Tήν προηγούμενη Τετάρτη παρακολούθησα τήν πολυδιαφημισμένη παράσταση τού Γερμανου σκηνοθέτη Πέτερ Στάϊν στο Θέατρο Βράχων.
Περίμενα κάποιες μέρες για να ξανασκεφτώ αυτό που είδα γιατί δεν ήθελα νάμαι παρορμητικός στήν έτσι και αλλοιώς ερασιτεχνική γνώμη μου.
Κατ´αρχήν δεν ήταν η Ηλέκτρα τού Σοφοκλή ,αλλά τού Ευριπίδη γιατί σε αυτή την Τραγωδία η κόρη τού Αγαμέμνονα διήγε βουκολική ζωή.
Σκεφτόμενος πολλές φορές τήν παράσταση και συνυπολογίζοντας ότι δέν τήν είδα στην Επίδαυρο,το τελικό μου συμπέρασμα είναι ότι δέν συγκινήθηκα πουθενά,ούτε διεπίστωσα οποιαδήποτε κορύφωση στό έργο.
Επιπροσθέτως δέν υπήρξε και οποιουδήποτε είδους κάθαρσις.
Στόν χώρο δέσποζε το μεταλλικό παλάτι τών Ατρειδών ,το κοίλον ήταν γεμάτο από χόρτα και περιμετρικά υπήρχαν κάποιες γούρνες με νερό(σκηνικά και κοστούμια τού Διονύση Φωτόπουλου).
Το έργο αναφέρεται στην θυμωμένη Ηλέκτρα ,που αναμένει τήν επιστροφή τού Ορεστη για να εκδικηθει τον θάνατο τού Αγαμέμνονα,σκοτώνοντας τήν Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της τον Αίγισθο.Η Ηλέκτρα επίσης κατηγορεί την αδελφή της Χρυσόθεμι επειδή έχει ´συμβιβαστεί ´με το νέο καθεστώς.
Ο Παιδαγωγός τού Ορέστη στήνει ένα κόλπο και παραπλανά τό ´αμαρτωλό ζευγάρι´αλλά και τήν Ηλέκτρα λεγοντας πώς ο Ορέστης σκοτώθηκε σε αρματοδρομίες.
Μετά τον θρήνο τής Ηλέκτρας και τον καυγά με τήν μάνα της εμφανίζεται ο Ορέστης με τον Πυλάδη ,αναγνωρίζεται απο την Ηλέκτρα και σκοτώνει πρώτα τήν Κλυταιμνήστρα και μετά τον Αιγισθο.
Τότε η κατά Στάϊν Ηλέκτρα στήνει ένα έξαλλο χορό γύρο απο το πτώμα τής μάνας της (στην τραγωδία,ούτε ο φόνος αλλά ούτε πτώμα υφίσταται στα μάτια τών θεατών....)βγάζει τα μαύρα ρούχα της ,μένει ολόγυμνη και πηγαίνει σε μιά απο τίς γούρνες όπου πλένεται και ´εξαγνίζεται´.Εν συνεχεία ο χορός τής φορά ένα λευκό φόρεμα ...
Να με συγχωρείτε για τήν περιγραφή,που γίνεται εσκεμμένα έτσι,αλλά η εντύπωση πού μου δόθηκε είναι ότι είδα μιά καλογυρισμενη θεατρική παράσταση ενός επεισοδίου της τηλεοπτικής 10ης εντολής......
Δεν υπήρχε στοιχείo Αρχαίας Τραγωδίας,όπως επίσης είχε αφαιρεθεί εντελώς το θεϊκό στοιχείο(ρόλος Απόλλωνα στα δρώμενα),αλλά η όλη παράσταση ήταν εντελώς απογυμνωμένη απο οποιοδήποτε συναίσθημα.
Ο Στάϊν έδειξε το μίσος του για τήν Κλυταιμνήστρα βάζοντας τήν Ηλέκτρα να σκουπίζει υστερικά και με θόρυβο στο κοίλον κατά την διαρκεια τού μονολόγου της..Αλλά δεν φάνηκε να συμπαθεί ούτε τήν Ηλέκτρα γιατί επι δύο ώρες τήν είχε υποχρεώσει να φέρεται εντελώς υστερικά.
Σημειωτέον ότι η Ηλέκτρα,στην τραγωδία τού Σοφοκλή,όταν μαθαίνει ότι ο Ορέστης σκότωσε τήν μάνα της τόν ρώτα'Πέθανε η έρημη??Πέθανε η δόλια??;'δείχνοντας τήν αμφιθυμία της για τήν πράξη.
Στην παρούσα μετάφραση τού έργου αυτό δεν υπήρξε...
Ο Χορός ήταν ανύπαρκτος.Καμιά δεκαριά κοπέλλες,με μέτρια κίνηση,μετριότατο λόγο ,πού απλά συνόδευαν τήν επίσης μέτρια μουσική επένδυση.
Και λίγα λόγια για τούς ηθοποιούς.
Η νεαρή Στεφανία Γουλιώτη (Hλέκτρα)σήκωσε όλο το βάρος τής παράστασης.
Ηταν εντυπωσιακή η ενεργητικότητά της επί δύο ολόκληρες ώρες.
Τεχνικά άψογη,γυμνασμένη,υστερική όπως τής είχε ζητηθεί.
Από τίς συνεντεύξεις της μοιάζει με κορίτσι εντελώς αφοσιωμένο στην Τεχνη της ,είναι σεμνότατη και έχει μέλλον.
Εμένα δεν μέ συγκίνησε.Την θαύμασα για τήν αρτιότητάς της ,αλλά έμεινα με τήν απορία εάν είχε κατανοήσει πλήρως αυτό πού έπαιζε.
Η Κόρα Καρβούνη σάν Χρυσόθεμις,επαρκέστατη,με καθαρό λόγο και άρθρωση.
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη ντυμένη με μιά εκπληκτική καταπράσινη τουαλέτα έπαιξε τον εαυτό της.
Ο Γιάννης Φέρτης σαν Παιδαγωγός,με τήν εμπειρία του και τήν ωραία του φωνή ήταν επαρκής.
Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος σαν Αιγισθος,μού άρεσε γιατί προσέδωσε στον ρόλο μιά ειρωνεία,που τού ταίριαζε.
Ο νεαρός ζεν πρεμιέ Τότσικας σάν Ορεστης θα μπορούσε να παίζει στό σήριαλ´Της Αγάπης Μαχαιριά´,με το μαύρο ρούχο,το σπαθάκι και τήν μετριότατη άρθρωσή του.
Η παράσταση λοιπόν ήταν ένα απογυμνωμένο αστυνομικό έργο.
Η σκηνή που η Γουλιώτη εμφανίζεται γυμνή,όπως περιέγραψα παραπάνω,εντελώς κοινότοπη και χωρίς πρωτοτυπία.Βγάζω τα ματωμενα μου ρούχα,μπαίνω στο νερό,πλένομαι και φορώ το λευκό που εξαγνίζει...
Εχει παρουσιαστεί ανάλογη σκηνή άπειρες φορές.
Ο Στάϊν φυσικά και παραμένει μεγάλος σκηνοθέτης,αλλά εδώ δεν μού είπε τίποτα.
Σκέφτηκα μάλιστα τί θα εγραφαν οι κριτικοί εάν τήν Αντιγόνη ,που υπέγραψε ο Λευτέρης Βογιατζής,τήν είχε κάνει αυτός.Διθυράμβους ασφαλώς.
Ε,η Αντιγόνη τού Βογιατζή αποτελεί πρόταση δεκαετίας για το Αρχαίο Δράμα.
Μιά παράσταση,που συνδύαζε ένα σύγχρονο τρόπο με το Αρχαίο Κείμενο και ήταν δουλεμένη άψογα απο την αρχή ως το τέλος...
Περίμενα κάποιες μέρες για να ξανασκεφτώ αυτό που είδα γιατί δεν ήθελα νάμαι παρορμητικός στήν έτσι και αλλοιώς ερασιτεχνική γνώμη μου.
Κατ´αρχήν δεν ήταν η Ηλέκτρα τού Σοφοκλή ,αλλά τού Ευριπίδη γιατί σε αυτή την Τραγωδία η κόρη τού Αγαμέμνονα διήγε βουκολική ζωή.
Σκεφτόμενος πολλές φορές τήν παράσταση και συνυπολογίζοντας ότι δέν τήν είδα στην Επίδαυρο,το τελικό μου συμπέρασμα είναι ότι δέν συγκινήθηκα πουθενά,ούτε διεπίστωσα οποιαδήποτε κορύφωση στό έργο.
Επιπροσθέτως δέν υπήρξε και οποιουδήποτε είδους κάθαρσις.
Στόν χώρο δέσποζε το μεταλλικό παλάτι τών Ατρειδών ,το κοίλον ήταν γεμάτο από χόρτα και περιμετρικά υπήρχαν κάποιες γούρνες με νερό(σκηνικά και κοστούμια τού Διονύση Φωτόπουλου).
Το έργο αναφέρεται στην θυμωμένη Ηλέκτρα ,που αναμένει τήν επιστροφή τού Ορεστη για να εκδικηθει τον θάνατο τού Αγαμέμνονα,σκοτώνοντας τήν Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της τον Αίγισθο.Η Ηλέκτρα επίσης κατηγορεί την αδελφή της Χρυσόθεμι επειδή έχει ´συμβιβαστεί ´με το νέο καθεστώς.
Ο Παιδαγωγός τού Ορέστη στήνει ένα κόλπο και παραπλανά τό ´αμαρτωλό ζευγάρι´αλλά και τήν Ηλέκτρα λεγοντας πώς ο Ορέστης σκοτώθηκε σε αρματοδρομίες.
Μετά τον θρήνο τής Ηλέκτρας και τον καυγά με τήν μάνα της εμφανίζεται ο Ορέστης με τον Πυλάδη ,αναγνωρίζεται απο την Ηλέκτρα και σκοτώνει πρώτα τήν Κλυταιμνήστρα και μετά τον Αιγισθο.
Τότε η κατά Στάϊν Ηλέκτρα στήνει ένα έξαλλο χορό γύρο απο το πτώμα τής μάνας της (στην τραγωδία,ούτε ο φόνος αλλά ούτε πτώμα υφίσταται στα μάτια τών θεατών....)βγάζει τα μαύρα ρούχα της ,μένει ολόγυμνη και πηγαίνει σε μιά απο τίς γούρνες όπου πλένεται και ´εξαγνίζεται´.Εν συνεχεία ο χορός τής φορά ένα λευκό φόρεμα ...
Να με συγχωρείτε για τήν περιγραφή,που γίνεται εσκεμμένα έτσι,αλλά η εντύπωση πού μου δόθηκε είναι ότι είδα μιά καλογυρισμενη θεατρική παράσταση ενός επεισοδίου της τηλεοπτικής 10ης εντολής......
Δεν υπήρχε στοιχείo Αρχαίας Τραγωδίας,όπως επίσης είχε αφαιρεθεί εντελώς το θεϊκό στοιχείο(ρόλος Απόλλωνα στα δρώμενα),αλλά η όλη παράσταση ήταν εντελώς απογυμνωμένη απο οποιοδήποτε συναίσθημα.
Ο Στάϊν έδειξε το μίσος του για τήν Κλυταιμνήστρα βάζοντας τήν Ηλέκτρα να σκουπίζει υστερικά και με θόρυβο στο κοίλον κατά την διαρκεια τού μονολόγου της..Αλλά δεν φάνηκε να συμπαθεί ούτε τήν Ηλέκτρα γιατί επι δύο ώρες τήν είχε υποχρεώσει να φέρεται εντελώς υστερικά.
Σημειωτέον ότι η Ηλέκτρα,στην τραγωδία τού Σοφοκλή,όταν μαθαίνει ότι ο Ορέστης σκότωσε τήν μάνα της τόν ρώτα'Πέθανε η έρημη??Πέθανε η δόλια??;'δείχνοντας τήν αμφιθυμία της για τήν πράξη.
Στην παρούσα μετάφραση τού έργου αυτό δεν υπήρξε...
Ο Χορός ήταν ανύπαρκτος.Καμιά δεκαριά κοπέλλες,με μέτρια κίνηση,μετριότατο λόγο ,πού απλά συνόδευαν τήν επίσης μέτρια μουσική επένδυση.
Και λίγα λόγια για τούς ηθοποιούς.
Η νεαρή Στεφανία Γουλιώτη (Hλέκτρα)σήκωσε όλο το βάρος τής παράστασης.
Ηταν εντυπωσιακή η ενεργητικότητά της επί δύο ολόκληρες ώρες.
Τεχνικά άψογη,γυμνασμένη,υστερική όπως τής είχε ζητηθεί.
Από τίς συνεντεύξεις της μοιάζει με κορίτσι εντελώς αφοσιωμένο στην Τεχνη της ,είναι σεμνότατη και έχει μέλλον.
Εμένα δεν μέ συγκίνησε.Την θαύμασα για τήν αρτιότητάς της ,αλλά έμεινα με τήν απορία εάν είχε κατανοήσει πλήρως αυτό πού έπαιζε.
Η Κόρα Καρβούνη σάν Χρυσόθεμις,επαρκέστατη,με καθαρό λόγο και άρθρωση.
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη ντυμένη με μιά εκπληκτική καταπράσινη τουαλέτα έπαιξε τον εαυτό της.
Ο Γιάννης Φέρτης σαν Παιδαγωγός,με τήν εμπειρία του και τήν ωραία του φωνή ήταν επαρκής.
Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος σαν Αιγισθος,μού άρεσε γιατί προσέδωσε στον ρόλο μιά ειρωνεία,που τού ταίριαζε.
Ο νεαρός ζεν πρεμιέ Τότσικας σάν Ορεστης θα μπορούσε να παίζει στό σήριαλ´Της Αγάπης Μαχαιριά´,με το μαύρο ρούχο,το σπαθάκι και τήν μετριότατη άρθρωσή του.
Η παράσταση λοιπόν ήταν ένα απογυμνωμένο αστυνομικό έργο.
Η σκηνή που η Γουλιώτη εμφανίζεται γυμνή,όπως περιέγραψα παραπάνω,εντελώς κοινότοπη και χωρίς πρωτοτυπία.Βγάζω τα ματωμενα μου ρούχα,μπαίνω στο νερό,πλένομαι και φορώ το λευκό που εξαγνίζει...
Εχει παρουσιαστεί ανάλογη σκηνή άπειρες φορές.
Ο Στάϊν φυσικά και παραμένει μεγάλος σκηνοθέτης,αλλά εδώ δεν μού είπε τίποτα.
Σκέφτηκα μάλιστα τί θα εγραφαν οι κριτικοί εάν τήν Αντιγόνη ,που υπέγραψε ο Λευτέρης Βογιατζής,τήν είχε κάνει αυτός.Διθυράμβους ασφαλώς.
Ε,η Αντιγόνη τού Βογιατζή αποτελεί πρόταση δεκαετίας για το Αρχαίο Δράμα.
Μιά παράσταση,που συνδύαζε ένα σύγχρονο τρόπο με το Αρχαίο Κείμενο και ήταν δουλεμένη άψογα απο την αρχή ως το τέλος...
).