έλα μωρε, τι να τα ακουμπάμε κάπου ...
αν είναι για 5 για 10 λεπτά ή για μιά ώρα τα αφήνεις στον καναπέ σου δίπλα.
Αλοίμονο να κάνεις βόλτες και να τα βάζεις σε στηρίγηματα για ψύλλου πήδημα.
Το στήριγμα να το δεχτώ μόνο όταν συμμαζεύεις το δωμάτιο (αν και αυτό, προσωπικά ποτε).
Τώρα ειλικρινά δεν θέλω να σας κουφάνω, πάντως η συνηθισμένη θέση που τα αφήνω είναι στο πάτωμα.
Next best είναι η πολυθρόνα μπερζέρα που έχω στη σοφίτα (η μοναδική καρέκλα).
Συνήθως τα πατάω, τα κάθομαι ή όταν τα αφήσω στο μπράτσο της πολυθρόνας τα ρίχνω.
Ευτυχώς δεν υπάρχει περίπτωση να τα βγάλω για πούλημα οπότε μην ανατριχιάζετε.
Μη στάξει και μη βρέξει είχα θυμάμαι τα Κ240 τον πρώτο ίσως χρόνο όταν ήμουν 20 χρονών και μου είχαν κοστίσει χαρτζηλίκια μιάς χρονιάς.
Ούτε τα Κ1000 δεν προσέχω πιά.
Πάτωμα.
Μόνο αν αποφασίσω να σταματήσω την ακρόαση της ημέρας που σημαίνει θα κλείσω και τον ενισχυτή τους τότε πάνε στο κουτί τους (και αυτό επειδή έχουν).
Τα σκέφτομαι επειδή είναι δυσεύρετα πλέον. Και επειδή ήταν στόχος ζωής.