Θα συμφωνησω με το Σπυρο οσον αφορα το προσωπικο θεμα της ταινιας.Ο Ντειμον ειναι ο Ηστγουντ.Ο Κλιντ στα 81 βλεπει σιγα σιγα οτι δεν μπορει να παραμεινει αιωνια εφηβος και συμβιβαζεται με το μοιραιο.Και κανει μια ταινια για να τα βρει με τον εαυτο του.Δεν εχουμε την ηλικια του για να αισθανθουμε ετσι.Ολοι εχουμε ομως δικους μας ανθρωπους κοντα εκει και οι περισσοτεροι ψαχνουν να βρουν κατι να στηριχτουν για να συμβιβαστουν με το θανατο.Δεν ειναι ευκολο.
Η ταινια ως προς αυτη την οπτικη ειναι τρυφερη.Ενας πολυ μεγαλος σκηνοθετης (μη γελας Στελιο!!) ουσιαστικα μας αποχαιρετα λεγοντας μας τι θα παιρνε μαζι του φευγοντας...
Απο την αλλη,και μιλαω για μενα,την ψιλο βαρεθηκα.Νταξει καλα ολα αυτα,αλλα σαν ταινια για μενα ηταν αδυναμη,ανευρη και αρκετα προβλεψιμη.Σαφως παιρνει τις αποστασεις του απ'ολη την ιστορια με τη μεταθανατον ζωη,αλλα εχω την εντυπωση οτι καπου θα ηθελε να μην γινομασε απλα τροφη για τα σκουλικια.Σεβαστο.Αλλωσε ολοι μεσα μας αυτο μπορει και να θελουμε.
Απο εκει και περα δεν νομιζω οτι θα θυμαμαι και πολλα απο αυτη την ταινια μετα απο λιγο καιρο.Δεν πειραζει.Υπαρχει ενα καραβι γεματο απο ταινιες δικες του που ξαναβλεπω και ξαναβλεπω...
Εξαιρετικος ο πιτσιρικας,πολυ καλος ο Ματ.Αν και η φατσα του σου κανει για πολυ Αμερικανακι,οταν παιζει σε κανει να το ξεχνας και σε κερδιζει.Απο τους λιγους ηθοποιους που μπορει να παιξει "βουβα".Και δεν ειναι καθολου ευκολο αυτο..
) θα το εχεις το θελημα σου .
opcorn:
καλο βραδυ
