Ξενες Υποθεσεις

[Haagenti]

Tom Waits-Foreign Affairs (1977 Elektra)



Σε μια προσπάθεια να αναθεωρήσω κάποιες απ τις απόψεις μου, σκόνταψα πάνω στον κόσμο του Tom....ήταν η μέρα που βρήκα έναν πλανήτη τόσο μακρινό απ τους δίπλα μου αλλά εξοργιστικά κοντινό σε μένα.....

Από εκείνη την μέρα έγιναν πολλές βόλτες στον πλανήτη αυτόν αλλά ακόμη δεν έχω καταλάβει τι απ όλα τα στοιχεία που έχει με τραβάει περισσότερο ...
Ο ρομαντισμός που εκπέμπει,η ικανότητα που έχει ετσι ώστε να ισορροπεί ανάμεσα σε διαφορετικές εποχές κάθε φορά,,η ,,η το βαθύ μουσικό ένστικτο του καλλιτέχνη που δίνει υπόσταση στον όρο.....

Άλλα μάλλον έχω καταλήξει...είναι ο συνδυασμός και των τριών αυτών στοιχείων....σίγουρα και πολλών άλλων ακόμα....ένας συνδυασμός που μοιάζει σαν κρίκος αλυσίδας που σε τραβάει προς το μπουκάλι....

Από την πρώτη φράση ξέρεις ότι δεν θα γλιτώσεις το μαρτύριο της μοναχικής διαβίωσης,με μοναδικές ίσως εξαιρέσεις τις Κυριακές,παρέα με τους Ανωνύμους Αλκοολικούς....πλάκα κάνω...είναι κάτι βαθύτερο...

Αλλά και αυτές οι γυναίκες....με το που μπαίνουν στο "παιχνίδι" σε κάνουν να φανταζεις καλλίφωνος...και δεν τους χαλάς χατίρι,,για να πας με τα νερά τους...μέχρι που βγαίνεις να πάρεις αέρα και ξεσπαθώνεις....τα χώνεις καλά...φτιάχνεις ιστορίες όλων των ειδών...αληθινές,ψεύτικες,δεν έχει σημασία...αρκεί να είναι κάποιος εκεί να σε ακούσει...έστω και ο ίδιος σου ο εαυτός.....

Με χαμηλωμένα φώτα και το χαζοκούτι να παίζει παράσιτα,η ουσία δεν χάνεται...ταξιδεύει στον αέρα μέχρι να βρει τα σωστά τύμπανα...τύμπανα τις ουσίας και όχι αυτά του πολέμου.....έστω και αν ο πόλεμος βρίσκεται μέσα μας...με λίγες ακροάσεις όλα θα γιάνουν...όχι με τα γιατροσόφια της γιαγιάς αλλά με τις ιστορίες του Παππού πλέον Tom...

Προσοχή όμως...ο Παππούς Tom δεν θα σε καλοπιάνει πάντα....κάποιες φορές θα σε οδηγεί στα άκρα...παραμονεύουν δοκιμασίες....
Εαν τις ξεπεράσεις θα μπορέσεις στο τέλος να χαμογελάσεις από ικανοποίηση....


Συμπέρασμα,,,,,αυτό που με δίδαξε το foreign affairs του Tom Waits είναι πως στις φωτογραφικές σκιές του εξωφύλλου,κρύβονται πολλά μουσικά ξέφωτα...

 

[Δημήτρης Θ.]

Εξαιρετικό (για μια φορά ακόμα) το κείμενο σου Σπύρο.
Το είχα ακούσει πριν πολύ καιρό σε ένα καλό φίλο, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να ξεπεράσω (όπως σωστά λες) τις δοκιμασίες.
Θα το ακούσω φίλε μου, έχοντας στο νου μου το κείμενο σου.

 

[superfly]

εγω με τον τομ εχω θεμα χρονια σπυρο.σπουδαιος δισκος.
αλλα ακομα καλυτερο ειναι το κειμενο σου.για να μιλησεις για Γουειτς ειναι καλυτερα να περιγραφεις τα συναισθηματα παρα τα μουσικα δρωμενα του δισκου.και συ το κανεις υπεροχα.
μεγας τροβαδουρος ο τομ,και μια απο τις σπουδαιοτερες φυσιογνωμιες γενικα απο την απεναντι μερια....σχολειο σκετο.

 

[Haagenti]

Εαν έβαζα μια βαθμολογία για την ικανότητα του Tom Waits στο να δίνει μορφή στα βιώματά του αυτή θα ήταν πολύ υψηλή σε σχέση με άλλους μεγάλους...
Είναι ίσως το βασικότερο από τα χαρακτηριστικά που τον διακρίνουν...
Αυτό βέβαια κάνει πιο ενδιαφέρον το κυνήγι της αναζήτησης των μυστικών που κρύβουν στα σπλάχνα τους οι ηχογραφήσεις του.....

 

[superfly]

συμφωνω απολυτα.δεν ακους τον τομ.τον βιωνεις....

 

[Back Door Man]

Έχοντας ακούσει μόνο το Rain dogs απ αυτόν, τον κατατάσσω στους ''δύσπεπτους''. Αυτό που μ αρέσει πολύ στον Waits είναι ότι όλο το σκηνικό σε παραπέμπει να σκεφτείς αυτό ακριβώς που είπες Σπύρο:έναν παππού με τις ιστορίες του. Τον συμπαθώ γιατί έχει μοναδικό στυλ σαν καλλιτέχνης και φαίνεται να είναι και σε δικό του κόσμο σαν άνθρωπος.


Ήθελα καιρό να εμβαθύνω στο Waits, αλλά μέσα σε όλο το χάος, δεν έγινε. Η πολύ ωραία σου παρουσίαση πάντως τον ξαναφέρνει στο προσκήνιο.:SFGSFGSF:

 

[Haagenti]

Ήθελα καιρό να εμβαθύνω στο Waits, αλλά μέσα σε όλο το χάος, δεν έγινε. Η πολύ ωραία σου παρουσίαση πάντως τον ξαναφέρνει στο προσκήνιο.:SFGSFGSF:

Δεν χρειάζεται να πλησιάσεις εσύ...θα έρθει αυτός σε σένα όταν είναι καιρός..
Το χάος άλλωστε δεν έχει συγκεκριμένο τρόπο προσέγγισης...

Μέχρι στιγμής έχω στην κατοχή μου εννιά δίσκους και συνεχίζω... το Rain Dogs (θεϊκό) είναι μέσα σε αυτούς....θα σου πρότεινα όμως να βρεις και να ακούσεις το Bone Machine...
Ίσως βρίσκεται πιο κοντά στις "κεραίες" σου...

Βέβαια υπάρχουν και άλλοι εδώ μέσα που είναι περισσότερο μπαρουτοκαπνισμένοι με τον Tom απο εμένα,και μπορούν να σου προτείνουν με μεγαλύτερη σιγουριά κάποιες από τις δουλειές του...

 

[Haagenti]

Τώρα που το είδα...ας αλλάξει κάποιος διαχειριστής την λάθος ημερομηνία κυκλοφορίας του δίσκου ....είναι 1977 και όχι 1997....

Ευχαριστώ..

 

[Δημοκηδής]

αχ, πάνε περίπου 30 χρόνια (όχι ρε φούστη μου, απίστευτο, πως γερνάτε όλοι σας ! ) που απέκτησα τον δίσκο ... ο Τομ είναι λαγούμι, κρυφό και φανερό, δεν το βλέπεις και ας είναι μπρος τα μάτια σου, καλόκαρδο και ύπουλο, άπαξ και χωθείς δεν γουστάρεις γυρισμό στο φως για πολύ πολύ καιρό ....

 

[Κάλλη Συνοδινού]

Εγώ δεν λέω ευχαριστώ :angry:
Είμαι θυμωμένη.
Κυρίως με σένα Σπύρο Α., που με ξανάσπρωξες μέσα στο πηγάδι.
Όχι, δεν έχω το συγκεκριμένο. Έχω όμως το Rain Dogs και το Frank’s Wild Years.
Και συστηματικά απέφευγα να τα ακούσω τον τελευταίο καιρό.
Γιατί προτιμώ να έχω εγώ το πάνω χέρι στα συναισθήματά μου. Κι όταν ακούω Tom Waits, δεν το έχω.
Μ’ αρπάζει απ’ το λαιμό και μου λέει: ΤΩΡΑ γελάς. ΤΩΡΑ πονάς. ΤΩΡΑ κλαίς, ΤΩΡΑ χορεύεις, στροβιλίζεσαι, αλλά μετά δεν θα θυμάσαι τίποτα γιατί ΤΩΡΑ σ’ έχω κυριεύσει, και δεν είσαι εσύ, δεν είσαι εσύ, αλλά ΕΓΩ.
Και δεν μ’ αρέσει αυτό…
Αλλά, πάλι, τόσο όμορφα που το παρουσίασες Σπύρο, τι να πω, ας με τραβήξει ακόμα μια φορά κάτω…θα το ψάξω!

:worshippy:

 

[Haagenti]

Εγώ δεν λέω ευχαριστώ :angry:
Είμαι θυμωμένη.
Κυρίως με σένα Σπύρο Α., που με ξανάσπρωξες μέσα στο πηγάδι.
Όχι, δεν έχω το συγκεκριμένο. Έχω όμως το Rain Dogs και το Frank’s Wild Years.
Και συστηματικά απέφευγα να τα ακούσω τον τελευταίο καιρό.
Γιατί προτιμώ να έχω εγώ το πάνω χέρι στα συναισθήματά μου. Κι όταν ακούω Tom Waits, δεν το έχω.
Μ’ αρπάζει απ’ το λαιμό και μου λέει: ΤΩΡΑ γελάς. ΤΩΡΑ πονάς. ΤΩΡΑ κλαίς, ΤΩΡΑ χορεύεις, στροβιλίζεσαι, αλλά μετά δεν θα θυμάσαι τίποτα γιατί ΤΩΡΑ σ’ έχω κυριεύσει, και δεν είσαι εσύ, δεν είσαι εσύ, αλλά ΕΓΩ.
Και δεν μ’ αρέσει αυτό…
Αλλά, πάλι, τόσο όμορφα που το παρουσίασες Σπύρο, τι να πω, ας με τραβήξει ακόμα μια φορά κάτω…θα το ψάξω!

:worshippy:

Πίσω στα παιδικά μου χρόνια είχα έναν παππού που καλλιεργούσε την γη....είχε ο φουκαράς ενάμισι στρέμμα γης και την μια χρονιά φύτευε καλαμπόκι,ενώ την άλλη τριφύλλι,,ετσι ώστε να αναζωογονείται το χώμα και να βγάζει το μέγιστο της παραγωγής κάθε φορά...

Όλα καλά μέχρι εδώ..
Έλα όμως που ο παππούς μου είχε ένα βασικό μειονέκτημα...είχε περάσει τα εβδομήντα και δεν είχε πλέον τα κουράγια να βάλει μπρος την χειροκίνητη ποτιστική μηχανή που είχε "κρεμασμένη" πάνω από το πηγάδι του...

Κάθε απόγευμα λοιπόν ξεκινούσα για το κτήμα με σκοπό να βάλω την μηχανή του παππού μου μπροστά,θυμωμένος τις περισσότερες φορές ,,γιατί η όλη φάση μου στερούσε κάποιες ώρες από την απογευματινή σύναξη στο γήπεδο του μπάσκετ ,όπου ήταν για μένα η μοναδική διέξοδος απ την γενικότερη μιζέρια του χωριού....

Πέρασαν αρκετά χρόνια για να καταλάβω πως οι ώρες που έχανα κάθε μέρα από την προσωπική μου ζωή,,ήταν για τον παππού μου κάτι παραπάνω από μια απλή εξυπηρέτηση....

Αυτά τα ολίγα για το πηγάδι ....καλές ακροάσεις:ernaehrung004:

 

[Γιώργος Κουν.]

Γεια σου Σπύρο παιχταρά!
Η προσέγγιση μου με τον Tom ξεκίνησε απο τα Heart of Saturday Night και Small Change. Και την εποχή εκείνη μάλιστα δεν υπήρξε ούτε κατα διάνοια ακαδημαϊκή :ADFADF1:.
Τον συγκεκριμένο δεν τον έχω βέβαια αλλά βασίζομαι στο λόγο σου!