Tom Waits-Foreign Affairs (1977 Elektra)
Σε μια προσπάθεια να αναθεωρήσω κάποιες απ τις απόψεις μου, σκόνταψα πάνω στον κόσμο του Tom....ήταν η μέρα που βρήκα έναν πλανήτη τόσο μακρινό απ τους δίπλα μου αλλά εξοργιστικά κοντινό σε μένα.....
Από εκείνη την μέρα έγιναν πολλές βόλτες στον πλανήτη αυτόν αλλά ακόμη δεν έχω καταλάβει τι απ όλα τα στοιχεία που έχει με τραβάει περισσότερο ...
Ο ρομαντισμός που εκπέμπει,η ικανότητα που έχει ετσι ώστε να ισορροπεί ανάμεσα σε διαφορετικές εποχές κάθε φορά,,η ,,η το βαθύ μουσικό ένστικτο του καλλιτέχνη που δίνει υπόσταση στον όρο.....
Άλλα μάλλον έχω καταλήξει...είναι ο συνδυασμός και των τριών αυτών στοιχείων....σίγουρα και πολλών άλλων ακόμα....ένας συνδυασμός που μοιάζει σαν κρίκος αλυσίδας που σε τραβάει προς το μπουκάλι....
Από την πρώτη φράση ξέρεις ότι δεν θα γλιτώσεις το μαρτύριο της μοναχικής διαβίωσης,με μοναδικές ίσως εξαιρέσεις τις Κυριακές,παρέα με τους Ανωνύμους Αλκοολικούς....πλάκα κάνω...είναι κάτι βαθύτερο...
Αλλά και αυτές οι γυναίκες....με το που μπαίνουν στο "παιχνίδι" σε κάνουν να φανταζεις καλλίφωνος...και δεν τους χαλάς χατίρι,,για να πας με τα νερά τους...μέχρι που βγαίνεις να πάρεις αέρα και ξεσπαθώνεις....τα χώνεις καλά...φτιάχνεις ιστορίες όλων των ειδών...αληθινές,ψεύτικες,δεν έχει σημασία...αρκεί να είναι κάποιος εκεί να σε ακούσει...έστω και ο ίδιος σου ο εαυτός.....
Με χαμηλωμένα φώτα και το χαζοκούτι να παίζει παράσιτα,η ουσία δεν χάνεται...ταξιδεύει στον αέρα μέχρι να βρει τα σωστά τύμπανα...τύμπανα τις ουσίας και όχι αυτά του πολέμου.....έστω και αν ο πόλεμος βρίσκεται μέσα μας...με λίγες ακροάσεις όλα θα γιάνουν...όχι με τα γιατροσόφια της γιαγιάς αλλά με τις ιστορίες του Παππού πλέον Tom...
Προσοχή όμως...ο Παππούς Tom δεν θα σε καλοπιάνει πάντα....κάποιες φορές θα σε οδηγεί στα άκρα...παραμονεύουν δοκιμασίες....
Εαν τις ξεπεράσεις θα μπορέσεις στο τέλος να χαμογελάσεις από ικανοποίηση....
Συμπέρασμα,,,,,αυτό που με δίδαξε το foreign affairs του Tom Waits είναι πως στις φωτογραφικές σκιές του εξωφύλλου,κρύβονται πολλά μουσικά ξέφωτα...
Σε μια προσπάθεια να αναθεωρήσω κάποιες απ τις απόψεις μου, σκόνταψα πάνω στον κόσμο του Tom....ήταν η μέρα που βρήκα έναν πλανήτη τόσο μακρινό απ τους δίπλα μου αλλά εξοργιστικά κοντινό σε μένα.....
Από εκείνη την μέρα έγιναν πολλές βόλτες στον πλανήτη αυτόν αλλά ακόμη δεν έχω καταλάβει τι απ όλα τα στοιχεία που έχει με τραβάει περισσότερο ...
Ο ρομαντισμός που εκπέμπει,η ικανότητα που έχει ετσι ώστε να ισορροπεί ανάμεσα σε διαφορετικές εποχές κάθε φορά,,η ,,η το βαθύ μουσικό ένστικτο του καλλιτέχνη που δίνει υπόσταση στον όρο.....
Άλλα μάλλον έχω καταλήξει...είναι ο συνδυασμός και των τριών αυτών στοιχείων....σίγουρα και πολλών άλλων ακόμα....ένας συνδυασμός που μοιάζει σαν κρίκος αλυσίδας που σε τραβάει προς το μπουκάλι....
Από την πρώτη φράση ξέρεις ότι δεν θα γλιτώσεις το μαρτύριο της μοναχικής διαβίωσης,με μοναδικές ίσως εξαιρέσεις τις Κυριακές,παρέα με τους Ανωνύμους Αλκοολικούς....πλάκα κάνω...είναι κάτι βαθύτερο...
Αλλά και αυτές οι γυναίκες....με το που μπαίνουν στο "παιχνίδι" σε κάνουν να φανταζεις καλλίφωνος...και δεν τους χαλάς χατίρι,,για να πας με τα νερά τους...μέχρι που βγαίνεις να πάρεις αέρα και ξεσπαθώνεις....τα χώνεις καλά...φτιάχνεις ιστορίες όλων των ειδών...αληθινές,ψεύτικες,δεν έχει σημασία...αρκεί να είναι κάποιος εκεί να σε ακούσει...έστω και ο ίδιος σου ο εαυτός.....
Με χαμηλωμένα φώτα και το χαζοκούτι να παίζει παράσιτα,η ουσία δεν χάνεται...ταξιδεύει στον αέρα μέχρι να βρει τα σωστά τύμπανα...τύμπανα τις ουσίας και όχι αυτά του πολέμου.....έστω και αν ο πόλεμος βρίσκεται μέσα μας...με λίγες ακροάσεις όλα θα γιάνουν...όχι με τα γιατροσόφια της γιαγιάς αλλά με τις ιστορίες του Παππού πλέον Tom...
Προσοχή όμως...ο Παππούς Tom δεν θα σε καλοπιάνει πάντα....κάποιες φορές θα σε οδηγεί στα άκρα...παραμονεύουν δοκιμασίες....
Εαν τις ξεπεράσεις θα μπορέσεις στο τέλος να χαμογελάσεις από ικανοποίηση....
Συμπέρασμα,,,,,αυτό που με δίδαξε το foreign affairs του Tom Waits είναι πως στις φωτογραφικές σκιές του εξωφύλλου,κρύβονται πολλά μουσικά ξέφωτα...

Last edited by a moderator: