Και επισήμως εκτός του 50ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης έθεσαν τους εαυτούς 100 Έλληνες κινηματογραφιστές – αποκαλούμενοι και ως ''κινηματογραφιστές στην ομίχλη'' – με μία ιδιαίτερα δηκτική επιστολή τους στο Υπουργείο Πολιτισμού. Αυτό το Φεστιβάλ Κινηματογράφου – αν και επετειακό – δεν θα ομιλεί ελληνικά...
Απαντώντας ουσιαστικά στη διοίκηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που τους καλούσε πριν από λίγες μέρες να αναθεωρήσουν τη στάση τους και να συμμετάσχουν με τις ταινίες τους στο Φεστιβάλ, οι Έλληνες κινηματογραφιστές (όχι δεν πρόκειται για μία μειοψηφία, αλλά για σύσσωμη την εγχώρια κινηματογραφική κοινότητα!) ξεκαθάρισαν ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να δώσουν το ''παρών'' στο επερχόμενο Φεστιβάλ, αλλά "θα απέχουν και από κάθε μελλοντική διοργάνωση Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και κρατικών βραβείων ποιότητας μέχρις ότου ψηφιστεί και εφαρμοστεί ο Νόμος για τον κινηματογράφο όποτε και αν αυτό επιτευχθεί".
Τι σημαίνει αυτό; Ότι στο 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δεν θα υπάρχει ούτε δείγμα νέας ελληνικής ταινίας! ''Τι ντροπή!'' ίσως σκεφτούν κάποιοι. Αλλά μάλλον οι μοναδικοί που πρέπει να ντρέπονται σε αυτή τη χώρα δεν είναι οι Έλληνες κινηματογραφιστές, αλλά οι εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, που αδυνατούν να συντάξουν τόσα χρόνια το ''αυτονόητο'', ένα επαρκές και σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο για τον ελληνικό κινηματογράφο.
"Εδώ και πολλά χρόνια ένα ολόκληρο ΥΠΠΟ προσπαθεί να συντάξει κινηματογραφικό Νόμο, αλλά Νόμος ακόμα δεν υπάρχει", αναφέρουν οι Έλληνες "κινηματογραφιστές στην ομίχλη", δηλαδή εκατό κινηματογραφιστές, από τους οποίους οι 35, με ταινίες που είτε βγήκαν την προηγούμενη σεζόν στις αίθουσες, είτε είναι έτοιμες να βγουν φέτος (κάποιες μάλιστα πρωτοεμφανιζόμενων σκηνοθετών), είτε βρίσκονται στο στάδιο της παραγωγής.
Στην επιστολή τους εκφράζουν τη λύπη τους ''για τα βραδυκίνητα αντανακλαστικά της διοίκησης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα την αγωνία της συντριπτικής πλειοψηφίας του κινηματογραφικού κόσμου και την προσπάθεια του να εκσυγχρονίσει την ελληνική κινηματογραφία με προσωπικό κόστος'' και δηλώνουν ρητά ότι θα απέχουν από τα Κρατικά Βραβεία και θα αποσύρουν τις ταινίες, αλλά και κάθε άλλη συμμετοχή τους (balkanfund, crossroads κλπ) από τη φετινή διοργάνωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει για τον πολύ απλό λόγο ότι η προεκλογική περίοδος και η διάλυση της Βουλής καθιστά αδύνατη την ψήφιση του νομοσχεδίου (το οποίο ποτέ δεν κατατέθηκε προς ψήφιση) μέχρι τον ερχόμενο Νοέμβριο.
Έτσι οι κινηματογραφιστές αναγγέλλουν ''εβδομάδα ελληνικού κινηματογράφου'' (δεν διευκρινίζουν πού και πότε), αφού όπως επισημαίνουν είναι ''χρέος μας οι ταινίες να συναντηθούν με το κοινό τους.'' και υπόσχονται ''στον Υπουργό Πολιτισμού που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές, ότι θα τον επισκεφθούμε την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του και ότι δεν θα τον αφήσουμε ήσυχο να κόβει κορδέλες την στιγμή που ο Πολιτισμός πεθαίνει.''
Το τι μέλλει γενέσθαι ουδείς ακριβώς το γνωρίζει. Ίσως όμως η ''κίνηση'' αυτή των Ελλήνων κινηματογραφιστών να ''εκβιάσει'' μία σειρά πρωτοβουλίες από πλευράς ΥΠΠΟ (υπό τη νέα του ηγεσία μετά τις εκλογές). Ίσως πάλι στην χώρα αυτή των ''θαυμάτων'' και των... ''τραυμάτων'' να μην ασχοληθεί και κανείς σοβαρά με το θέμα...
nooz
Με απονομή βραβείων με... γορίλλες και γοριλλάκια, και αίτημα προς το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης «να μας παραχωρήσει το “Ολύμπιον” μετά τη λήξη της 50ής διοργάνωσής του- 22 Νοεμβρίου- για να δείξουμε κι εμείς τις ταινίες μας», έληξε προχθές με πολλά χάπενινγκ το φεστιβάλ διαμαρτυρίας «Fog Films». Που έβγαλε και μία ακόμη είδηση: όπως είπε στα «ΝΕΑ» ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αθανίτης «οι κινηματογραφιστές στην ομίχλη´ φέρονται αποφασισμένοι να προχωρήσουν στην ίδρυση Ακαδημίας Κινηματογράφου που θα απονέμει βραβεία στα πρότυπα των γαλλικών Σεζάρ». Η εβδομάδα αυτή συγκέντρωσε τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων σκηνοθετών. Από Θόδωρο Αγγελόπουλο, Παντελή Βούλγαρη, Νίκο Περάκη, Γιώργο Τσεμπερόπουλο και τους ενεργούς κινηματογραφιστές όλων των ηλικιών. Προβλήθηκαν 52 ταινίες, κόπηκαν πάνω από 4.000
εισιτήρια και πέρασαν την πόρτα της «Έλλης» πάνω από 6.000 θεατές. Και επειδή «οι γορίλλες είναι είδος υπό εξαφάνιση και για να μη γίνουν το ίδιο και οι σκηνοθέτες», σύμφωνα με τον παρουσιαστή της απονομής Γιώργο Πυρπασόπουλο, δόθηκαν 52 αναμνηστικά αγαλματάκια- γοριλλάκια: 24 μεγάλα στους μεγαλομηκάδες και τα υπόλοιπα 28 στους μικρομηκάδες!
«Κάθε ταινία είναι φορέας μιας ιδεολογίας, άρα όλες οι ταινίες είναι πολιτικές πράξεις», είπε η Ελισάβετ Χρονοπούλου στη συζήτηση της βραδιάς «Πολιτική και κινηματογράφος». Και η μαχητική Κωνσταντίνα Βούλγαρη τόνισε: «Σήμερα μπορεί να μην υπάρχει λογοκρισία όπως παλιά, αλλά υπάρχει η λογοκρισία της αγοράς για το τι “πουλάει” ή όχι». Ενώ ο Βαρδής Μαρινάκης, ο σκηνοθέτης της ταινίας «Μαύρο λιβάδι»- οι τρεις τους συντόνισαν τη συζήτηση- πρόσθεσε: «Μια καλλιτεχνική ταινία είναι σαν να ρίχνει έναν σπόρο που αργότερα μπορεί να ανθίσει». Η διαπίστωση ότι το ελληνικό σινεμά συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο την κοινωνικοπολιτική του ταυτότητα, φάνηκε και από τις τοποθετήσεις που ακολούθησαν από παλιούς και νέους σκηνοθέτες. Τόσο του Νίκου Περάκη«αφού η Πολιτεία η ίδια που έχει νόμο το 1,5% δεν μπορεί να τον εφαρμόσει, καταλαβαίνει κανείς πόσο πολιτική υπόθεση είναι το σινεμά»- όσο και πολλών επωνύμων που ακολούθησαν.
Προβλήθηκε επίσης εκτός προγράμματος η ταινία μικρού μήκους του Στράτου Στασινού «Ο Κολυμβητής», για να τιμηθεί η μνήμη του.
tanea
Απαντώντας ουσιαστικά στη διοίκηση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που τους καλούσε πριν από λίγες μέρες να αναθεωρήσουν τη στάση τους και να συμμετάσχουν με τις ταινίες τους στο Φεστιβάλ, οι Έλληνες κινηματογραφιστές (όχι δεν πρόκειται για μία μειοψηφία, αλλά για σύσσωμη την εγχώρια κινηματογραφική κοινότητα!) ξεκαθάρισαν ότι όχι μόνο δεν πρόκειται να δώσουν το ''παρών'' στο επερχόμενο Φεστιβάλ, αλλά "θα απέχουν και από κάθε μελλοντική διοργάνωση Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και κρατικών βραβείων ποιότητας μέχρις ότου ψηφιστεί και εφαρμοστεί ο Νόμος για τον κινηματογράφο όποτε και αν αυτό επιτευχθεί".
Τι σημαίνει αυτό; Ότι στο 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δεν θα υπάρχει ούτε δείγμα νέας ελληνικής ταινίας! ''Τι ντροπή!'' ίσως σκεφτούν κάποιοι. Αλλά μάλλον οι μοναδικοί που πρέπει να ντρέπονται σε αυτή τη χώρα δεν είναι οι Έλληνες κινηματογραφιστές, αλλά οι εκάστοτε ηγεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, που αδυνατούν να συντάξουν τόσα χρόνια το ''αυτονόητο'', ένα επαρκές και σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο για τον ελληνικό κινηματογράφο.
"Εδώ και πολλά χρόνια ένα ολόκληρο ΥΠΠΟ προσπαθεί να συντάξει κινηματογραφικό Νόμο, αλλά Νόμος ακόμα δεν υπάρχει", αναφέρουν οι Έλληνες "κινηματογραφιστές στην ομίχλη", δηλαδή εκατό κινηματογραφιστές, από τους οποίους οι 35, με ταινίες που είτε βγήκαν την προηγούμενη σεζόν στις αίθουσες, είτε είναι έτοιμες να βγουν φέτος (κάποιες μάλιστα πρωτοεμφανιζόμενων σκηνοθετών), είτε βρίσκονται στο στάδιο της παραγωγής.
Στην επιστολή τους εκφράζουν τη λύπη τους ''για τα βραδυκίνητα αντανακλαστικά της διοίκησης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα την αγωνία της συντριπτικής πλειοψηφίας του κινηματογραφικού κόσμου και την προσπάθεια του να εκσυγχρονίσει την ελληνική κινηματογραφία με προσωπικό κόστος'' και δηλώνουν ρητά ότι θα απέχουν από τα Κρατικά Βραβεία και θα αποσύρουν τις ταινίες, αλλά και κάθε άλλη συμμετοχή τους (balkanfund, crossroads κλπ) από τη φετινή διοργάνωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει για τον πολύ απλό λόγο ότι η προεκλογική περίοδος και η διάλυση της Βουλής καθιστά αδύνατη την ψήφιση του νομοσχεδίου (το οποίο ποτέ δεν κατατέθηκε προς ψήφιση) μέχρι τον ερχόμενο Νοέμβριο.
Έτσι οι κινηματογραφιστές αναγγέλλουν ''εβδομάδα ελληνικού κινηματογράφου'' (δεν διευκρινίζουν πού και πότε), αφού όπως επισημαίνουν είναι ''χρέος μας οι ταινίες να συναντηθούν με το κοινό τους.'' και υπόσχονται ''στον Υπουργό Πολιτισμού που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές, ότι θα τον επισκεφθούμε την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του και ότι δεν θα τον αφήσουμε ήσυχο να κόβει κορδέλες την στιγμή που ο Πολιτισμός πεθαίνει.''
Το τι μέλλει γενέσθαι ουδείς ακριβώς το γνωρίζει. Ίσως όμως η ''κίνηση'' αυτή των Ελλήνων κινηματογραφιστών να ''εκβιάσει'' μία σειρά πρωτοβουλίες από πλευράς ΥΠΠΟ (υπό τη νέα του ηγεσία μετά τις εκλογές). Ίσως πάλι στην χώρα αυτή των ''θαυμάτων'' και των... ''τραυμάτων'' να μην ασχοληθεί και κανείς σοβαρά με το θέμα...
nooz
Με απονομή βραβείων με... γορίλλες και γοριλλάκια, και αίτημα προς το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης «να μας παραχωρήσει το “Ολύμπιον” μετά τη λήξη της 50ής διοργάνωσής του- 22 Νοεμβρίου- για να δείξουμε κι εμείς τις ταινίες μας», έληξε προχθές με πολλά χάπενινγκ το φεστιβάλ διαμαρτυρίας «Fog Films». Που έβγαλε και μία ακόμη είδηση: όπως είπε στα «ΝΕΑ» ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αθανίτης «οι κινηματογραφιστές στην ομίχλη´ φέρονται αποφασισμένοι να προχωρήσουν στην ίδρυση Ακαδημίας Κινηματογράφου που θα απονέμει βραβεία στα πρότυπα των γαλλικών Σεζάρ». Η εβδομάδα αυτή συγκέντρωσε τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων σκηνοθετών. Από Θόδωρο Αγγελόπουλο, Παντελή Βούλγαρη, Νίκο Περάκη, Γιώργο Τσεμπερόπουλο και τους ενεργούς κινηματογραφιστές όλων των ηλικιών. Προβλήθηκαν 52 ταινίες, κόπηκαν πάνω από 4.000
εισιτήρια και πέρασαν την πόρτα της «Έλλης» πάνω από 6.000 θεατές. Και επειδή «οι γορίλλες είναι είδος υπό εξαφάνιση και για να μη γίνουν το ίδιο και οι σκηνοθέτες», σύμφωνα με τον παρουσιαστή της απονομής Γιώργο Πυρπασόπουλο, δόθηκαν 52 αναμνηστικά αγαλματάκια- γοριλλάκια: 24 μεγάλα στους μεγαλομηκάδες και τα υπόλοιπα 28 στους μικρομηκάδες!
«Κάθε ταινία είναι φορέας μιας ιδεολογίας, άρα όλες οι ταινίες είναι πολιτικές πράξεις», είπε η Ελισάβετ Χρονοπούλου στη συζήτηση της βραδιάς «Πολιτική και κινηματογράφος». Και η μαχητική Κωνσταντίνα Βούλγαρη τόνισε: «Σήμερα μπορεί να μην υπάρχει λογοκρισία όπως παλιά, αλλά υπάρχει η λογοκρισία της αγοράς για το τι “πουλάει” ή όχι». Ενώ ο Βαρδής Μαρινάκης, ο σκηνοθέτης της ταινίας «Μαύρο λιβάδι»- οι τρεις τους συντόνισαν τη συζήτηση- πρόσθεσε: «Μια καλλιτεχνική ταινία είναι σαν να ρίχνει έναν σπόρο που αργότερα μπορεί να ανθίσει». Η διαπίστωση ότι το ελληνικό σινεμά συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο την κοινωνικοπολιτική του ταυτότητα, φάνηκε και από τις τοποθετήσεις που ακολούθησαν από παλιούς και νέους σκηνοθέτες. Τόσο του Νίκου Περάκη«αφού η Πολιτεία η ίδια που έχει νόμο το 1,5% δεν μπορεί να τον εφαρμόσει, καταλαβαίνει κανείς πόσο πολιτική υπόθεση είναι το σινεμά»- όσο και πολλών επωνύμων που ακολούθησαν.
Προβλήθηκε επίσης εκτός προγράμματος η ταινία μικρού μήκους του Στράτου Στασινού «Ο Κολυμβητής», για να τιμηθεί η μνήμη του.
tanea
