82 χρόνια μετά την πικρή συγγραφή του Γιάννη Ρίτσου και 60 χρόνια από την λυρική μελοποίηση του έργου του από τον Μίκη Θεοδωράκη,το έργο δείχνει ακόμα τα δόντια του.
Ισως όχι στους σημερινούς mainstream μουσικόφιλους που ακούνε στο ράδιο Βέρτη και Οικονομόπουλο ,γιατί δεν φταίνε αυτοί που το ραδιόφωνο σκουπιδοποιήθηκε.
Ποιός από τους νέους θα γνωρίσει τον Επιτάφιο αν κάποιος μεγαλύτερος δεν του τον υποδείξει?
Και αν φύγουμε εμείς από το προσκήνιο ποιος θα διαιωνίσει αυτό το έργο (και μαζί άλλα έργα σταθμούς του Μίκη,του Μάνου,του Ξαρχάκου κλπ)
Υπάρχει "χρέος" απέναντι στην μουσική μας παράδοση και ποιός θα το αποδώσει? Και με ποιόν τρόπο?
Αρκούν άραγε οι παρουσιάσεις και τα αφιερώματα όταν αυτά τα ψάχνεις με το κυάλι?
Δυσοίωνοι οι καιροί που ζούμε και αυτοί που έπονται.
καμμιά πρόταση άραγε θα ανέστρεφε το κλίμα αδιαφορίας που διακατέχει την σύχρονη Ελληνική Μουσική σκηνή?
Απορώ και εξίσταμαι..