Κώστας Μουρσελάς...Συνεντεύξεις...Καλλιτέχνες κι αριστερά.

DIPIE

AVClub Fanatic
13 July 2007
17,261
«Ενώ παραμένω αριστερός, αρχίζω να βλέπω αλλιώς τα πράγματα: πλέον οι ιδεολογίες δεν είναι αρκετές για ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Είναι πολύ πίσω σε σχέση μ’ αυτό που συμβαίνει στον άνθρωπο».


mourselas-02.jpg

Β
ιογραφικό σημείωμα

Ο Κώστας Μουρσελάς γεννήθηκε στον Πειραιά. Εκεί τελειώνει και το λύκειο. Το 1951, πρωτοετής φοιτητής της Νομικής, συλλαμβάνεται ως στέλεχος της ΕΠΟΝ και δικάζεται από έκτακτο στρατοδικείο της εποχής (υπόθεση Μπελογιάννη). Για χρόνια σπούδαζε βιολί, που το διέκοψε όταν άρχισε να τον θέλγει το θέατρο. Σπούδασε νομικά, αλλά λίγο πριν πάρει την άδεια δικηγόρου εγκατέλειψε τη δικηγορία και διορίστηκε ως δημόσιος υπάλληλος μέχρι το 1969, οπότε τον απέλυσε η Χούντα. Έκτοτε αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά —και επαγγελματικά πια— στο γράψιμο. Έργα του παίχτηκαν από θιάσους του Ελεύθερου Θεάτρου, από το Εθνικό Θέατρο, από το Θέατρο Τέχνης, από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, από Δημοτικά Θέατρα, καθώς και από θιάσους του εξωτερικού (Γαλλία, Γερμανία, Κύπρος). Μερικοί τίτλοι γνωστών θεατρικών έργων του είναι: «Ενυδρείο», «Μαχαίρι στο κόκαλο», «Οι φίλοι», «Το αυτί του Αλέξανδρου», «Η κυρία δεν πενθεί», «Επικίνδυνο φορτίο», «Ω! τι κόσμος μπαμπά!», «Το δίκανο», «Ημιτελής συνουσία», κ.ά. Στο πλατύ κοινό έγινε γνωστός από τηλεοπτικές παρουσιάσεις έργων του («Μικρές αγγελίες», «Σιγά η πατρίδα κοιμάται», «Το ρολόι») και από την περίφημη σατιρική σειρά του «Εκείνος και… Εκείνος», με πρωταγωνιστές τους Β. Διαμαντόπουλο και Γ. Μιχαλακόπουλο (130 θεατρικά μονόπρακτα). Το 1990 επανήλθε στην πεζογραφία εκδίδοντας το μυθιστόρημα Βαμμένα κόκκινα μαλλιά (εκδ. “Κέδρος”, νέα οριστική έκδοση “Ελληνικά Γράμματα”, 2006), που οι πωλήσεις του ξεπέρασαν, συνολικά, τις διακόσιες χιλιάδες αντίτυπα και μεταφράστηκε στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, τουρκικά και εβραϊκά. Ακολούθησαν διηγήματα, νουβέλες, καθώς και το μυθιστόρημα Το παιχνίδι των τεσσάρων που το συνέγραψε με τους Π. Τατσόπουλο, Γ. Σκούρτη και Α. Σουρούνη. Το 2000 εξέδωσε το μυθιστόρημα Κλειστόν λόγω μελαγχολίας, που ξεπέρασε τις σαράντα χιλιάδες αντίτυπα και μεταφράστηκε στα τουρκικά. Τελευταίο του βιβλίο είναι η συλλογή διηγημάτων Ο πόθος καίει τα σωθικά (“Κέδρος”, 2004). Έχει γράψει, ακόμη, αισθητικά δοκίμια, καθώς και πολλές επιφυλλίδες δημοσιευμένες στην εφημερίδα Τα Νέα, στη στήλη “Κουβεντιάζοντας”.
Εργογραφία
(2011) Στην άκρη της νύχτας, Εκδόσεις Πατάκη
(2010) Κλειστόν λόγω μελαγχολίας, Ελληνικά Γράμματα
(2007) Παλιώνουν οι άνθρωποι, Τόπος
(2006) Βαμμένα κόκκινα μαλλιά, Ελληνικά Γράμματα
(2004) Ο πόθος καίει τα σωθικά, Κέδρος
(2001) Ασκήσεις επί χάρτου – Ι, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2001) Οι φίλοι. Ενυδρείο. Μαχαίρι στο κόκαλο, Κέδρος
(1999) Αρσενική πόρνη, Ελληνικά Γράμματα
(1999) Εκείνος και εκείνος, Κέδρος
(1999) Κλειστόν λόγω μελαγχολίας, Κέδρος
(1999) Ω, τι κόσμος μπαμπά!, Κέδρος
(1997) Red Dyed Hair, Κέδρος
(1997) Η κυρία δεν πενθεί , Κέδρος
(1996) La rousse aux cheveux teints, Kauffmann
(1991) Βαμμένα κόκκινα μαλλιά, Κέδρος
(1989) Ενυδρείο, Κέδρος
(1989) Οι φίλοι, Κέδρος
(1988) Μαχαίρι στο κόκκαλο, Κέδρος

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2009) Πειραιάς, Τσαμαντάκη
(2007) Η πόλη στον πάτο, Δωδώνη
(2005) Νάνι, τ’ άνθι των ανθώ, Ίνδικτος
(2004) Το χρονικό του Κέδρου, Κέδρος
(2003) Τα παιδικά μου χρόνια, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1999) Αθήνα, διαδρομές και στάσεις, Εκδόσεις Πατάκη
(1998) Εντός σχεδίου (;), Κέδρος
(1998) Το παιχνίδι των τεσσάρων, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1997) Έρωτας σε πρώτο πρόσωπο, Κέδρος

Το βιογραφικό και η εργογραφία του Κώστα Μουρσελά προέρχονται από τη BiblioNet.


Το 1ο μέρος των συνεντεύξεων...Τα υπόλοιπα στο λίνκ παρακάτω...

[video=youtube;ag8C95gRNAg]http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=ag8C95gRNAg[/video]

http://dimartblog.wordpress.com/2013/01/09/κώστας-μουρσελάς-μέρος-9ο/
 
Last edited:
Το βάζω απο σεβασμό στο έργο του και στην ιστορία του,αλλά δεν έχω καταλάβει,αυτόν τον ιδεασμό,την αυταπάτη περί αριστεράς...Τα ίδια ισχυρίζονται και πολλοί άλλοι διανοούμενοι ...

Δεν συμμετέχει στα όσα δραματικά ζούμε,δεν παίρνει σαφή θέση κάν...αλλά θεωρεί εαυτόν αριστερό.

Μα η αριστερή ιδεολογία δεν είναι μόνιμος τιμητικός τίτλος,δεν είναι κάτι που αφορά...παλαιοημερολογίτες μοναχούς κλεισμένους στον εαυτό τους και σ' ένα κελί,δεν μπορεί να είναι αποκομμένη απο την κοινωνία και το λαϊκό κίνημα,δεν μπορεί να περιλαμβάνει συγχωροχάρτια για την άρχουσα τάξη κι αποδοχή φιλελεύθερων συνταγών,σε σχέση μ' όσα ζεί ο λαός μας σήμερα...