ΙN MEMORIAM

Πρώτη φορά και για μένα σήμερα που το διάβασα και το ξαναδιάβασα...

Ίσως επειδή θυμήθηκα εκείνο το απόγευμα στα οκτώ μου χρόνια που δεν θα ξεχάσω ποτέ...

Όταν οι μνήμες του ενός γίνονται μνήμες και βιώματα των πολλών τότε νομίζω έχουν μεγαλύτερη σημασία για όλους μας και για τον καθένα ξεχωριστά...
 
Να ζήσεις να τον θυμάσαι Σπύρο...

Πολλές φορές επιστρέφω στα γραπτά σου για να διαβάσω κάτι "άλλο"...
 
Να εισαι καλα εσυ και η οικογενεια σου και να τον θυμοσαστε τον παππου!!!

(οταν κανεις παιδι αυτοματα ο ο μπαμπας γινεται παππους πλεον ...γιατι αραγε???)
 
Οι γονείς αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα σημεία αναφοράς στη ζωή. Ακόμη και όταν έχουν ''φύγει'' η παρουσία τους δεν παύει να υφίσταται. Έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα των Γονέων και ως εκ τούτου θεωρώ εαυτόν πολύ τυχερό που ακόμη δεν μπορώ να μιλήσω εκ πείρας (για την Απουσία).

Σπύρο, αυτό που θα σου ευχόμουν είναι να σου επιφυλάσσει κι εσένα ο γιος σου, τουλάχιστον την ίδια αντιμετώπιση, ως ''Απόντα'', την οποία δείχνεις κι εσύ για τον δικό σου Πατέρα. Αν η ευχή μου πραγματοποιηθεί, ενώ θα είναι ιδιαίτερα τιμητικό για το γιό σου, θα είναι εξίσου κολακευτικό και για σένα ως γονιός και για την ανατροφή που θα του έχεις προσφέρει.
 
Top Bottom