Νύχτες Πρεμιέρας 2012

Gal'en

AVClub Fanatic
2 July 2012
10,698
Αθηνα
Δεν πηρε το ματι μου κανενα νημα για το μεγαλυτερο κινηματογραφικο γεγονος της πολης μας, οποτε...ιδου.
Οτιδηποτε θελει να ποσταρει κανεις, απο ερωτησεις μεχρι το ποιες ταινιες θα δει ή πως του φανηκαν αυτες που ειδε,
ποσταρετε ολοι εδω.
19-30/9 ελπιζω οτι θα βρεθουμε εκει.
 
15 ταινίες που περιμένουμε να δούμε στις Νύχτες Πρεμιέρας
πηγή : από τους cinepivates


Η Ασφάλειά σας Δεν είναι Εγγυημένη
(Safety Not Guaranteed)


«ΖΗΤΕΙΤΑΙ: Κάποιος να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο μαζί μου.
Δεν είναι αστείο. Θα πληρωθείτε μόλις γυρίσουμε. Πρέπει να φέρετε τα δικά σας όπλα.
Το έχω ξανακάνει μόνο μια φορά ακόμη.
Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΥΗΜΕΝΗ.»

Τρεις δημοσιογράφοι διαβάζουν την παραπάνω αγγελία
και αποφασίζουν να ανακαλύψουν τον ανώνυμο συντάκτη,
ώστε να γράψουν ένα άρθρο για αυτόν.
Όταν η Ντάριους, η γυναίκα της παρέας, γνωρίζει τον μυστηριώδη Κένεθ,
καταλαβαίνει ότι η ασφάλειά της μπορεί να μην είναι καθόλου μα καθόλου εγγυημένη.
Το αστείο και τρυφερό σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ντέρεκ Κόνελι στη μυθοπλασία.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.


Avalon

Ο 60άρης Γιάνε δεν καταλαβαίνει ότι τα πάρτι κάποιτε τελειώνουν.
Ζώντας προσκολημμένος στα 80s, την εποχή που διέπρεπε,
ο Γιάνε θέλει να δημιουργήσει ένα πολυτελές κλαμπ,
το Άβαλον σε παραθαλάσιο θέρετρο της Σουηδίας.
Όταν τα προβλήματα αρχίσουν, ο Γιάνε θα κληθεί να τα αντιμετωπίσει σαν ενήλικας.
Θα τα καταφέρει.
Ντεμπούτο του Άξελ Πέτερσεν.
Τον Γιάνε ερμηνεύει ο Γιοχάνες Μπροστ, κολλητός του Μικ Τζάγκερ.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.



Grabbers

Ένα χωριό μεθυσμένων Ιρλανδών προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια εξωγήινη εισβολή.
Η πτώση ενός μετεωρίτη θα ταράξει τη ζωή στο νησί του Εριν.
Ψαράδες εξαφανίζονται και φάλαινες ξεβράζονται νεκρές,
μέχρι τη στιγμή που ένας ενθουσιασμένος βιολόγος, ένας μόνιμα πιωμένος αστυνομικός
και η νεοφερμένη συνεργάτιδά τους αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν την εξωγήινη απειλή
με τον μόνο τρόπο που ξέρουν: με υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.
Ο Τζον Ράιτ παντρεύει b-movies επιρροές και βρετανικό φλέγμα.
Συμμετοχή στα Φεστιβάλ Σάντανς, Εδιμβούργου, Κάρλοβι Βάρι.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.




Δωμάτιο 237

Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ υπήρξε εξωγήινος.
Δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά η κινηματογραφική του ιδιοφυία.
Στο ντοκιμαντέρ Δωμάτιο 237 ο Ρόντνεϊ Άσερ επιχειρεί να μελετήσει τη Λάμψη
και τις θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί για αυτήν μέσα στα χρόνια.
Γιατί το περιβόητο δωμάτιο του ξενοδοχείου Overlook έχει τον αριθμό 237;
Ποιος είναι στ’ αλήθεια ο Ντικ Χάλοραν; Και τι σχέση έχουν οι Ινδιάνοι με όλα αυτά;




Σώμα με Σώμα
(Rust and Bone)


Μια δραματική ταινία με αισιόδοξη ματιά.
Ο Ζακ Οντιάρ ανέθεσε στους Ματίας Σενάρτς και Μαριόν Κοτιγιάρ
να ερμηνεύσουν τους τσακισμένους ήρωές του.
Εκείνος μοιάζει χαμένος στον κόσμο του και εκείνη χάνει τα πόδια της (και τον κόσμο γύρω της).
Μήπως μαζί θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις απώλειές τους;

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
Μπομπ Μάρλεϊ

Ο βραβευμένος με Όσκαρ Κέβιν ΜακΝτόναλντ
επιχειρεί ένα πορτραίτο το θρύλου της ρέγκε
που θα μας κάνει να δούμε τον Μπομπ Μάρλεϊ και τη μουσική του με άλλα μάτια.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.




38 Μάρτυρες

Μια νεαρή φοιτήτρια δολοφονείται έξω από συγκρότημα διαμερισμάτων.
Και οι 38 ένοικοι ισχυρίζονται ότι δεν άκουσαν τίποτα.
Μέχρι που ένας απ’ αυτούς αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή του:
εκείνη τη νύχτα ξύπνησε από μια απεγνωσμένη κραυγή που ουσιαστικά κανείς δεν υπήρχε περίπτωση να μην έχει ακούσει.
Γιατί, όμως, οι γείτονες σιωπούν;
Εμπνευσμένος από την υπόθεση της Κίτι Γκενοβέζε,
που δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι της στη Νέα Υόρκη το 1964,
ο Λουκά Μπελβό μεταφέρει τη δράση στο σήμερα και στο μουντό λιμάνι της Χάβρης.
Ταινία έναρξης στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.





Ψάχνοντας τον βασιλιά της Σκόνης
(Searching for SugarMan)


Το 1968, δύο γνωστοί Αμερικάνοι μουσικοί παραγωγοί
ανακαλύπτουν σε μπαρ του Ντιτρόιτ τον Αμερικανο-μεξικάνο Σίξτο Ροντρίγκεζ,
και μαγεύονται από τις φολκ καταβολές και τους προφητικούς του στίχους.
Κυκλοφορούν μαζί του δύο άλμπουμ,
αλλά αμφότερα αποτυγχάνουν εμπορικά, με αποτέλεσμα ο Ροντρίγκεζ να χαθεί τελείως από το προσκήνιο.
Στη Νότιο Αφρική το πρώτο άλμπουμ γίνεται «σάουντρακ» της επανάστασης των νεαρών Νοτιοαφρικάνων
ενάντια στο απαρτχάιντ.
Δεκαετίες αργότερα, δύο θαυμαστές του Ροντρίγκεζ,
αγνοώντας τις φήμες που θέλουν τον μουσικό να έχει αυτοκτονήσει επί σκηνής,
ξεκινούν την αναζήτησή του.
Το «Ψάχνοντας τον Βασιλιά της Σκόνης» είναι το χρονικό της έρευνας,
η καταγραφή ενός συναρπαστικού ταξιδιού από ήπειρο σε ήπειρο με συνοδοιπόρο τις μελωδίες του Σίξτο.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.




Savages
(Αγριότητα)


Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ντον Γουίσλοου,
το Savages είναι η ιστορία του Τσον και του Μπεν, δύο κολλητών
που καλλιεργούν μαριχουάνα στην Καλιφόρνια και έχουν πλουτίσει από μια εκλεκτή ποικιλία
χασίς στο Αφγανιστάν.
Εκτός όμως από τα κέρδη, οι φίλοι μοιράζονται και την ίδια γυναίκα, την Oφίλια.
Ενα μεξικάνικο καρτέλ τους ζητάει να συνεργαστούν αλλά όταν οι φίλοι αρνούνται,
το καρτέλ απάγει τη νεαρή γυναίκα και τότε μόνη τους ελπίδα γίνεται ένας διεφθαρμένος μπάτσος.
Ο Ολιβερ Στόουν επιστρέφει στο είδος που τον έκανε διάσημο.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.



Η Αξέχαστη Πόλη

Η ταινία φτιάχτηκε στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τον εορτασμό της Κωνσταντινούπολης
ως πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης το 2010.
Eξι 15λεπτα φιλμ ενώθηκαν για να απαρτίσουν μια σπονδυλωτή ταινία αφιερωμένη στην πόλη που επί αιώνες
δέσποζε σε Δύση και Ανατολή.
Σκηνοθέτες από τα Βαλκάνια και την Μέση Ανατολή,
που οι ίδιοι ή οι πρόγονοί τους έχουν ρίζες στην Κωνσταντινούπολη έγραψαν το σενάριο
και το σκηνοθέτησαν δημιουργώντας μια ταινία για τη μητρόπολη που μέσα στους αιώνες
ένωνε και ενώνει τον δυτικό με τον ανατολικό κόσμο.
Θα μπορούσε να λέγεται και Instanbul, I love you.
 
Barbara

Η Μπάρμπαρα εργάζεται ως γιατρός στην Ανατολική Γερμανία,
αλλά έχει ως στόχο να δραπετεύσει στη Δύση.
Η αγάπη της για τους ασθενείς και, κυρίως, το δέσιμό της με έναν μυστηριώδη συνάδελφο,
τον Αντρέ, τη βάζουν σε μεγάλο δίλημμα.
Το «Barbara» λαμβάνει χώρα το καλοκαίρι του 1980 στην ψυχροπολεμική Γερμανία.
Κέρδισε την Αργυρή Αρκτο Σκηνοθεσίας στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου.
Ο Κρίστιαν Πέτσολντ σκηνοθετεί τη Νίνα Χος.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.




Κατερίνα Γώγου -για την αποκατάσταση του μαύρου

Η Κατερίνα Γώγου έζησε σαν τη φλόγα του κεριού που τρεμοπαίζει,
έγραψε τα οριακά της ποιήματα, πόνεσε για τους ανθρώπους γύρω της
και στο τέλος έκανε μια ροκ εν ρολ βουτιά στο θάνατο ως Ιδανική Αυτόχειρας στην Αθήνα των αρχών του ’90.
Την θυμούνται όσοι διασταύρωσαν τους δρόμους τους με τον δικό της,
ηθοποιοί, ποιητές, πολιτικοί ακτιβιστές, σκηνοθέτες, τραγουδιστές και τραγουδοποιοί.
Το κινηματογραφικό πορτραίτο της σε άσπρο και μαύρο συμπληρώνεται με ανέκδοτο
οπτικοακουστικό υλικό και δραματοποιημένες σεκάνς με την ηθοποιό Λουκία Μιχαλοπούλου.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.




The Source

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70,
ένας μυστηριώδης άντρας με ομιχλώδες παρελθόν εμφανίζεται στο Λος Αντζελες
και βάζει τα θεμέλια μιας θρησκευτικής αίρεσης που καταφέρνει να προσελκύσει
πολυάριθμους νέους της Καλιφόρνια,
οι οποίοι προσπαθούν να βρουν στην συλλογική ζωή που προσφέρει
το ανορθόδοξο αυτό κοινόβιο κάτι από την χαμένη χίπικη ουτοπία των 60s.
Η περίπτωση «The Source» παίρνει σταδιακά ανησυχητική και σκοτεινή τροπή.
Το χρονικό της γέννησης και του δραματικού φινάλε αυτής της αίρεσης αποτυπώνεται
με τη χρήση αρχειακού υλικού και ειλικρινών συνεντεύξεων με τα διασωθέντα μέλη της σέκτας





Roman Polanski – Woody Allen

Δύο ντοκιμαντέρ για δύο σπουδαίους σκηνοθέτες του παγκόσμιου σινεμά.
Τα φιλμ των Λοράν Μπουζερό και Ρόμπερτ Γουάιντ ρίχνουν μια ματιά στη ζωή
και το έργο των σπουδαίων δημιουργών.
Στο πρώτο βλέπουμε την ιστορία του Πολάνσκι που έχασε την οικογένειά του από τους Ναζί,
κατηγορήθηκε για βιασμό ανηλίκου και έσφαξαν την έγκυο σύζυγό του,
ενώ στο δεύτερο ο αγαπημένος Γούντι μιλάει για τις ταινίες του και για την προσωπική του ζωή.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.





Beasts of a southern wild

Η Χασπάπι είναι έξι χρονών και ζει με τον πατέρα της στο Δέλτα του Μισσισιπή.
Εκείνος την προετοιμάζει για τις ημέρες που δεν θα βρίσκεται εκεί για να την προστατέψει
– και αυτές δεν αργούν.
Oταν αρρωσταίνει ξαφνικά, ακραία φαινόμενα κάνουν την εμφάνισή τους:
οι πάγοι λιώνουν, ξεσπούν καταιγίδες και η φύση απελευθερώνει προϊστορικά τέρατα.
Η φετινή Χρυσή Κάμερα του Φεστιβάλ Καννών ξεδιπλώνει στοιχεία της παράδοσης της Νέας Ορλεάνης, αλλά και της ανθρώπινης ψυχής.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
Είδα το σώμα με σώμα στην πρεμιέρα, και το grabbers. Και τα δύο μου άφησαν καλές εντυπώσεις για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Μελανή στιγμή, το λογίδριο με το οποίο άνοιξε το φεστιβάλ ο Ανδρεαδάκης. 5 λεπτά ομιλία, και τα 4 από αυτά ήταν ευχαριστίες του κάθε χορηγού ονομαστικά παρακαλώ. Λες και δεν τους έφτανε η αναφορά τους στις αφίσες. Για τις ταινιες που θα παιχτούν και τα αφιερώματα που έχει φέτος το φεστιβάλ, ο Ανδρεαδάκης δεν είχε να πει ούτε μια κουβέντα...
 
Να αναφέρουμε εδώ, ότι φέτος για πρώτη φορά θα υπάρχει διαγωνιστικό τμήμα ελληνικών ταινιών μικρού μηκους. Δεν ξέρω πόσο ανταγωνισμό φέρνει αυτό με το γνωστό φεστιβάλ ταινιων μικρού μήκους της Δράμας, μιας και τα δύο φεστιβάλ γίνονται ταυτόχρονα. Έχει όμως ένα ενδιαφέρον το γεγονός ότι η ταινια μικρού μήκους αρχίζει να παιρνει τα πάνω της γενικά. Πολύ παραγκωνισμένο είδος.
 
Απάντηση: Re: Νύχτες Πρεμιέρας 2012

Είδα το σώμα με σώμα στην πρεμιέρα, και το grabbers. Και τα δύο μου άφησαν καλές εντυπώσεις για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Μελανή στιγμή, το λογίδριο με το οποίο άνοιξε το φεστιβάλ ο Ανδρεαδάκης. 5 λεπτά ομιλία, και τα 4 από αυτά ήταν ευχαριστίες του κάθε χορηγού ονομαστικά παρακαλώ. Λες και δεν τους έφτανε η αναφορά τους στις αφίσες. Για τις ταινιες που θα παιχτούν και τα αφιερώματα που έχει φέτος το φεστιβάλ, ο Ανδρεαδάκης δεν είχε να πει ούτε μια κουβέντα...

Δε νομιζω να περιμενες και τιποτα καλυτερο απο τον Ανδρεαδακη. Χαλαλι του ομως. Το φεστιβαλ αντισταθμιζει
και κατι τετοια που κανει και τις ενιοτε αθλιες κριτικες του.

Να αναφέρουμε εδώ, ότι φέτος για πρώτη φορά θα υπάρχει διαγωνιστικό τμήμα ελληνικών ταινιών μικρού μηκους. Δεν ξέρω πόσο ανταγωνισμό φέρνει αυτό με το γνωστό φεστιβάλ ταινιων μικρού μήκους της Δράμας, μιας και τα δύο φεστιβάλ γίνονται ταυτόχρονα. Έχει όμως ένα ενδιαφέρον το γεγονός ότι η ταινια μικρού μήκους αρχίζει να παιρνει τα πάνω της γενικά. Πολύ παραγκωνισμένο είδος.

Τα τελευταια χρονια ή εχει οντως παρει πολυ τα πανω της ή απλα το πηραμε εμεις λιγο αργα χαμπαρι.
Εχω δει α-πι-στευ-τα ελληνικα διαμαντακια. (τωρα που το σκεφτομαι εχω δει τοσο καλες ταινιουλες που αξιζουν
το δικο τους νημα. Επιφυλασσομαι...)
 
Απάντηση: Re: Νύχτες Πρεμιέρας 2012

Ειδα ηδη 2 απο τις ταινιες που παρουσιασε ο φιλος MoDis.
Το safety not guaranteed ανοιξε για μενα το φεστιβαλ φετος και το εκανε με θετικοτατο τροπο.
Το σεναριο του νομιζω δικαιως βραβευτηκε στο sundance. Ενδιαφερον στορι και εξελιξη (αν και σου αφηνε καποια κενα),
ενδιαφεροντες δευτεροι χαρακτηρες και εξαιρετικο χιουμορ.
Η φωτογραφια μου φανηκε αταιριαστα μουντη και το γεγονος χειροτερευε απο τη χρηση βιντεο (μαλιστα οχι της καλυτερης ποιοτητας)
και οχι φιλμ που υποβαθμιζε λιγο την κινηματογραφικη αισθητικη, αλλα οχι και το τελικο αποτελεσμα.
Οι ηθοποιοι ειχαν μπει ανετα στους ρολους του και επαιζαν μια χαρα. Η Aubrey Plaza εχω την εντυπωση οτι παιζει τον
ιδιο χαρακτηρα σε καθε ταινια, αλλα χαλαλι της.
Εν γενει παντως ηταν μια πολυ feelgood ταινια και αξιζει σιγουρα να της διαθεσει κανεις μιαμιση ωρουλα.
Το be continued...
 
Απάντηση: Re: Νύχτες Πρεμιέρας 2012

Το Grabbers χαρακτηριζεται με 2 λεξεις: Τρελο γλεντι.
Αρκει απλα να πω οτι επεσε πολυ γελιο. Οι ιρλανδοι αυτοσατιριζονται εδω
(φερνοντας μου στο νου τον τροπο που το εκαναν οι Θεσσαλονικεις με το Σουπερ Δημητριο)
δινοτας την εντυπωση οτι τα εχουν βρει μια χαρα με τον εαυτο τους και τα προβληματα τους.
Τη σεναριακη ιδεα με το αλκοολ να δινει τη λυση μονο αυτοι θα μπορουσαν να τη σκεφτουν!
( ειχε κανει κατι παρομοιο και ο Ροντριγκεζ με το The Faculty.)
Oι χαρακτηρες απο το γερομεθυστακα μεχρι τον παπα και την ιδιοκτητρια της παμπ ηταν ολοι
ενας κι ενας, ενω και στο καστιγκ, ειδικα των 2ων ρολων ειχαν κανει μεγαλη επιτυχια.
Αυτο που με εντυπωσιασε (ειδικα για ταινια του ειδους) ηταν η φωτογραφια.
Μαγικη δουλεια και πααααρα πολυ υψηλα standards σε αυτο τον τομεα.
Ενταξει βοηθουσε αρκετα και το τοπιο, αλλα η δουλεια που ειχε γινει με τα χρωματα πχ
ανεβαζε την ταινια σε πολυ ψηλο επιπεδο εικαστικα.
Τα εφε ηταν επισης αρκετα καλοδουλεμενα και ρεαλιστικα για cgi.
Ομως το πιο θανατηφορο ηταν οι ατακες των ηρωων.
Συμπερασματικα, μην το χασετε!
 
Απάντηση: Re: Νύχτες Πρεμιέρας 2012

Cosmopolis
Επιτελους ο κρονεμπεργκ επιστρεφει σε πιο "περιεργες" κινηματογραφικες αναζητησεις.
Για να μην παρεξηγηθω, υπηρξα ανεκαθεν φαν του και θεωρω τουλαχιστον καλες ολες
τις ταινιες του. Απλα απο το spider και μετα θεωρω οτι ειχε αρχισει να γυριζει πιο...
mainstream ταινιες. Καλες μεν αλλα οχι οτι θα ηθελα απο εναν τετοιο σκηνοθετη.
Οταν εχεις δει το Γυμνο γευμα δεν ικανοποιεισαι ευκολα με το Eastern promises, οσο
καλο και αν ηταν. Δεν λεω πως το Cosmopolis μοιαζει με τις παλιες του ταινιες.
Εχει ομως ενα weirdness που το ειχε χασει τον τελευταιο καιρο. Απο τους διαλογους,
μεχρι την εξελιξη και το ενδιαφερον τελος του. Εχει επισης τις εντελως ξαφνικες εκρηξεις
στιγμιαιας βιας, σημα κατατεθεν του, που μονο αυτος και ο Κιτανο χρησιμοποιουν με
τετοια αποτελεσματικοτητα. Το σεναριο και οι διαλογοι ειναι μεν φευγατοι, αλλα σε ενα
μονοπατι που υποστηριζει αυστηρα αυτα που θελει να πει με την ταινια ο σκηνοθετης.
Ο πατινσον χωρις να ειναι κανας σπουδαιος ηθοποιος ειναι το τελειο καστινγκ για αυτο το ρολο.
Για τη σκηνοθεσια του Κρονεμπεργκ δεν θα τολμησω να μιλησω καν. Ειναι οτι θα περιμενε κανεις απο αυτον.
Οφειλω ομως να πω οτι απ'οσο καταλαβα η ταινια δεν ξετρελανε ιδιαιτερα την πλειοψηφια του κοινου
στην αιθουσα, οποτε αυτοι που επιζητουν πιο mainstream ταινιες καλο ειναι να το αποφυγουν.
Οσοι, απο την αλλη ενδιαφερονται να δουν την αποψη ενος απο τους πιο σημαντικους και ιδιομορφους
σκηνοθετες για τον καπιταλισμο (γιατι περι αυτου βασικα προκειται), θα ελεγα να μην το χασουν.
Οσοι πιστοι του κρονεμπεργκ προσελθετε. Οπωσδηποτε.