Ο διάσημος καρατερίστας, με τη μεγάλη μύτη και το διαπεραστικό βλέμμα, που κέρδισε κινηματογραφική φήμη με το «Λεωφορείο ο πόθος», το «Λιμάνι της αγωνίας» και το «Μπέιμπι Ντολ», όλες ταινίες του Ελία Καζάν (οι δυο τους είχαν και θεατρική συνεργασία), ενώ πήρε το Οσκαρ β ανδρικού ρόλου για την πρώτη από αυτές, έφυγε πλήρης ημερών χθες, στα 97 του.
Γεννημένος ως Μλάντεν Σεκούλοβιτς στο Σικάγο του 1912, από μητέρα Τσέχα και πατέρα Σέρβο, ο Μάλντεν άλλαξε το όνομά του για να γίνει ηθοποιός, αλλά κατάλαβε στην πορεία ότι η μέτρια εμφάνισή του και η χαρακτηριστική μύτη του, δύο φορές σπασμένη στο γήπεδο, δεν θα του επέτρεπαν ποτέ να γίνει πρωταγωνιστής.
Παρ όλα αυτά, τα κατέφερε θαυμάσια στους δεύτερους χαρακτήρες που κατακτούσε έναν-έναν («Ο βαρυποινίτης του Αλκατράζ», «Ο χαρτοπαίχτης» και «Πάτον, ο θρύλος της Νορμανδίας») και ο ίδιος να γίνει τρομερά δημοφιλής στο αμερικανικό κοινό με το αστυνομικό σίριαλ «Οι δρόμοι του Σαν Φρανσίσκο». Το 1988 εξελέγη πρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
από το entertainment
