ή
"Οταν η συνθετική τελειότητα συνάντησε το απώγειο της συγκινησιακής φόρτισης"
Σημερα το απόγεμα , έχοντας αναβάλλει -παρά την θέληση μου- ένα ραντεβού για αύριο το πρωί και έχοντας τακτοποιήσει αρκετές εκκρεμότητες ( the early bird catches the worm) αποφάσισα να προσφέρω στον εαυτό μου την πολυτέλεια να μείνει σπίτι .
Βέβαια , για να λέμε και του στραβού το δίκαιο , σ' αυτήν μου την απόφαση συνετέλεσε τα μάλα , η πρωινή άφιξη του πλήρους κύκλου του Δαχτυλιδιού των Νιμπελούγκεν
δια μπαγκέτας του Sir Georg Solti .
Oπότε , το κουτί ανοίχτηκε μετά μεγίστης προσοχής κι αφού τα 14 cd του έγιναν αντικείμενο φετιχιστικής προσέγγισης , μετά ήρθε το κρίσιμο ερώτημα "από που ν' αρχίσω ;" Που καλύτερα από τις Βαλκυρίες , κυρίως για την αναγνωρισιμότητα που απολαύουν από την εποχή του "Αποκάλυψη τώρα" . Παίρνω λοιπόν το πρωτο από τα 4 cd των Βαλκυριών , το τοποθετώ ευλαβικά - σαν να με πρόσεχε ο Βάγκνερ -στο συρτάρι και έχοντας ένα κάποιο άγχος για την ηχητική ποιότητα του , αρχίζω ν´ακούω .
Γρήγορα διαλύθηκαν οι φόβοι για την ηχογράφηση . Εξαιρετική , λαμβάνοντας υπ' όψιν την ηλικία της , με καλά δυναμικά , καθαρή , τι άλλο να ζητήσει κανείς .
Και ενώ έχω απορροφηθεί μέσα στο έργο με το λιμπρέτο ανα χείρας , και τα μάτια μου να παίζουν από το γερμανικό κείμενο στην Αγγλική μετάφραση , ξαφνικά παγώνω . Η τρίχα μου σηκώνεται κάγκελο και κοντεύω να βουρκώσω . Ο James King , ως Siegmund τραγουδά : "Walse , Walse ! Wo ist dein Schwert ?" H επίκληση του στον πατέρα του είναι συγκλονιστική ( Πού είναι το σπαθί σου , που μου υποσχέθηκες ; ) .
Νομίζω ότι αυτή ήταν η πιό συγκινησιακά φορτισμένη φράση που έχω ακούσει ποτέ μου και η πιό συγκινησιακά φορτισμένη στιγμή που έχω ζήσει κατά την ακρόαση μουσικής . Η φωνή του King ( που δεν τον ήξερα , ομολογώ , μέχρι σήμερα και που λατρεύω από σήμερα ) τρυπά την ψυχή μου και αντιλαμβάνομαι , hic et nunc , ότι ακούω την τελειότερη μουσική που έχω ακούσει και συγχρόνως ακούω μουσική που με έχει συγκινήσει ,και μιά φωνή που με έχει μαγέψει . Οταν τελείωσε όλο το cd ( το πρωτο από τις Βαλκυρίες , εννοείται ) ξανάβαλα το ίδιο κομμάτι για να ξαναακούσω αυτή τη φωνή .
Μετά έβαλα την κόρη μου για ύπνο .
Ουάου. Τώρα πρέπει να βρώ κάπου 860 λεπτά ελεύθερα για να ακούσω συνεχόμενο όλο το Δαχτυλίδι .
"Οταν η συνθετική τελειότητα συνάντησε το απώγειο της συγκινησιακής φόρτισης"
Σημερα το απόγεμα , έχοντας αναβάλλει -παρά την θέληση μου- ένα ραντεβού για αύριο το πρωί και έχοντας τακτοποιήσει αρκετές εκκρεμότητες ( the early bird catches the worm) αποφάσισα να προσφέρω στον εαυτό μου την πολυτέλεια να μείνει σπίτι .
Βέβαια , για να λέμε και του στραβού το δίκαιο , σ' αυτήν μου την απόφαση συνετέλεσε τα μάλα , η πρωινή άφιξη του πλήρους κύκλου του Δαχτυλιδιού των Νιμπελούγκεν
δια μπαγκέτας του Sir Georg Solti .
Oπότε , το κουτί ανοίχτηκε μετά μεγίστης προσοχής κι αφού τα 14 cd του έγιναν αντικείμενο φετιχιστικής προσέγγισης , μετά ήρθε το κρίσιμο ερώτημα "από που ν' αρχίσω ;" Που καλύτερα από τις Βαλκυρίες , κυρίως για την αναγνωρισιμότητα που απολαύουν από την εποχή του "Αποκάλυψη τώρα" . Παίρνω λοιπόν το πρωτο από τα 4 cd των Βαλκυριών , το τοποθετώ ευλαβικά - σαν να με πρόσεχε ο Βάγκνερ -στο συρτάρι και έχοντας ένα κάποιο άγχος για την ηχητική ποιότητα του , αρχίζω ν´ακούω .
Γρήγορα διαλύθηκαν οι φόβοι για την ηχογράφηση . Εξαιρετική , λαμβάνοντας υπ' όψιν την ηλικία της , με καλά δυναμικά , καθαρή , τι άλλο να ζητήσει κανείς .
Και ενώ έχω απορροφηθεί μέσα στο έργο με το λιμπρέτο ανα χείρας , και τα μάτια μου να παίζουν από το γερμανικό κείμενο στην Αγγλική μετάφραση , ξαφνικά παγώνω . Η τρίχα μου σηκώνεται κάγκελο και κοντεύω να βουρκώσω . Ο James King , ως Siegmund τραγουδά : "Walse , Walse ! Wo ist dein Schwert ?" H επίκληση του στον πατέρα του είναι συγκλονιστική ( Πού είναι το σπαθί σου , που μου υποσχέθηκες ; ) .
Νομίζω ότι αυτή ήταν η πιό συγκινησιακά φορτισμένη φράση που έχω ακούσει ποτέ μου και η πιό συγκινησιακά φορτισμένη στιγμή που έχω ζήσει κατά την ακρόαση μουσικής . Η φωνή του King ( που δεν τον ήξερα , ομολογώ , μέχρι σήμερα και που λατρεύω από σήμερα ) τρυπά την ψυχή μου και αντιλαμβάνομαι , hic et nunc , ότι ακούω την τελειότερη μουσική που έχω ακούσει και συγχρόνως ακούω μουσική που με έχει συγκινήσει ,και μιά φωνή που με έχει μαγέψει . Οταν τελείωσε όλο το cd ( το πρωτο από τις Βαλκυρίες , εννοείται ) ξανάβαλα το ίδιο κομμάτι για να ξαναακούσω αυτή τη φωνή .
Μετά έβαλα την κόρη μου για ύπνο .
Ουάου. Τώρα πρέπει να βρώ κάπου 860 λεπτά ελεύθερα για να ακούσω συνεχόμενο όλο το Δαχτυλίδι .
