Reply to thread

Message: <blockquote data-quote="grio" data-source="post: 1059013858" data-attributes="member: 30418"><h3>Phil Lesh (1940-2024)</h3> [ATTACH=full]241075[/ATTACH]Με τον ίδιο τρόπο που οι Grateful Dead αναδιαμόρφωσαν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ακούγεται ένα ροκ συγκρότημα — πιο χαλαρό και πιο 'τζαμαρισμένο', ενσωματώνοντας ίσα μέρη τζαζ και κάντρι — ο Phil Lesh μας έκανε να ακούσουμε το μπάσο με νέο τρόπο. Ο ιδρυτής και μακροχρόνιος μπασίστας των Dead μεγάλωσε με πειραματική και κλασική μουσική και έπαιζε τρομπέτα και βιολί στο λύκειο. Έπιασε το χαρακτηριστικό του όργανο μόνο όταν του ζητήθηκε να συμμετάσχει στους Warlocks, την πρώτη εκδοχή των Dead. Ως αποτέλεσμα, ο Lesh αγνόησε τα καθιερωμένα κλισέ του walking-bass (τακτικό ή σταθερό ρυθμικό παλμό μέσα στη μουσική): «Δεν πίστευα ότι θα ήταν κατάλληλο για τη μουσική που θα έκανα με τον Jerry, απλά για να κάνω κάτι που είχε κάνει κάποιος άλλος», δήλωσε το 2014. Η ιδέα του — «να παίζω μπάσο και ληντ ταυτόχρονα», με τις νότες του να ξεφεύγουν μέσα και γύρω από τη μελωδία — έγινε τόσο αναγνωρίσιμο μέρος του ήχου των Dead όσο και η κιθάρα του Garcia. Ο αντισυμβατικός του ήχος ακούγεται σε ηχογραφήσεις στούντιο όπως τα "<a href="https://avclub.gr/index.php?threads/182662/post-1058993057" target="_blank">Truckin'</a>", "Shakedown Street" και "<a href="https://avclub.gr/index.php?threads/182662/post-1058993051" target="_blank">Cumberland Blues</a>", στη ζωντανή εκδοχή του "Scarlet Begonias" από τη θρυλική συναυλία του Cornell το 1977 και σε πολλές ζωντανές εκδοχές του "Eyes of the World" (ξεκινώντας από το One From the Vault του 1975). (Rolling Stone)Καλό ταξίδι!</blockquote>

Verification

Top Bottom

Search

Search

Reply to thread