Τραγούδια για αμαρτωλές πράξεις (ή σκέψεις)

tatiana

tatiana

AVClub Enthusiast
24 July 2006
1,006
Athens/Greece
Λοιπόν......πείτε εδώ και τώρα ποιό κομμάτι/τραγούδι ορ whatever σας φέρνει στο μυαλό ...αμαρτωλές (και κυριολεκτώ!) πράξεις....

Εμένα προσωπικά το Principles of Lust των Enigma.......
 
Έτσι δεν έχει πλάκα. Το θέμα είναι ποιές και γιατί... :rolleyes:

Λοιπόν επειδή είναι και πρωί και υπάρχει πίεση:
1. Μέντελσον, κονσέρτο για βιολί, τρίτο μέρος, ένα συγκεκριμένο σημείο προς το τέλος. Κάποτε είχε επενδύσει πολύ πετυχημένα μια ερωτική σκηνή (την ταινία δεν τη θυμάμαι πια καθόλου) και μου 'χει μείνει. :blush:
2. Σοστακόβιτς, Λαίδη Μακμπέθ του Μτσενσκ, το γνωστό ντουέτο της αποπλάνησης της Κατερίνας από το Σεργκέι.
3. Ρίχαρντ Στράους, Σαλώμη, ο χορός των επτά πέπλων.
4. Μπετόβεν, Φιντέλιο. Η 'μοχθηρή' άρια του (διευθυντή των φυλακών) Ντον Πιζάρρο. :blink:
 
Lydia Lunch - Blame, απο το Smoke in the shadows
Nine Inch Nails - Cloder, απο το The Downward Spiral
Recoil - Want, απο το Liquid.

υ.γ. βρε τι παθαμε, πρωινιατικα...
 
tatiana said:
Λοιπόν......πείτε εδώ και τώρα ποιό κομμάτι/τραγούδι ορ whatever σας φέρνει στο μυαλό ...αμαρτωλές (και κυριολεκτώ!) πράξεις....

Εμένα προσωπικά το Principles of Lust των Enigma.......
Click to expand...


Εμένα μου έρχεται στο μυαλό το Young Lust των Pink Floyd, αλλά διαφωνώ με τον ορισμό "αμαρτωλές".
Αμαρτία για μένα είναι να κλέβεις τους φτωχούς, να καταστρέφεις τη φύση, να βομβαρδίζεις αμάχους...
Αυτά που λες εσύ, μόνο αμαρτίες δεν είναι.... :) :)
 
Rebekka Bakken - Behind The Mirror [lyrics by Johannes Enders]

από το HUMAN RADIO του ENDERS

Πόσο πιό αμαρτωλός να νιώσεις, όταν σε χωρίζουν 800χλμ. και σε χαϊδεύει η βραχνή ναζιάρικη φωνή της στο τηλέφωνο?
ή όταν σου γράφει στο e-mail
...και να ξέρεις εγώ τον σέβομαι τον πελάτη...
ή ...τι να σου κάνω, δεν είπες τίποτε, εγώ θα σου καθόμουν... :bang:
 
Είσαι αμαρτωλή....δεν σε θέλω πιά....είσαι αμαρτωλή φύγε μακρυά!!!!
by far ότι πιο κοντά στον τίτλο του νήματος, κατά την ταπεινή μου άποψη.:ernaehrung004:
 
Απάντηση: Re: Τραγούδια για αμαρτωλές πράξεις (ή σκέψεις)

:SFGSFGSF:
Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Γιατί μου φέρνει το νού τον Nabokov, να υμνεί επί 15 σελίδες, τα σοσόνια (!) της Λολίτας :grinning-smiley-043
Click to expand...
lolita2.jpg

Ο διάσημος πλέον συγγραφέας-ήρωας Humbert Humbert μετακομίζει από την Αγγλία στην Αμερική για να συγγράψει και αργότερα να διδάξει σε κάποιο πανεπιστήμιο. Νοικιάζει ένα δωμάτιο στο σπίτι της Charlotte Hayes στο οποίο μένει και η κόρη της Dolores ή αλλιώς Lolita. To αντικείμενο του πόθου για τον μεσήλικα καθηγητή αρχίζει σιγά σιγά να του στερεί τα αποθέματα της λογικής. Ο όρος νυμφίδιο εισάγεται στο σινεμά και η μία πλευρά του αιώνιου θήλεως αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά (με το Le Genou De Claire του Eric Rohmer μπορείτε να τελειοποιήσετε τη σπουδή σας στο συγκεκριμένο θέμα). Το βιβλίο του Nabokov και η ταινία του Kubrick έδωσαν πλέον μορφή στο μυστικό και πάντοτε βλάσφημο πάθος για την νεανική σεξουαλικότητα. Η εισαγωγή στην ταινία γίνεται με τον καθηγητή να τοποθετεί βαμβάκι ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών της Dolores και να της βάφει τα νύχια.
Κλεμένο από'δώ
 
tatiana said:
Λοιπόν......πείτε εδώ και τώρα ποιό κομμάτι/τραγούδι ορ whatever σας φέρνει στο μυαλό ...αμαρτωλές (και κυριολεκτώ!) πράξεις....

Εμένα προσωπικά το Principles of Lust των Enigma.......
Click to expand...

Το ...αντίθετο έχει συμβεί σε κανέναν;
Δηλαδή κατά τη διάρκεια ή κατά την ...ολοκλήρωση μιας "αμαρτωλής" πράξης να σας έχει κατακλύσει ένα τραγούδι ή ένα κομμάτι;Απόηχοι μιας μουσικής απόλαυσης να στροβιλιστούν στο μυαλό σας ταυτόχρονα με τη "σεισμικές δονήσεις" μιας σωματικής απόλαυσης...
Νομίζω ήμουν αρκετά σαφής...
;)

Υ.Γ.σε μένα πάντως έχει συμβεί και ήταν συγκλονιστικό...
Πρέπει να φύγω τώρα , συνέχεια αργότερα...
 
Φίλε skakinen ,εγώ έχω διακόψει σε κορυφαία στιγμή, γιατί άκουσα το please return it των Posies στο ραδιόφωνο.
Σηκώθηκα και πήρα τηλέφωνο στον Rock Fm για να μάθω το κομμάτι που έπαιζε.
Αρρώστια καταραμένη.




Υ.Γ. Πάντως από τη χαρά μου ,ξαναβρήκα ρυθμό γρήγορα.
 
Το 2ο μέρος από το Trio op.100 του Franz Schubert. Σκέφτομαι πάντα την ταινία "Barry Lyndon" του Stanley Kubrick.
Το μελαγχολικό πρόσωπο της Μαρίζα με έχει σφραγίσει για πάντα.

barry_lyndon_1975_reference.jpg
 
Τζίμη,

....τι άλλο θα ακούσουμε ..... :BDGBGDB55:

....μου θύμισες μία φοβερή φάση, που έμεινε στην ιστορία με το τίτλο ''Μαρία, telefono...'' την οποία ελπίζω να σας διηγηθώ σε ενδεχόμενο τσιμπούσι της 'Μουσικής' στα πλαίσια της έκθεσης...
 
Top Bottom