Re: Η ΛΕΥΚΗ ΚΟΡΔΕΛΑ
Καταπληκτική ταινία.
Πέφτοντας οι τίτλοι τέλους είχα την αίσθηση ότι είναι ήδη κλασσική ενώ γυρίστηκε μόλις χτες.
Άρτια και απόλυτα ισορροπημένη (συμφωνώ για την γερμανική ψυχή που γράφτηκε πιο πάνω), δε σε αφήνει λεπτό ως το τέλος, παρά τις δυόμισι ώρες διάρκεια.
Εικαστικά είναι ένα αριστούργημα, καταπληκτική φωτογραφία με σκηνές απίστευτης ομορφιάς αλλά το σημαντικότερο όλων είναι νομίζω οι συγκλονιστικές ερμηνείες, ειδικά τα παιδιά.
Θυμάμαι το μικρό γιό του πάστορα, δυο φορές εμφανίζεται στο γραφείο του πατέρα του. Την πρώτη για να ζητήσει την άδεια να κρατήσει και να περιθάλψει ένα τραυματισμένο σπουργίτι που βρήκε στην αυλή ενώ τη δεύτερη για να χαρίσει το σπουργίτι που έχει αναρρώσει πλέον στον πατέρα του.
"Για να μη στενοχωριέστε από την απώλεια του Πιπσι (?) πατέρα" λέει ο μικρός.
Ένας κόμπος σβήνει στο λαιμό του πάστορα, "ευχαριστώ" απαντάει στο γιό του.
Ο μικρός δεν έχει ακόμα μεγαλώσει και διατηρεί έναν ανθρώπινο αυθορμητισμό που δεν υπάρχει στην υποκριτική κοινωνία του χωριού.
(Πίπσι, αν θυμάμαι καλά το όνομα, είναι το πουλί του πάστορα που βρήκε σφαγιασμένο με ένα ψαλίδι στο γραφείο του).
Εκπληκτική σκηνή επίσης αυτή που ο μικρός γιος του γιατρού την ώρα του φαγητού συνομιλεί για το θάνατο με τη μεγαλύτερη αδερφή του.
Πιστεύω ότι και 10 χρόνια από σήμερα δε θα χει χάσει ίχνος από τη δύναμη των πλάνων της και το σενάριο θα είναι το ίδιο επίκαιρο. Ο χρόνος είναι ο τελικός κριτής βέβαια.
