμένο σε φυσικά στοιχεία που κυνηγάνε ένα αυτοκίνητο, γυναίκες που γρατζουνάνε και καταστρέφουν το χρώμα, ασύνδετες ιστορίες με ανεκπλήρωτο ή ανεπιτυχές τέλος, αυτοκίνητα φαντάσματα, αυτοκίνητα ζώα, αυτοκίνητα transformers, αυτοκίνητα που περπατάνε στο νερό, ότι βάζει ο νους του καθένα.

Με λίγα λόγια δεν μας φτάνει το άγχος που εναπόκειται στο γεγονός ότι πρέπει να ξοδέψουμε ένα μεγάλο ποσό αλλά πρέπει και να αντέξουμε στην επιλογή μας ανεπηρέαστοι από τις πιέσεις των διαφημίσεων. Αυτό φυσικά αν υπάρχει λογική κρίση από τη μεριά μας, διότι όσον αφορά το πάθος ένα είναι σίγουρο, δεν πάει χέρι χέρι με τη λογική. Και εάν είναι κάτι το αυτοκίνητο για πολλούς, είναι θέμα πάθους.

Η σκοπιά του «απλού» καταναλωτή

Οι περισσότεροι από εμάς έχουν απασχοληθεί με το λαβυρινθώδες ερώτημα. Ποια τελικά είναι η πιο συμφέρουσα επιλογή; Αν και οι επιλογές είναι αμέτρητες και έχουν διαφορετικά κριτήρια, όλες όμως διακατέχονται από παρόμοιους μηχανισμούς τους οποίους χρησιμοποιούμε για να επιλέξουμε.

Υπάρχουν τύποι ανθρώπων με διαφορετική αντίληψη ως προς τη επιλογή αυτοκινήτου. Αν και κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι υπάρχουν τρεις τύποι ανθρώπων, οι οποίοι διακρίνονται μεταξύ τους από τις επικρατούσες συνισταμένες δυνάμεις ως προς την επιλογή τους.

Υπάρχει ο λογικός, ο αισθηματίας και ο φιλόδοξος.

Ο λογικός είναι απλός και έχει συγκεκριμένους σκοπούς, ο αισθηματίας είναι ορκισμένος στην αγαπημένη του οικογένεια τόσο, όσο να νυμφεύεται μόνο από αυτήν και ο φιλόδοξος ο οποίος νυμφεύεται για να βελτιώσει τις πιθανότητές του να νυμφευθεί πραγματικά, καμιά φορά βελτιώνοντας το αυτοκίνητο, πιστεύοντας ότι θα βελτιώσει τις ήδη «βελτιωμένες» πιθανότητες του.

Ο λογικός

Ο πιο απλός και ορθολογικός μηχανισμός είναι να ορίσουμε το χρηματικό επίπεδο το οποίο έχουμε αποφασίσει. Ερευνούμε την αγορά να δούμε τι έχει να προσφέρει σε αυτό το επίπεδο τιμής. Μετά φτιάχνουμε λίστες και κάνουμε διεξοδική ανάλυση των θετικών και αρνητικών, αντικειμενικά χωρίς προκαταλήψεις και προδιαθέσεις.

Όλα τα αυτοκίνητα είναι εν δυνάμει επιλογές και δεν μας απασχολεί το παρελθόν και η παράδοση. Αναγκαστικά συμβιβαζόμαστε με μερικές ποιότητες και απορρίπτουμε αυτοκίνητα που έχουν κάτι καλύτερο να προσφέρουν σε κάποιον τομέα (λόγω κόστους). Η συγκεκριμένη νοοτροπία αποτελεί το μοναδικό τρόπο ώστε να επιλέξουμε λογικά και διεξοδικά το σωστό αυτοκίνητο στο οικονομικό επίπεδο που μπορούμε να αντέξουμε. Εάν επιλέξουμε με αυτό το σκεπτικό, πιθανότατα θα έχουμε στη διάθεσή μας ένα αυτοκίνητο που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας με το βέλτιστο τρόπο, δεδομένης της οικονομικής δυνατότητάς μας.

Αυτός ο αγοραστής βλέπει το αυτοκίνητο ως ένα εργαλείο που σκοπό έχει να τον εξυπηρετεί στις καθημερινές μεταφορικές του ανάγκες οικονομικά και αποδοτικά.

Ο αισθηματίας

Άλλοι επιλέγουν με βάση το συναίσθημα. Είτε είναι άνθρωποι που ακόμα πιστεύουν στον έρωτα με πρώτη ματιά, είτε είναι άνθρωποι αρχών. Είναι χωρισμένοι σε φατρίες. Έχουν μία αδυναμία σε συγκεκριμένους κατασκευαστές ή σε συγκεκριμένους τύπους αυτοκινήτων και άλλοι σε συγκεκριμένες χώρες και μπλοκ κατασκευαστών.

Η εμμονή τους είναι τόσο μονοδιάστατη ώστε ενσωματώνουν στο αυτοκίνητο την ιδέα της δογματικής υπεροχής, η οποία απλώς δεν έχει επιχειρήματα. Είναι η αγάπη και η στοργή που αναπτύσσει κανείς από τις αναμνήσεις του, που δε θέλει να τις αποχωριστεί ποτέ. Η επιλογή τους είναι πάντοτε υποκειμενική και δεν βασίζεται σε τίποτε άλλο από την ανάγκη της αρμονικής συμβίωσης, με το όνειρο και την ιδέα.

Διατηρεί λοιπόν με την επιλογή του το ανάλαφρο συναίσθημα της λατρείας, για τα ελαττώματα και τα πλεονεκτήματα ενός αυτοκινήτου, και επιβεβαιώνει στην επιλογή του την σταθερότητά του, μακριά από κάθε προδοσία, στην ιερή ψυχή της αυτοκινητιστικής του πίστης.

Ο φιλόδοξος

Μετά μπορούμε απλώς να επιλέξουμε με σκοπό ικανοποιήσουμε τις ορμές μας και τις πρωταρχικές ανάγκες. Επειδή πιστεύουμε ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι υλιστικός, και αυτοπροβάλλεται ως τέτοιος, τότε οι δυνατότητες που έχουμε για αυτοβελτίωση, ώστε να μπορέσουμε να γίνουμε ότι καλύτερο μπορούμε σε αυτόν, είναι και μέσω του καλύτερου δυνατού αυτοκινήτου.

Μπορούμε να επιλέξουμε ένα αυτοκίνητο που υπερέχει, είναι κομψό και τραβάει τα βλέμματα με καμιά τετραετία δόσεις παραπάνω. Να μπορούμε πιο εύκολα και χωρίς ντροπή να λέμε τι αυτοκίνητο έχουμε αλλά και να προβάλουμε τον εαυτό μας καλύτερα, συμβαδίζοντας με τις απαιτήσεις της κοινωνίας και τις προσωπικές μας επιδιώξεις. Με λίγα λόγια να τραβάμε πιο εύκολα τα βλέμματα των αβυσσαλέων και αδίστακτων γυναικών στα φανάρια.

Η επιλογή μας

Ο άντρας είναι ον σκληρό και δυνατό, με κρυφές αδυναμίες. Μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα εκτός από τα συναισθήματά του. Είναι ατρόμητος, σκληρός, δυνατός αλλά μπορεί να καταβληθεί από τα ίδια του τα πάθη. Δύο πράγματα μπορούν να ισοπεδώσουν τον άντρα σήμερα, η λάθος επιλογή αυτοκινήτου και η λάθος γυναίκα.

Διότι ποιος ερωτευμένος άντρας δεν ονειρεύτηκε την αφή και το χρώμα του δέρματος, την αίσθηση της αγκαλιάς, τις θεϊκές αρμονικές καμπύλες, την υπόσχεση καυτών στιγμών πάθους, την λάμψη της κλάσης, την αξιοπιστία, την ομορφιά, την οικογένεια και την ιθαγένεια πριν μπει σε μία μόνιμη σχέση;

Οι φαντασιώσεις είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου. Για αυτό πριν αποφασίσει ποια ερωμένη να επιλέξει πρέπει να σκεφτεί καλά, γιατί όταν βάζει το κλειδί του για να ξεκινήσει πρέπει να έχει τη μέγιστη ικανοποίηση και σιγουριά για την επιλογή του. Αλλά όπως γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις στις οποίες κυριαρχεί το πάθος, οι επιλογές μας δε στηρίζονται σε καμία λογική αξία.
"
 
"Αλήθεια, πως επιλέγουμε για ένα αυτοκίνητο;"

Κάπου εδω σταμάτησα να διαβάζω. Σχολείο δεν πηγε ο τυπος;
 
Είστε αρνητικοί βρε παιδιά....

Απλά ο καθένας επιλέγει με το δικό του κριτήριο το αυτοκινητό του...

@konnos : μπορεί να είναι κ λάθος λόγω της ταχύτητας του πληκτρολογίου ! Εδώ μέσα δεν διαβάζεις καθημερινά τα λάθη που γίνονται από εμάς δλδ ?
 
Χε χε ναι αυτα ειναι φυσιολογικα ομως :)

Το δικο του κειμενο υποτιθεται πως ειναι ελεγμενο...

Απλα ειπα να το παιξω αυστηρος σημερα :P

P.S. Δεν αντισταθηκα και το διαβασα τελικως... Εγω επιλεγω ορθολογιστικα. Αλλα δε θεωρω το αυτοκινητο εργαλειο. Ειναι μεσο ευχαριστησης για εμενα και μπαινουν και αλλοι λιγοτερο ορθολογιστικοι παραγοντες μεσα...
 
Ειναι μεσο ευχαριστησης για εμενα και μπαινουν και αλλοι λιγοτερο ορθολογιστικοι παραγοντες μεσα...

Το αυτοκινητο ΗΤΑΝ μέσο ευχαρίστησης της εποχή που ακόμα μπορούσες να κυκλοφορήσεις αξιοπρεπώς (και μετά από κάποια ώρα διασκεδαστικά...). Τότε που ακόμα οδηγούσαμε όχι για να πάμε κάπου, αλλά για να μας φτιάξει το κέφι... Σήμερα έχω φτάσει στο σημείο να αποφεύγω να μετακινούμαι με αυτοκίνητο για να μην μου χαλάσει το κέφι...

Τουλάχιστον αν ζείς στην Αθήνα η οδήγηση έχει καταντήσει ένα μαρτύριο... κάθε μετακίνηση είναι πίκρα με την μέση ωριαία ταχύτητα των 7-8 χιλ/ώρα με εκλάμψεις στιγμιαία μέχρι την εξωφρενική ταχύτητα των 60-70, και με την κατάσταση αυτή να επικρατεί τουλάχιστον τις 15-16 ώρες του 24ώρου...

Σε καλύτερη μοίρα σαφώς οι κατοικούντες στην επαρχία και όσοι για επαγγελματικούς λόγους "αναγκάζονται" να μετακινούνται εκτός Αθηνών τις καθημερινές...

Η θέα των θαυμάσιων αυτοκινήτων που κάποτε με αναστάτωνε και ονειρευόμουνα την οδήγησή τους, πλέον μου είναι αδιάφορη βλέποντάς τα να σέρνονται ή να είναι μποτιλιαρισμένα, με τους οδηγούς τους είτε στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, είτε ατάραχους αλλά μοιρολατρικά παραδομένους στην μοίρα τους....

οπότε... όταν έρχεται η ώρα της επιλογής τα πράγματα γίνονται πραγματικά απλά και εύκολα...
 
Χεχε καταλαβαινω... Μη νομιζεις πως εξω απο την Αθηνα τα πραγματα ειναι ροδινα. Η κινηση και τα αυτοκινητα αυξανονται με ρυθμο μεγαλυτερο απο τα μετρα που παιρνονται για την καταπολεμηση του κυκλοφοριακου. Εχει γεμισει ο τοπος και αν ειναι να κυκλοφορησεις ωρες αιχμης... ασ'το... παρε ποδηλατο!

Συνεχιζω παντως να γουσταρω τρελα τα αυτοκινητα και ειναι φορες που νιωθω την αναγκη να οδηγησω. Μια μικρη διαδρομη εξω απο την πολη ή εστω γυρω γυρω με χαλαρωνει λιγακι
 
Πολύ μεγάλη η συζήτηση για το αυτοκίνητο και ειδικά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που το αυτοκίνητο αποτελεί το πιο σημαντικό status του νεοέλληνα.

Το αυτοκίνητο το χαίρομαι στα μεγάλα ταξίδια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που κάνω συχνά-πυκνά.

Για μένα παντοτινή αξία παραμένει η απόλαυση της οδήγησης που μου δίνει το δεύτερο μου αυτοκίνητο, ένα 2CV των 602cc του 1980 πλήρως ανακατασκευασμένο από εμένα τον ίδιο.

Όλα τα καινούργια αναλώσιμα και προσωρινά...(προσωπική άποψη)
 
Όπως και να το κάνουμε περνάμε ένα πολύ σημαντικό μέρος του χρόνου μας μέσα στο αυτοκίνητο. Και το μεγαλύτερο μέρος αυτού αφορά τις καθημερινές μας μετακινήσεις στο αστικό κέντρο (για όσους από εμάς ζουν εδώ) με συνθήκες άθλιες. Πρέπει κατά τη γνώμη μου το αυτοκίνητο να μας προδιαθέτει έτσι ώστε να μπορούμε να μην επηρεαζόμαστε αρνητικά (όσο αυτό είναι δυνατόν) από τις εξωτερικές συνθήκες του δρόμου. Και φυσικά να μας δίνει απόλαυση όταν το οδηγούμε εκτός αστικού κέντρου. Τελικά το αστείο είναι πως το αυτοκίνητο που έχω πάρει (και ως τώρα δεν με έχει απογοητεύσει ούτε μια φόρα) δύσκολα θα το πρότεινα σε κάποιο γνωστό μου. Στους γνωστούς μου πάντα προτείνω πιο κλασσικές και δοκιμασμένες λύσεις :Ρ