Πριν 21 χρόνια στην Τούμπα

kostas k

kostas k

AVClub Addicted Member
19 June 2006
1,983
Μελίσσια
Σεπτέμβρη του 89 κυκλοφόρησε η 1η προσωπική δισκογραφική δουλειά του Σωκράτη Μάλαμα με τίτλο "Ασπρόμαυρες Ιστορίες".

Ηχογραφήθηκε στο στούντιο Αγροτικόν του Νίκου Παπάζογλου (να είναι καλά ο άνθρωπος).

Απολαύστε ένα εξαιρετικό δείγμα της δουλειάς του, το οποίο αποτελεί και εξαιρετικό παράδειγμα για όσους υποστηρίζουν ότι η καλή μουσική δεν έχει ανάγκει ούτε κορυφαία studios, ούτε κορυφαίους οργανοπαίκτες, ούτε 100 λήψεις του τραγουδιού για να κρατήθεί αυτή που το σσσσσ δεν ενοχλεί κλπ κλπ
http://www.youtube.com/watch?v=WMXaOtuQBhs&feature=related


Από τότε μέχρι σήμερα ο Μάλαμας έχει κυκλοφορήσει άλλους 10 προσωπικούς δίσκους και έχει συμμετάσχει σε πολύ περισσότερους. Εχει γράψει - συνθέσει - ενορχηστρώσει - τραγουδίσει - συμμετάσχει σε αμέτρητα τραγούδια που έχουν ριζώσει για τα καλά στις καρδιές πολλών από εμάς.

Ομως ο 1ος του δίσκος έχει μία ξεχωριστεί θέση στην καρδιά μου και αισθάνομαι ευλογημένος που τον έχω από πολύ παλιά σε βινύλιο.
 
Νάσαι ευλογημένος αγόρι μου μου μου τον έμαθες και εμένα κιάς τον έχω σε CD. :aetsch:
 
Όταν, προς τα τέλη της δεκαετίας του '80, ο Μάλαμας ήταν κιθαρίστας στην ορχήστρα του Παπάζογλου, έβρισκε την ευκαιρία στα διαλείματα των συναυλιών του Νικόλα να λέει δειλά-δειλά μερικά δικά του τραγούδια. Ο κόσμος βέβαια συνήθως έπιανε την κουβέντα, πήγαινε στο κυλικείο για μπύρες κλπ και ελάχιστη σημασία έδινε στον συμπαθή Σωκράτη. Ήταν κάτι φυσιολογικό, βέβαια, γιατί από τη μια όλοι είχαν έρθει για τον Παπάζογλου και, από την άλλη, τα (πρώτα) τραγούδια του Μάλαμα ήταν βαθιά προσωπικά και αρκετά εσωστρεφή, ώστε ήταν δύσκολο να τα ακούσει κανείς για πρώτη φορά σε συναυλία και να μπορέσει να τα παρακολουθήσει.
Έπειτα από παραίνεση του Παπάζογλου, τα ηχογράφησε τελικά και βγήκε αυτός ο αξιόλογος πραγματικά δίσκος, οι "Ασπρόμαυρες ιστορίες". Ωστόσο, ο αγαπημένος μου είναι τα "Παραμύθια", ένα εξαιρετικό άλμπουμ που συνδύασε την εσωτερικότητα των "Ασπρόμαυρων Ιστοριών" με τον λαϊκό ήχο,με ένα υπέροχο ακουστικό αποτέλεσμα και με συμμετοχή του Παπάζογλου σε ένα τραγούδι.
Η σκηνική παρουσία του Μάλαμα ήταν, όμως, αυτή που με κέρδισε περισσότερο και από τους δίσκους του. Ξεκίναγε να παίζει και κυριολεκτικά ξεχνούσε να σταματήσει. Θυμάμαι μια φορά στον Βύρωνα, που τον κατέβασαν σχεδόν σηκωτό για να τελειώσει η συναυλία μετά από 3 και μισή ώρες. Άλλη μια φορά στη Ρεματιά, στο Χαλάνδρι, κατέβασε τους διακόπτες του ρεύματος και των φώτων και έπαιξε 5-6 κομμάτια κυριολεκτικά unplugged κάνοντας το κοινό να σιωπά παντελώς για να ακούσει, σε ατμόσφαιρα κατανυκτική. Πέρασα καλά με τον μπαγάσα, κάμποσες φορές.
Έπειτα, ήρθε μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία, η κοσμοσυρροή στα live και η καφρίλα (κάτι που συμβαίνει και στον Θανάση Παπακωνσταντίνου), κατέστησαν την παρακολούθηση των συναυλιών τουλάχιστο αφόρητη. Κουράστηκα ίσως κι εγώ. Έχω χρόνια να τον δω. Πάντως, οι τελευταίες του δισκογραφικές δουλειές δεν με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα, με εξαίρεση το "Ένα" πριν αρκετά χρόνια. Βρήκα όμως, αρκετά ενδιαφέρον το τελευταίο τριπλό άλμπουμ & dvd, με ζωντανές ηχογραφήσεις.
 
Από τα θετικά εγχώρια ακούσματα της περασμένης δεκαετίας.
Κυρίως σε ζωντανές εμφανίσεις όπως λέει και ο Μάριος.
Μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση που έπαιζε με τις ώρες, έλεγε ιστορίες , έπινε, διάλογοι και αστεία με το κοινό.
Θυμάμαι στο Παπάγου του έκλεισαν τα φώτα και έφυγαν οι υπάλληλοι του δήμου και αυτός συνέχιζε!
Σταμάταγε ο χρόνος στις συναυλίες του Σωκράτη και κυρίως: δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο.
Έχω χρόνια να τον ακούσω πλέον, από ότι έχει τύχει να πάρει το αυτί μου έχω την εντύπωση πως ότι είχε να πεί το είπε. Μακάρι να κάνω λάθος γιατι ακόμα τον σέβομαι και τον εκτιμώ.
 
Δεν είσαι ο μόνος φίλε μου, μιας και ο Μάλαμας χαίρει απεριόριστης εκτίμησης και σεβασμού από το κοινό του.
Οφείλω να ομολογήσω ότι οι τελευταία δίσκοι του δεν μου άρεσαν όσο οι προηγούμενοι του. Όμως γνωρίζω κόσμο που πιστεύει ακριβώς το αντίθετο.

Εύχομαι και πιστεύω ότι έχει πολλά να πει ακόμα.
 
Top Bottom