Έχει πλέων καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια, το καλοκαίρι να παίζονται στους κινηματογράφους αριστουργήματα παρελθόντων ετών. Και όταν λέμε παρελθόντων ετών, εννοούμε και την δεκαετία του τριάντα. Μερικές φορές μάλιστα και ταινίες του βωβού.
Το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ κάνει αναφορά σε αυτές και με πολύ συμπάθεια είδα ότι μεταξύ των παλαιών αριστουργημάτων περιλαμβάνονται και δύο ταινίες για τις οποίες έχω φτιάξει τους υπότιτλους μια και δεν έχουν κυκλοφορήσει στη χώρα μας σε DVD.
Πρόκειται για τα αριστουργήματα «Ο Κανόνας του Παιχνιδιού» (La Regle Du Jeu, 1039) του Ζαν Ρενουάρ και το «Ο Πορτοφολάς» (Pickpocket, 1959) του Ρομπέρ Μπρεσόν.
Για το πρώτο μάλιστα (Ο Κανόνας του Παιχνιδιού), έχω κάνει και παρουσίαση εδώ στο τρεντ Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες.
Αν και με τον αρθογράφο του περιοδικού λέμε πάνω-κάτω τα ίδια πράγματα, ομολογώ ότι αν το ρεπορτάζ είχε προηγηθεί της δικής μου παρουσίασης, ούτε μια λέξη δεν θα έβρισκα για να του αντιγράψω. Αυτή η τάση του να λέμε απλά πράγματα μασημένα και ασαφή για να εμφανιστούμε πιο κουλτουριάρηδες, δε με βρίσκει καθόλου μα καθόλου σύμφωνο.
Το περιοδικό ΣΙΝΕΜΑ κάνει αναφορά σε αυτές και με πολύ συμπάθεια είδα ότι μεταξύ των παλαιών αριστουργημάτων περιλαμβάνονται και δύο ταινίες για τις οποίες έχω φτιάξει τους υπότιτλους μια και δεν έχουν κυκλοφορήσει στη χώρα μας σε DVD.
Πρόκειται για τα αριστουργήματα «Ο Κανόνας του Παιχνιδιού» (La Regle Du Jeu, 1039) του Ζαν Ρενουάρ και το «Ο Πορτοφολάς» (Pickpocket, 1959) του Ρομπέρ Μπρεσόν.
Για το πρώτο μάλιστα (Ο Κανόνας του Παιχνιδιού), έχω κάνει και παρουσίαση εδώ στο τρεντ Παλιές ενδιαφέρουσες ταινίες.
Αν και με τον αρθογράφο του περιοδικού λέμε πάνω-κάτω τα ίδια πράγματα, ομολογώ ότι αν το ρεπορτάζ είχε προηγηθεί της δικής μου παρουσίασης, ούτε μια λέξη δεν θα έβρισκα για να του αντιγράψω. Αυτή η τάση του να λέμε απλά πράγματα μασημένα και ασαφή για να εμφανιστούμε πιο κουλτουριάρηδες, δε με βρίσκει καθόλου μα καθόλου σύμφωνο.