Στη μνήμη του Μανώλη...

DIPIE

AVClub Fanatic
13 July 2007
17,261
Μανώλης Ρασούλης: Κόντρα στο ρεύμα έφυγε “μοναχικός”

Μαρτίου 14, 2011 από ecoleft11 Γράψτε ένα σχόλιο


Πήγε κόντρα στο ρεύμα αγνοώντας τις συνέπειες. Τα έβαλε με όλους και όλα, αλλά και όσα ο ίδιος θεωρούσε κατεστημένο. Ταλαντούχος, ιδιόρρυθμος με την καλή έννοια, ο Μανώλης Ρασούλης επέλεξε να είναι μοναχικός στη ζωή και μοναχικός «έφυγε»: η σορός του βρέθηκε τουλάχιστον 9 ημέρες αφότου άφησε την τελευταία του πνοή…
Μέχρι και ως εγκέφαλο της «17 Νοέμβρη» τον είχαν κατηγορήσει! Ο χαρακτήρας του απρόβλεπτος, παθιασμένος, εκκεντρικός. Τα τραγούδια του «επανάσταση» στα καλλιτεχνικά δρώμενα, γεμάτα μηνύματα για το κοινωνικό σύστημα, παρηγοριά και κραυγή.
Ο Μανώλης Ρασούλης γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1945, στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου μεγάλωσε και τελείωσε το σχολείο. Σπούδασε σκηνοθεσία στη σχολή Σταυράκου και παράλληλα δούλευε στην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή».
Το 1963 συλλαμβάνεται από την δικτατορία και στη συνέχεια φεύγει στο Λονδίνο όπου έμεινε για 6 χρόνια. Πήρε ενεργό μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα και στο τροτσκιστικό κίνημα, ενώ τον Μάη του ’68 συμμετέχει στην εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι όπου και τραυματίστηκε.
Αφού επέστρεψε στην Ελλάδα άρχισε να ασχολείται με την τραγουδοποιία. Το 1972 κυκλοφόρησε το πρώτο του τραγούδι, «Μες στη μικρή αγκάλη σου», ενώ τα πρώτα του βήματα στη δισκογραφία ήταν τα «Νέγρικα» (1975), «Ο Νέος Ερωτόκριτος» (1975) και «Αχαρνής» (1977).
Το 1978 κάνει επανάσταση με τον Ν. Ξυδάκη και τον Ν. Παπάζογλου, κυκλοφορώντας το «Η Εκδίκηση της Γυφτιάς», δίσκο – σταθμό στο νεολαϊκό ελληνικό τραγούδι. Ακολούθησαν το 1979 «Τα Δήθεν» (με τους ίδιους συντελεστές) και «Τα τραγούδια της Χαρούλας» του Μ. Λοΐζου, με τη Χ. Αλεξίου.
Κατόπιν συνεργάστηκε με τον Χρ. Νικολόπουλο και μέσα στην 3ετία 1981 – 1984 παρήγαγαν δεκάδες τραγούδια, όπως τα «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε», «Παίξε Χρήστο επειγόντως», «Η ζωή μου κύκλους κάνει», «Οι νταλίκες», «Όλοι δικοί μας είμαστε».
Το 1985 έρχεται ο δίσκος «Να ‘μαστε πάλι εδώ Αντρέα» σε μουσική Α. Μικρούτσικου και ακολούθως συνεργάζεται με τον Π. Βαγιόπουλο, συνεργασία από την οποία προέκυψε μεταξύ άλλων και το πασίγνωστο «Πότε Βούδας, Πότε Κούδας».
Τα τραγούδια του έγιναν αγαπητά στο Ισραήλ, την Τουρκία, τη Σερβία, τις χώρες όπου υπάρχουν Έλληνες, αλλά και στην Ιαπωνία.
Η επαφή του με τη διδασκαλία του Οsho υπήρξε καθοριστική για τη ζωή και την κοσμοθεωρία του. Eξάλλου, εκείνος τον σύστησε στους Έλληνες, μέσα από το βιβλίο του «κρυμμένη αρμονία – ομιλίες πάνω στον Ηράκλειτο».
Σε όλη την διάρκεια της ζωής του, ο Μανώλης Ρασούλης μελετά, γράφει, ερωτεύεται, παλινδρομεί, διαλογίζεται, ρισκάρει, μπαίνει σε αντιπαραθέσεις, δημιουργεί…
Είχε μία κόρη, τη μουσικό και τραγουδίστρια Ναταλί Ρασούλη, αλλά και ένα πνευματικό παιδί, τον μικρό Πασχάλη.
Σε ηλικία 66 ετών, ο δημοφιλής τραγουδοποιός έφυγε από την ζωή. Η καρδιά του τον πρόδωσε την ώρα που κοιμόταν, αφήνοντας σε όλους εμάς ένα έργο διαχρονικό ιδιαίτερης τέχνης και αναγνωσιμότητας.


Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου που εξέδωσε η ΑΕΠΙ κατόπιν συνεννόησης με τους οικείους του, η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη, στις 16:30, από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Αντί στεφάνων, η οικογένεια ζητά να κατατεθούν χρήματα στην μη κυβερνητική οργάνωση «Κιβωτός Του Κόσμου». Για τον λόγο αυτό, έχει ανοίξει σχετικό λογαριασμό στην τράπεζα Eurobank, ενώ εκπρόσωπος της οργάνωσης θα βρίσκεται την Τρίτη στον προαύλιο χώρο του νεκροταφείου.
 
Παραθέτω το τελευταίο κείμενο από το blog που έχει όλο το ύφος του:


Θάνατος στη λογική του καριόλη


Ο τίτλος δεν εννοεί: θάνατος στον καριόλη.
Στη λογική του καριόλη .Αυτό είναι ο χειρότερος θάνατος για τον καριόλη.
Ήσυχα κοιμάται η πόλη
Κι όμως αλυχτά η λογική του καριόλη
Μα για ποιόν καριόλη πρόκειται;
Τώρα οι υπεύθυνες κι ένοχες εξουσίες τον λένε άσωτο.
Ο άσωτος είχε έναν μη άσωτο πατέρα. Που όταν ξεασώτεψε κι επέστρεψε, ο πάτερ φιμίλιας έσφαξε τον ταύρο τον σιτευτό.
Τούτος ο άσωτος ο greek ποιόν έχει πατέρα για να τον συγχωρέσει;
Ο ίδιος ο πατέρας του ήτανε μπερμπάντης κι άχρηστος οπότε ο γκρίκ πήρε το στιλ του.
Παρ´τον έναν, χτύπα τον άλλον.
Όμως ας μη τα μηδενίζουμε όλα.
Θα μπορούσαμε να πούμε συμβιβαστικά: συγχώρεσε τον, δεν ξέρει τι κάνει. Αγνοεί η δεξιά του τι ποιεί η αριστερά του.Κι όμως ο καριόλης είναι καριόλης.
Έκ γενετής; Μπορεί.
Πολλοί καριόληδες γεννούν την καριολαρία.
Η οποία κάνει μετάσταση παντού. Το ´χα πεί: αυτή η λογική θα καταστρέψει τη χώρα. Την Ευρώπη. Τον πλανήτη.
Ήδη φαίνονται τ´αποτελέσματα. Και τ´αποτέλεσμα μετράει. Καταβρόχθισε το μέτρο.
Σαν όν δε μετράει.Κι έγινε μάζα.Κι έγινε μπάζα. Χειρότερα κι απο την Αϊτή. Πλάκωσε τους αθώους κάτω απ´ τα ερείπια. Κατάστρεψε την προλεταριακή κουλτούρα, κατάστρεψε την αστική κουλτούρα. Έβγαλε εσαεί τους όρχεις του όξω προς κοινή θέα. Απο βαθειά εκδίκηση. Γιατί μικρός ήταν φτωχός.Και τώρα βρέθηκε με καταθέσεις. Ο γαμάω.
Οι αρχαίοι Έλληνες φτιάξανε τον άριστο, οι φεουδάρχες τον ιππότη, οι αστοί τον τζέντλμαν, οι μεταδικτατορικοί ρωμιοί έφτιαξαν τον γαμάω. Στα παπάρια του. Κατάντησε την πιο ωραία και ιστορική χώρα ένα γραψαρχιδιστάν.
Και το´χε πεί ο Τρότσκι: «το αποκρουστικότερο πλάσμα στον κόσμο είναι ο μικροαστός στην αρχική του συσσώρευση.
Σάμπως είχαμε κι αστούς;
Ούτε πλούσιους.
Πλουτοκράτες. Αρχιδομούνια.
Εδώ,ναι εδώ, η μητρόπολις των έτσι και στουπέτσι.
Σφάζονται στα γήπεδα. Ποιοί;
Οι εκτελεστές.
Οι ηθικοί αυτουργοί τα βράδια στα σκυλάδικα σου λένε: «πάρτα, αλλά θέλω το τάδε πιπίνι». «Μάλιστα αφεντικό» ακούγεται η υπόκλησις του γιουβέτσι.
Χορεύουν ημίγυμνα τα ρωσοδούλια, και οι όρχεις των έτσι νάααα.
Τώρα λέν δεν υπάρχει σάλιο.
Και τους σοδομούν χωρίς σάλιο.
Ποιοί; Οι γαμάω.
Βάσει τίνος;
Της λογικής του καριόλη.
Ο μέσος έλλην ανθρωπάκος άλλα λέει, άλλα κάνει και άλλα εννοεί!
Εννοείται.
Όμως μας έχει μείνει ακόμα η γκρίκ σάλατ. Η μεγαλοφυής σύλληψη που κόβεις ντομάτα, αγγούρι, κρεμμύδι κι άντε φέτα και τ’ανακατεύεις. Κανείς πρίν δεν το ´χε σκεφτεί. Μόνο οι γκρικς.
Κι έτσι τέλειωσε ένα υπέροχο έπος: ο Ζόρμπα.
Ελύτης: βραβείο. Σεφέρης: βραβείο. Θοδωράκης: βραβείο. Χατζιδάκις: βραβείο.
Τώρα γιουροβίζο in greenglish.
Λέει δεν έχει λεφτά. Λέει δεν του δανείζει η παγκόσμια αγορά.
Με τόκους σε πριαπισμό. Κι όλα τα λεφτά του ´80-´90 που πήγαν; Πήγαν εκεί που πάει η αγάπη όταν πεθαίνει.
Τη δεκαετία που δεν μου πέταγαν ούτε ψίχουλα. Εμένα που ήξερα απο αγάπη.
Live.
Τώρα κρυμένοι στο ποτάμι ανασαίνουν με καλάμι.
Κι ακαρτερούν στις ρούγες πότε θα πέσουν τα κόνδιλα σαν το μάννα.
Κι όρχεις όξω. Πρός επίδειξη.
Τις μπέρδεψαν με τις ορχιδέες.
Εν κατακλείδι - αν και το θέμα (ανάθεμα) χρίζει διατριβών και κειμένων- αν θέλουμε να μιλήσουμε για ζωή, να αναστήσουμε τη ζωή ας φωνάξουμε με ψυχή (βαθιά και ρηχά) και φωνή: Θάνατος στη λογική του καριόλη.
Θάνατος.