Why are you laughing? ουρλιάζει με φωνή καστράτου ο Martyn Jaques!
Πράγματι, με τους Tiger Lillies δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις, να κλάψεις ή ίσως να εκνευριστείς που σε κοροϊδεύουν. Διασκεδάζω αφάνταστα με τον κλόουν που τραγουδά το Start a fire και το Crack of doom. Από την άλλη, και μόνο η ιδέα του ίδιου κλόουν να λέει κομμάτια όπως το Russians, το Alone with the moon και το Send in the clowns είναι, για μένα τουλάχιστον, ανατριχιαστική. Πώς όμως να αντιμετωπίσω τα βλάσφημα Banging in the nails και Heaven to Hell, που μοιάζουν να έχουν δημιουργηθεί μόνο και μόνο για να προκαλέσουν τους σεμνότυφους και να πουλήσουν μούρη στους κουλτουριάρηδες;
Όχι ότι η βλασφημία μοιάζει ξένη! Οι Tiger Lillies ασχολούνται με τη χειρότερη πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης: πόρνες, εγκληματίες, καθάρματα και κάθε είδους απόκληροι της κοινωνίας είναι οι συνήθεις χαρακτήρες των τραγουδιών τους. Και μας τους παρουσιάζουν τραγικά ή κωμικά, κατεστραμμένους ή αλαζόνες, αφ' υψηλού ή εκ των έσω, σε τρίτο ή σε πρώτο πρόσωπο (ο Jaques μεγάλωσε πάνω από ένα πορνείο και κάποια πράγματα μάλλον τα ξέρει από πρώτο χέρι).
Το φαλτσέτο του Martyn Jaques συνοδεύεται από το ακκορντεόν του ή το πιάνο του, τα κρουστά του Adrian Huge και το μπάσο (ή ενίοτε το μουσικό πριόνι) του Adrian Stout, αλλά οι εμφανίσεις τους δεν είναι αμιγώς μουσικές: Στις παραστάσεις με τον τίτλο Tiger Lillies circus (όπου τους πρωτοείδα), περιλαμβάνονταν και νούμερα από ακροβάτες, χορευτές, θαυματοποιούς και άλλους τσιρκολάνους. Φέτος, θα μας παρουσιάσουν το Κοριτσάκι με τα σπίρτα. Στις διάφορες κριτικές θα διαβάσετε να τους συσχετίζουν με τον Brecht, τον Tom Waits, το Vaudeville, το Cabaret. Για μένα, μοιάζουν με το γελωτοποιό του βασιλιά: Κρύβουν αλήθειες πίσω από μία ακραία κωμικοτραγική παράσταση, μήπως και τρυπήσουν το χοντρό πετσί του σύγχρονου αστού. Με τα δικά τους λόγια, Life is utterly miserable because of you personally.
Για όσους ενδιαφέρονται για τη μουσική τους, συστήνω τα The Brothel to the Cemetery και Bad Blood and Blasphemy. Μέχρι πρόσφατα δεν ήταν διαθέσιμα στα δισκοπωλεία, τώρα αρχίζουν να εμφανίζονται στα διαδικτυακά... εχμ... κυρίως μέσω "other sellers". Για πιο σίγουρα, πηγαίνετε στο site τους ή στις παραστάσεις τους, τον Ιούνιο στο Badminton. Αντίθετα, εύκολα βρίσκεται το Gorey End, όπου συνεργάζονται με τους Kronos Quartet.
Πράγματι, με τους Tiger Lillies δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις, να κλάψεις ή ίσως να εκνευριστείς που σε κοροϊδεύουν. Διασκεδάζω αφάνταστα με τον κλόουν που τραγουδά το Start a fire και το Crack of doom. Από την άλλη, και μόνο η ιδέα του ίδιου κλόουν να λέει κομμάτια όπως το Russians, το Alone with the moon και το Send in the clowns είναι, για μένα τουλάχιστον, ανατριχιαστική. Πώς όμως να αντιμετωπίσω τα βλάσφημα Banging in the nails και Heaven to Hell, που μοιάζουν να έχουν δημιουργηθεί μόνο και μόνο για να προκαλέσουν τους σεμνότυφους και να πουλήσουν μούρη στους κουλτουριάρηδες;
Όχι ότι η βλασφημία μοιάζει ξένη! Οι Tiger Lillies ασχολούνται με τη χειρότερη πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης: πόρνες, εγκληματίες, καθάρματα και κάθε είδους απόκληροι της κοινωνίας είναι οι συνήθεις χαρακτήρες των τραγουδιών τους. Και μας τους παρουσιάζουν τραγικά ή κωμικά, κατεστραμμένους ή αλαζόνες, αφ' υψηλού ή εκ των έσω, σε τρίτο ή σε πρώτο πρόσωπο (ο Jaques μεγάλωσε πάνω από ένα πορνείο και κάποια πράγματα μάλλον τα ξέρει από πρώτο χέρι).
Το φαλτσέτο του Martyn Jaques συνοδεύεται από το ακκορντεόν του ή το πιάνο του, τα κρουστά του Adrian Huge και το μπάσο (ή ενίοτε το μουσικό πριόνι) του Adrian Stout, αλλά οι εμφανίσεις τους δεν είναι αμιγώς μουσικές: Στις παραστάσεις με τον τίτλο Tiger Lillies circus (όπου τους πρωτοείδα), περιλαμβάνονταν και νούμερα από ακροβάτες, χορευτές, θαυματοποιούς και άλλους τσιρκολάνους. Φέτος, θα μας παρουσιάσουν το Κοριτσάκι με τα σπίρτα. Στις διάφορες κριτικές θα διαβάσετε να τους συσχετίζουν με τον Brecht, τον Tom Waits, το Vaudeville, το Cabaret. Για μένα, μοιάζουν με το γελωτοποιό του βασιλιά: Κρύβουν αλήθειες πίσω από μία ακραία κωμικοτραγική παράσταση, μήπως και τρυπήσουν το χοντρό πετσί του σύγχρονου αστού. Με τα δικά τους λόγια, Life is utterly miserable because of you personally.
Για όσους ενδιαφέρονται για τη μουσική τους, συστήνω τα The Brothel to the Cemetery και Bad Blood and Blasphemy. Μέχρι πρόσφατα δεν ήταν διαθέσιμα στα δισκοπωλεία, τώρα αρχίζουν να εμφανίζονται στα διαδικτυακά... εχμ... κυρίως μέσω "other sellers". Για πιο σίγουρα, πηγαίνετε στο site τους ή στις παραστάσεις τους, τον Ιούνιο στο Badminton. Αντίθετα, εύκολα βρίσκεται το Gorey End, όπου συνεργάζονται με τους Kronos Quartet.
Last edited:
