Την ειχα για πολυ καιρο στο νου αλλα δεν την τιμουσα γιατι εσχατως ο Γκαι Ριτσι δεν μου αρεσει.
Ειχα να δω ταινια του που να μου αρεσει απο το μακρινο 2015 και το
The Man from U.N.C.L.E. και η προηγουμενη του αλλα 7 χρονια πριν δηλαδη τ0 2008 οταν εκανε το
Rocknrolla
Μαλλον καθε τοσα χρονια του βγαινει και κανει ενα μικρο αριστουργημα λοιπον.
Γιατι τετοιο ειναι το Wrath of Man.
Μια ταινια που απο την δομη της καταλαβαινεις ποση δουλεια εχει γινει . Ποσο αριστουργηματικα εχει ξετυλιξει ολο το κουβαρι της υποθεσης χωρις να απαιτει βραβειο πρωτοτυπιας.
Ειναι ομως τοσο καθηλωτικη η σκηνοθεσια του και ο ρυθμος που δινει στην ταινια που σε συνδυασμο με τον παντα απολαυστικο Σταθαμ αλλα και το υπολοιπο supporting casting ( ειχα καιρο να δω τον Τζος Χαρτνετ) αλλα και την εκπληκτικη μουσικη υποκρουση που αντιστοιχη της ειχα να ακουσω/δω απο το
Sicario και το the Dark Knight δεν σε αφηνουν τελικα να παρεις λεπτι τα ματια σου απο την σπονδυλωση της ταινιας ασχετως αν σχεδον εχεις προβλεψει (αλλα και απαιτεις ως θεατης που ζητα την καθαρση) το τελος.
Σουπερ απλα (και ανελπιστα)
