Σ' αγαπώ πάρα πολύ καιρό
Ο Redding ξεκίνησε να δουλεύει για το άλμπουμ τον Απρίλιο του 1965, τρεις μήνες μετά τον θάνατο του μεγάλου του ινδάλματος, Sam Cooke, εξ ου και οι τρεις εκδοχές διασκευών. Οι Cooke καθαρολόγοι προβάλλουν αντίρρηση για την ποιότητα των διασκευών, αλλά αυτές απεικονίζουν ξεκάθαρα την ικανότητα του Otis να αρπάζει ένα τραγούδι και, στο πλαίσιο του άλμπουμ, να το κάνει μόνο δικό του. Εμπνευσμένο από τις αυξανόμενες κοινωνικές εντάσεις, το "A Change Is Gonna Come", αφηγείται τις άγριες αναταράξεις του φυλετικά φλεγόμενου νότου. Η έκδοση του Redding έχει μια πιο γήινη αναπήδηση, αλλά διατηρεί όλη τη δραματοποίηση του Cooke. Οι λέξεις, που σχετίζονται με τον αγώνα και τις ελπίδες για ισότητα, καθώς και για όλες τις προσωπικές μάχες που πρέπει να κερδηθούν, είναι ουσιαστικά μια προσπάθεια απάντησης στο "Blowin' in the Wind" του Bob Dylan, το οποίο ενέπνευσε τον Cooke και πολλούς άλλους τραγουδοποιούς σε μια εποχή μεγάλης σύγχυσης και κοινωνικής αναταραχής. Απολύτως υπέροχο. Το "Shake", η δεύτερη διασκευή του Sam Cooke, είναι η επιτομή ενός σόουλ ξεφαντώματος, το θορυβώδες τμήμα του κόρνων φωνάζει με ένα μεγάλο, γκρούβι ρυθμό καθώς ο Redding τραγουδά την οδηγία: «Το κουνάς σαν ένα μπολ με σούπα / Άφησε το σώμα σου να πάρει πλήρη στροφή / Βάλε τα χέρια σου ψηλά πάνω στο γοφό σου / Έλα και άφησε τη ραχοκοκαλιά σου να γλιστρήσει!», ενώ η τρίτη διασκευή του, "Wonderful World", είναι τουλάχιστον ισάξια με την έκδοση του Cooke.
Ακόμη, διασκευάζει την επιτυχία των Temptations, γραμμένη από τον Smokey Robinson με τίτλο "My Girl", το "You Don't Miss Your Water" του William Bell, την σόουλ-γκόσπελ επιτυχία του Solomon Burke, "Down In The Valley" και το μεγαλειώδες μπλουζ "Rock Me Baby" του B.B. King, με την κιθάρα του Cropper να ανταγωνίζεται σχεδόν την απίστευτη φωνή του Redding και αυτός να φωνάζει «δείξε έλεος!» και «μην μου το κάνεις αυτό!».
Αλλά η πιο τολμηρή διασκευή, για τον πυρήνα της αγοράς του μαύρου κοινού του, ήταν η επιτυχία των Rolling Stones, "Satisfaction", που 'ντροπιάζει' τα φωνητικά του Jagger. Για χρόνια τα λευκά ροκ συγκροτήματα είχαν σφετεριστεί 'μαύρες' επιτυχίες. Εδώ ήταν μια σπάνια περίπτωση ενός μαύρου καλλιτέχνη που αντιστρέφει τους όρους. Ο Cropper πρότεινε το τραγούδι ενώ ο Otis ήταν έξω από το στούντιο. Οι MGs και οι Memphis Horns δούλεψαν την ενορχήστρωση. Όταν ο Redding άκουσε το τραγούδι, δεν του άρεσε, αλλά προσπάθησε να χρησιμοποιήσει «πολλές λέξεις διαφορετικές -τις επινόησα».
«Δεν υπήρχαν σέσιον προγραμματισμού, απλά μπήκαμε και το κάναμε», θυμάται ο τρομπετίστας των Memphis Horns, Wayne Jackson. «Όλα τα πραγματικά υπέροχα πράγματα στη Stax έγιναν γρήγορα, μια μεγάλη ομαδική προσπάθεια. Θα ξεκινούσε με τα κόκαλα που έφερε κάποιος και θα του έβαζαν μύες και τένοντες και σάρκα και δέρμα και το τέρας θα σηκωνόταν και θα ζούσε!» Το Otis Blue χρειάστηκε μόλις δύο μέρες για να ηχογραφηθεί.
Το άλμπουμ έβαλε τον Otis Redding στο δρόμο προς την ευρείας αποδοχής φήμη, το ζενίθ του οποίου υπήρξε το Monterey Pop Festival του 1967, όπου ξεσήκωσε ένα κυρίως λευκό κοινό με κομμάτια όπως το "Try A Little Tenderness", που τελείωσε με τα σκληρά μοιραία λόγια, «Πρέπει να φύγω τώρα, αλλά δεν θέλω»...
Ανεπανάληπτος, και αναντικατάστατος.
Ήταν ένας από τους μεγάλους!
(*****, πηγές: εξώφυλλο, σημειώσεις επανέκδοσης, wikipedia.org, Rob Bowman, MOJO, Seth Jacobson, The Otis Redding Story, Jane Allen Schiesel, Doubleday, 1973)
