Το άρωμα του βινυλίου - συγκριτικό.!

Νότης

Νότης

AVClub Enthusiast
14 October 2009
755
Αιγάλεω
jethrotullthickasabrick.jpg
schildren.jpg
pinkfloyddarksideofthem.jpg

Για πολλά πολλά χρόνια αναρωτιόμουν, πιο αγαπώ περισσότερο από αυτά τα τρία αριστουργήματα
της σύγχρονης παγκόσμιας μουσικής. Τελικά μάλλον έχω καταλήξει στο άλμπουμ
των Moodies και η εξήγηση γι αυτή μου την προτίμηση είναι, ότι μέσα σ’ αυτό
υπάρχει το : ‛’Candle of life’’ κομμάτι που εγώ κατατάσσω στα 5 ωραιότερα
που γράφτηκαν ποτέ.! Εκτός βέβαια, του ότι ολόκληρος ο δίσκος είναι εκρηκτικά σύνθετος
και στις αρμονίες του, σαρωτικός ατμοσφαιρικά.
Ωστόσο το μεν ‛’Thick as a brick’’ θα παραμείνει για πάντα το διαμάντι της μουσικής
τέχνης με Τ κεφαλαίο και το ‛’Dark side of the moon’’ το απαράμιλλο και άφταστο
σε ιδέες και εκτέλεση έργο.
Παρακαλώ πείτε μου τις απόψεις σας, ή τέλος πάντων πως κατετάγησαν στην καρδιά σας.
 
Πολυ ομορφα και τα 3 αλμπουμ που παραθετεις!
Θα προτιμησω ελαφρως τους Pink Floyd, αν κ δεν ειμαι οπαδος τους η αυτου του στυλ μουσικης γενικοτερα, γιατι μου διεγειρει τις αισθησεις κ με κανει να θελω να το ξανακουσω παλι απ την αρχη για να το χορτασω!
 
f33836t69vp.jpg


σε αντίθεση με το "Thick As A brick" που έχει σοβαρά προβλήματα ( οπως το ότι φαίνεται ότι αποτελεί συρραφή μικρότερων συνθέσεων , ότι του λείπει η ομογενοποιητική πνοή , ότι σε αρκετά σημεία έίναι κουραστικό και ανέμπνευστο ) το A passion Play είναι ο καλύτερος δίσκος των Tull και ένας από τους 5 καλύτερους δίσκους που έχω ακούσει .

Για το "To our children's children..." συμφωνώ πως είναι το καλύτερο Moody Blues.
 
Βασικά και εγώ για το DSOTM θα πήγαινα...
Αλλά εκείνη την εποχή (1969) κυκλοφόρησε και αυτό...


75b6225b9da0fd77a5001110.L.jpg
 
με διαφορά στήθους και εγκεφαλικά κοι floyd.
Με την καρδιά tull.
λίγο πιό διανοητικά moodies.

περιττό να συμφωνήσω με passion play
 
Όταν τα άκουγα στα 17 μου, η σειρά ήταν:
Pink Floyd
Jethro Tull
Moody Blues

Σημερα, λίγα :Banane0::Banane0:μόλις χρόνια μετά,

Moody Blues
Pink Floyd
Jethro Tull

μιλώντας για τα συγκεκριμένα άλμπουμ τους βέβαια, κι όχι για τα συγκροτήματα γενικά.
 
Aν ....αν κρατούσα θα κρατούσα απο το Dark Side το Brain Damage το μοναδικό κομμάτι πού κάτι μού λέει και σήμερα.
Και το Passion Play ως δισκο συνόλου παρότι οι Jethro δεν ησαν ποτέ απο τούς πιο αγαπημένους μου.
Οι Moody Blues ουδέποτε μού ´μίλησαν´
 
Κάλλη Συνοδινού said:
Όταν τα άκουγα στα 17 μου, η σειρά ήταν:
Pink Floyd
Jethro Tull
Moody Blues

Σημερα, λίγα :Banane0::Banane0:μόλις χρόνια μετά,

Moody Blues
Pink Floyd
Jethro Tull

μιλώντας για τα συγκεκριμένα άλμπουμ τους βέβαια, κι όχι για τα συγκροτήματα γενικά.
Click to expand...

Κι εγώ για τα συγκεκριμένα μιλάω, όχι συνολική σύγκριση, δε λέει.
 
The Dark Side of the moon - Πέρα από το ηχητικό μέρος - ασύλυπτο concept - στέκεται και στοιχουργικά σε υψηλό επίπεδο.
 
Περιστασιακά, λίγο με τους Tull -'Benefit', 'Aqualung'- ήμουν μικρός και άμαθος ακόμη: 18 :rolleyes:. Τους άλλους ποτέ: αρχές 70ς ήμουνα ...απέναντι: Rolling Stones, CCR, Doors, VU, Johnny Winter και πολύ Alice Cooper. Μετά ήρθαν οι Dead (1972), οι Dan, οι Derek & the Dominos, ο Neil Young. 'Αγριες Συμμορίες' σε αντίθεση πάντα με τα ...delusions of grandeur και το ευρέως αποδεκτό πρόσωπο του Ροκ. Γύρω στο '73-'74 έπεσα μετωπική πάνω στους Stooges και νόμισα ότι ακούω το Ευαγγέλιο απ την αρχή: έτσι μπόρεσα να ακούσω και το punk.
 
Last edited:
Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Περιστασιακά, λίγο με τους Tull -'Benefit', 'Aqualung'- ήμουν μικρός και άμαθος ακόμη: 18 :rolleyes:. Τους άλλους ποτέ: αρχές 70ς ήμουνα ...απέναντι: Rolling Stones, CCR, Doors, VU, Johnny Winter και πολύ Alice Cooper. Μετά ήρθαν οι Dead (1972), οι Dan, οι Derek & the Dominos, ο Neil Young. 'Αγριες Συμμορίες' σε αντίθεση πάντα με τα ...delusions of grandeur και το ευρέως αποδεκτό πρόσωπο του Ροκ. Γύρω στο '73-'74 έπεσα μετωπική πάνω στους Stooges και νόμισα ότι ακούω το Ευαγγέλιο απ την αρχή: έτσι μπόρεσα να ακούσω και το punk.
Click to expand...


Έλεγα κι εγώ...δεν θα ακούσουμε τα καθιερωμένα;;;
:worshippy::worshippy:
 
Ψηφίζω Jethro Tull .
To PF , μετά απο τέτοια πλύση εγκεφάλου , δεν θέλω ούτε να το βλέπω.
Επίσεις τους θεωρώ σούπερ υπερεκτιμημένους. Απορώ τι τους βρίσκετε ....
 
Δημήτρης Δ. said:
To PF , μετά απο τέτοια πλύση εγκεφάλου , δεν θέλω ούτε να το βλέπω.
Επίσεις τους θεωρώ σούπερ υπερεκτιμημένους. Απορώ τι τους βρίσκετε ....
Click to expand...

ήμουν εκεί, απ την αρχή. Αγόρασα και το Atom Heart Mother. Τζίφος. Λέω 'Δεν είναι ρ'ν'ρ αυτό. Μάλλον προς Easy Listening φέρνει...'. Ζήτημα να το άκουσα 2 φορές όλες κι όλες. Μετά την ξαναπάτησα και πήρα το Ummaguma. Ενιωσα 2 φορές κόπανος.
Μετά, όποιος λουκουμάς γύρω μου αγόραζε 'στερεοφωνικό', έπαιρνε και μια κόπια του Dark Side Of The Moon για ...να το αναδείξει. Επειδή του είπαν ότι είχε 'καλή εγγραφή'.
Ενιωσα ...δικαιωμένος. Και επειδή είμαι φύσει ανάποδος το έριξα στο Lo-Fi. :rolleyes:
 
Last edited:
Top Bottom