Η «παρά φύσιν κακοποίησις» θεατρικών έργων.

Συμφωνώ με το Σπύρο: Η επιλογή της Grace δεν έχει κίνητρο την εκδίκηση, αλλά την απόδοση δικαιοσύνης. Άλλωστε, αφενός δεν εξαιρεί τον "καλό της" Tom, αφετέρου στην επόμενη ταινία της τριλογίας, η αισιόδοξη αντίληψή της δεν αλλάζει και επαναλαμβάνει ένα αντίστοιχο πείραμα στο Manderlay.
 
Ενδιαφέρον, έχει και το χάπι εντ του Natural born killers, όπου οι πρωταγωνιστές παντρεύτηκαν, έκαναν απογόνους και γυρνάνε την Αμερική με το τροχόσπιτό τους.
To Dogvile με είχε επίσης ενθουσιάσει και με έκανε να χαρώ που στο τέλος ο κακός ξέκανε τους άλλους κακούς με τη συναίνεση της καλής.
Πάντως το χάπι εντ έχει βαθύτατες ρίζες στη δραματουργία. Μην ξεχνάτε ότι και οι τραγωδίες παρουσιάζονταν ολοκληρωμένες ως τριλογίες και ακολουθούσαν έργα όπως ο Κύκλωπας με τράγους, μπεκρήδες, κλπ, στο στιλ του "σαράντα και κάτι". Στον Αριστοφάνη, σχεδόν πάντα στο τέλος παντρεύονται και γίνεται γλέντι.
 
ειχα δει μια ταινια με τον Ουασικτον που κανει τον κατα περαγγελια εκτελεστη και Σωματοφυλακα με λυπηρον τελος και μου αρεσε πολυ !!!!!

αν ειχε ωραιο τελος θα ηταν προβλεψιμη και δεν θα αξιζε ...








παντως πιστευω πως το κατα παραγγελια αισιον τελος ηταν υποχρεωτικο στις δεκαετιες του 60,70 και 80 .....
 
Top Bottom