Το tweeter θόλου είναι ένα διάφραγμα με το πηνίο φωνής προσαρμοσμένο στην περιφέρεια του. Το τελευταίο βρίσκεται τοποθετημένο σε ένα "κάθετο" μαγνητικό πεδίο και φυσικά η δύναμη που κινεί το διάφραγμα είναι ανάλογη με την πυκνότητα της μαγνητικής ροής μέσα στο διάκενο και του ρεύματος που διαρρέει το πηνίο.
Αν και η κάθε κατηγορία έχει τα + και τα - της γενικά, τα μαλακού θόλου έχουν κάποια θετικά.Το 1ο συνημμένο δείχνει κάποια απο τα προβλήματα των μεταλλικών θόλων και πώς λύνονται με τη χρήση "μαλακών" υλικών. Φυσικά, δεν μπορούμε να γενικεύσουμε, υπάρχουν και πολύ καλά αλουμινένια τουϊτερ.
Τα ταινίας αντιθέτως έχουν μικρότερη μάζα, η οποία τα βοηθά να μπορούν να αποκρίνονται και σε ακόμα υψηλότερες συχνότητες. Δεν τις ακούμε βέβαια αυτές, αλλά το καλύτερο bandwidth , υποτίθεται οτι έχει καλύτερη "ταχύτητα" ( όρος "ταχύτητα" είναι λάθος, αλλά τέλος πάντων ) που οδηγεί σε καλύτερη και πιο πιστή απόδοση των πρίμων.
Το μαγνητικό πεδίο σ αυτή την περίπτωση τέμνει εγκάρσια το διάφραγμα και δεδομένου του μεγάλου διάκενου, το μαγνητικό κύκλωμα χρειάζεται προσεκτική σχεδίαση και κατασκευή.
Η ταινία είναι εξαιρετικά λεπτή και ελαφριά. Το διάφραγμα αναρτάται απο τις δύο άκρες του και είναι ο φορέας του ρεύματος που το κινεί. Η σύνθετη αντίσταση τώρα του μετατροπέα είναι γενικά χαμηλή κάνοντας απαραίτητη τη χρήση μετασχηματιστή προσαρμογής, είναι όμως σχεδόν ωμική.
Το 2ο συνημμένο δείχνει την αρχή λειτουργίας ενός τουίτερ ταινίας.
Επίσεις ενα (τουλάχιστον απο θεωρητικής απόψεως) πλεονέκτημα, έχουν άμεση σχέση με τα ηλεκτροστατικά, όπου και εκεί η δύναμη εφαρμόζεται ομοιόμορφα σε όλο το διάφραγμα και βέβαια η χαμηλή μαζα τους σε σχέση με τον αέρα που "βλέπουν" ως φορτίο (όταν λέω χαμηλή, εννοώ σε σχέση με τους ηλεκτροδυναμικούς μετατροπείς), έχει σαν απότέλεσμα την καλύτερη
προσαρμογή των εμπεδήσεων/ καλύτερες παραμορφώσεις/ έλεγχο των συντονισμών της μεμβράνης.
Μεταξύ soft dome και ribbon, θα προτιμούσα ασυζητητί το δεύτερο.
Αν και πιστευώ οτι κανένα tweeter δεν μπορεί να συγκριθεί μ ένα καλό compression driver
