Ταινίες και σειρές TV.

oldman

oldman

AVClub Enthusiast
7 December 2006
937
Anavissos
Δεν υποτιμώ όλες τις τηλεοπτικές σειρές, ούτε θέλω να σνομπάρω αυτούς που ενδιαφέρονται γι αυτές. Θέλω όμως να επισημάνω τα εξής.
Οι τηλεοπτικές σειρές είναι κι αυτές μια μορφή τέχνης, αλλά δεν έχουν καμία σχέση με την τέχνη του σινεμά. Μπορεί κάποιος θαυμάσια να ενδιαφέρεται και για τα δύο αυτά είδη, όπως κάποιος άλλος να ενδιαφέρεται ταυτόχρονα για την μουσική και την ζωγραφική. Όπως όμως δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τις δύο αυτές μορφές τέχνης μεταξύ τους (δεν γίνεται διαγωνισμός που το πρώτο βραβείο να πάρει το τραγούδι Χ και το δεύτερο βραβείο να δοθεί στον πίνακα Ψ), έτσι δεν είναι δυνατόν μια τηλεοπτική σειρά να προταθεί για Όσκαρ ή Χρυσό Φοίνικα. Υπάρχουν ειδικά βραβεία για τις τελευταίες.
Η κυριότερη διαφορά μεταξύ ταινίας και σειράς είναι ότι στη μεν ταινία οι δημιουργοί της σχεδιάζουν το πώς θα καθηλώσουν τον θεατή για δύο ώρες, στη δε σειρά πως θα τον καθηλώσουν για έναν τουλάχιστον χρόνο. Η σχεδίαση είναι τέτοια ώστε να παρακολουθείται με ενδιαφέρον ένα με δύο επεισόδια την εβδομάδα. Αυτός είναι και ο λόγος που καταντάει κουραστικό το να κάτσουμε και να δούμε περισσότερα από δύο επεισόδια μαζεμένα και καθημερινά.
 
Χωρίς να έχεις άδικο, τα τελευταία χρόνια οι σειρές -κυρίως στην Αμερική- έχουν δανειστεί πολλά στοιχεία του κινηματογράφου, ανεβάζοντάς το επίπεδο. Είναι συχνά πλέον τα φαινόμενα "εθισμού" σε σειρές όπως το 24, Lost, CSI, Prison Break κ.λπ. Πολλοί φίλοι των σειρών αυτών θα έβλεπαν περισσότερα από 4 επεισόδια τη μέρα απλώς αν είχαν περισσότερο χρόνο!
 
Διαφορετικό είδος τέχνης αλλά περνά από το ίδο μέσο οπότε σαφώς έχουν ΠΟΛΛΕΣ ομοιότητες....

Έβλεπα χθες το τελευταίο επεισόδιο από τη σειρά desperate housewives και πριν βιαστείτε να πείτε οτιδήποτε είναι μία πραγματικά καλή σειρά και το λέει κάποιος που θεωρεί το Γατόπαρδο του Βισκόντι στο τοπ τεν των ταινιών.

Anyway...προχωράμε....ήταν μία σκηνή στην οποία η ηρωίδα μαθαίνει ότι ο καρκίνος της θεραπεύτηκε, η κάμερα ζουμάρει, η κοπέλα βγαίνει στον κήπο, κοιτάζει τον ουρανό, τα άστρα, αναπνέει τον δροσερό νυχτερινό αέρα και βλέπουμε στο πρόσωπό της την ανακούφιση και την ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι της δόθηκε μία ακόμα ευκαιρία στη ζωή...η κάμερα απομακρύνεται ακολουθούμε το βλέμμα της ηρωίδας και βλέπουμε ένα νεκρό ζωάκι, ένα οπόσουμ, που της κατέστρεφε τον κήπο τις τελευταίες μέρες και προσπαθούσε να το σκοτώσει μετά μανίας.

Η κοπέλα τρεκλίζει, δακρύζει, πέφτει στο έδαφος, την πιάνουν λυγμοί και λέει συνέχεια συγγνώμη, συγγνώμη, συγγνώμη.

Αυτή η αντίδραση απέναντι σε ότι θεωρούσε αυτή η κοπέλα ότι την έσωσε, η ζωή, το θείο ή οτιδήποτε άλλο, αυτό το remorse και η πίκρα απέναντι στο να παίρνεις οποιαδήποτε ζωή........ήταν τόσο αριστοτεχνικά στημένη, τόσο υπέροχη ερμηνεία που κυριολεκτικά δάκρυσα..

Οτιδηποτε μπορεί να δημιουργήσει τόσο έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις είναι τέχνη όπως και να λέγεται.....
 
Να πω συγκεκριμένα για το 24. Άνθρωποι γνωστοί μου, που ζούσαν και αναπνέανε στον ρυθμό της σειράς αυτής, ξαφνικά την βαρέθηκαν και μετακόμισαν σε καινούργια.
Μα και βέβαια έχουν πάρει πολλά από τον κινηματογράφο και το είδος είναι συγγενές. Ο παράγον όμως μάρκετινγκ και γκάλοπ επεισέρχεται πολύ περισσότερο. Τα γκάλοπ ερευνούν π.χ. δύο πιθανά σενάρια τρεχούσης της σειράς. Στο πρώτο η ηρωίδα χωρίζει τον άνδρα της και ακολουθεί τον εραστή της. Στο δεύτερο διακόπτη την εξωσυζυγική περιπέτεια και επιστρέφει στον άνδρα της. Το ποιο απ τα δύο θα ακολουθήσει ο σεναριογράφος θα εξαρτηθεί από το τι θα δώσουν τα γκάλοπ. Με ποιες από τις δύο εξελίξεις θα ανέβει η τηλεθέαση.

Μα να μην παρεξηγηθώ.
Δεν καταφέρομαι κατά των σειρών. Άλλωστε και εμείς είμαστε από τα παιδιά που ζήσανε την δημιουργία της τηλεόρασης στην Ελλάδα. Και η δημιουργία της τηλεόρασης είναι συνυφασμένη με τις σειρές όπως «Ο Φυγάς», «Πέιτον Πλέις», «Σταρκ Τρέις» κ.α. Ήταν κάτι καινούργιο και στην αρχή μας καθήλωσε. Ωστόσο οι εποχές ήταν άλλες. Δεν ήταν δυνατόν να βλέπει κανείς δύο τρία έργα στο σινεμά την ημέρα, αλλά δεν υπήρχε και η ευκολία της βιντεοκασέτας και αργότερα του DVD. Πάντως κανένας δεν θα απέρριπτε πρόσκληση για ένα ενδιαφέρον κινηματογραφικό ή θεατρικό έργο, προκειμένου να μην χάσει τη συνέχεια της «Μπονάτσα».

Ήταν πράγματι η μαγική εποχή εισβολής αυτού του κουτιού στα σπίτια μας και ρουφάγαμε ότι μας σερβίρανε. Εμείς μάλιστα οι σπουδαστές της ηλεκτρονικής νιώθαμε μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση από τους απλούς τηλεθεατές.
Σήμερα το μόνο που εκτιμώ από την τηλεόρασή μου είναι ότι μου χρησιμεύει σαν μόνιτορ, για να παρακολουθώ τις ταινίες μου.
 
Εγώ να πω την αμαρτία μου βλέπω S1ngles και Υπέροχα Πλάσματα...το μόνο που βλέπω από ελληνική τηλεόραση......και γελάω σα χαζή
 
Εγώ να πώ τη δική μου αμαρτία, αποφεύγω τις σειρές, Ελληνικές ή ξένες !

Επειδή όμως ΚΑΘΕ κανόνας έχει και την εξαίρεσή του, βλέπω φανατικά House M.D. !!!!!!

(και φταίει ο Hugh Laurie γι αυτό... έζησα 11 χρόνια στην Αγγλία)

ΥΓ. Εκεί (στην Αγγλία), ΕΒΛΕΠΑ σειρές πάντως ! (Blackadder, Faulty Towers κλπ)
 
Eχει μια πολύ καλή αστυνομική σειρά στην ΝΕΤ η οποια πραγματικα αξιζει να παρακολουθήσετε. Κάθε Πέμπτη παίζει στις 23:00 και ονομάζεται ΑΜΥΝΑ ΖΩΗΣ

"Bασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Πέτρου Μάρκαρη.

Ο αστυνόμος Χαρίτος δουλεύει στο τμήμα ανθρωποκτονιών, είναι άνθρωπος λογικός, μετρημένος, ηθικός.
Για να ξεκουραστεί από τη δουλειά και τις οικογενειακές του έγνοιες, διαβάζει φανατικά λεξικά, ανακαλύπτοντας στην ετυμολογία των λέξεων την ισορροπία που λείπει από τη ζωή.
Ενας σεισμός, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών του διακοπών, θ’ αποκαλύψει το θαμμένο πτώμα αγνώστου ανδρός. Παράλληλα, η δολοφονία ενός πασίγνωστου ανθρώπου της νύχτας, αποκαλύπτει ένα πλέγμα ύποπτων συμφωνιών που εμπλέκουν πολιτικούς, μαφιόζους, ναρκομανείς, ποδοσφαιριστές κι εταιρείες δημοσκοπήσεων.
Ο Αστυνόμος Χαρίτος αναλαμβάνει την έρευνα και των δύο φόνων και όσο πιο κοντά έρχεται στην αλήθεια, τόσο πιο επικίνδυνα έρχεται αντιμέτωπος με μια άμυνα ζώνης που κανείς δεν τολμά να σπάσει.

Παίζουν: Μηνάς Χατζησάββας, Σοφία Σεϊρλή, Γιώτα Φέστα, Αντώνης Καφετζόπουλος, Γιώργος Σουξές, Μάκης Παπαδημητρίου, Κώστας
Τριανταφυλλόπουλος, Κόρα Καρβούνη, Λαέρτης Μαλκότσης, Μαρίσσα
Τριανταφυλλίδου, Γιώργος Φριντζήλας

Σκηνοθέτης: Φίλιππος Τσίτος, Λευτέρης Χαρίτος"

http://tvradio.ert.gr/profile/netcat.asp?id=9&catid=2057

Την άλλη Πέμπτη θα προβληθούν τα πρώτα 2 επεισόδια σε επανάληψη
 
Last edited:
Lepton said:
Είναι συχνά πλέον τα φαινόμενα "εθισμού" σε σειρές όπως το CSI, Prison Break Πολλοί φίλοι των σειρών αυτών θα έβλεπαν περισσότερα από 4 επεισόδια τη μέρα απλώς αν είχαν περισσότερο χρόνο!
Click to expand...

Φάγαμε ξενύχτια με τη γυναίκα μου...
 
Εμένα μου άρεσαν και κάποιες ελληνικές σειρές που παίζονταν στην ΕΡΤ τη δεκαετία του 80. "Το κάμπινγκ", "Όλη η δόξα κι όλη η χάρη", "Σιγά η πατρίδα κοιμάται", "Χαίρε Τάσο Καρατάσο", "Ο Συμβολαιογράφος", "Μικρές αγγελίες". Αργότερα μπορώ να πω ότι έβλεπα ευχάριστα το "Εκμέκ Παγωτό", τους "Απαράδεκτους", ενώ τελευταία δεν έχω κάτσει να δω κάποια σειρά μέχρι τέλους. Ίσως τον πρώτο κύκλο του "παραπέντε".

Από ξένες σειρές μου άρεσε περισσότερο το "Moonlighting", ενώ έβλεπα και "το μυστήριο του χρυσού πηθίκου" (αυτό μάλιστα δεν τελείωσε ποτέ στην ΕΡΤ για λόγους που ακόμα ψάχνω), το "dr who" (αυτό που βλέπαμε στα 80's), αλλά και Benny Hill Show.
 
Csi (las vegas, miami, N.Y.), Supernatural, Bionic Woman, ειναι μερικες απο τις σειρες που βλεπω. Εννοειται οι "κλασικες" (prison break, 24, heroes, lost etc).
 
Top Bottom