Η έβδομη σφραγίδα
Scott Walker (Noel Scott Engel) - Scott 4 (Νοέμβριος 1969, Philips/Fontana)
Τραγούδια: A1 The Seventh Seal, A2 On Your Own Again, A3 The World's Strongest Man, A4 Angels Of Ashes, A5 Boy Child, B1 Hero Of The War, B2 The Old Man's Back Again (Dedicated To The Neo-Stalinist Regime), B3 Duchess, B4 Get Behind Me, B5 Rhymes Of Goodbye
Μουσικοί: Scott Walker (κιθάρα, φωνητικά)
Παραγωγή: John Franz
Ηχογραφήθηκε στα
Olympic Studios του Λονδίνου, καλοκαίρι 1969
Στο οπισθόφυλλο του
Scott 4, υπάρχει ένα απόσπασμα από τον Γάλλο συγγραφέα/φιλόσοφο Αλμπέρ Καμύ. «
Το έργο ενός ανθρώπου δεν είναι τίποτα άλλο από αυτό το αργό ταξίδι για να ανακαλύψει εκ νέου, μέσα από τις παρακάμψεις της τέχνης, εκείνες τις δύο ή τρεις μεγάλες και απλές εικόνες στην παρουσία των οποίων η καρδιά άνοιξε για πρώτη φορά».
Η παραπομπή του
Camus πρέπει να έχει προειδοποιήσει τους ανυποψίαστους ακροατές ότι ο
Scott Walker - ο όμορφος αμερικανός τραγουδιστής που είχε βρει την ποπ δόξα στα '60ς, στο
Swinging London - χάθηκε σε μεθυστικό, πνευματικό έδαφος.
Δεν υπάρχει πορεία σταδιοδρομίας στην ποπ που να ταιριάζει με του
Scott Walker. Ως ηγέτης των "ασύνδετων"
Walker Brothers (δεν υπήρξαν
Walkers ή αδέρφια), ήταν ένα εφηβικό είδωλο με ακροατήριο ακόμη πιο υστερικό από των
Beatles, αλλά μέχρι το 1967 είχε ωριμάσει εντελώς μπουχτισμένος στο να δίνει παραστάσεις για τρελαμένα κοριτσάκια και ηχογραφώντας για ένα μεγάλο μη περιπετειώδες ακροατήριο. Μετά την ολοκλήρωση μιας αταίριαστης και όλο και περισσότερο κατάφορτης περιοδείας με τον
Jimi Hendrix και τον
Engelbert Humperdinck τον Απρίλιο του 1967, ο μοναχικός
Walker ανεξαρτητοποιήθηκε.
Τα πρώτα σόλο άλμπουμ του,
Scott και
Scott 2, συνδύαζαν σε μεγάλο βαθμό ενορχηστρωμένες εκδόσεις διασκευών με μια χούφτα πρωτότυπων που υπαινίσσονταν τον περίπλοκο, αινιγματικό χαρακτήρα που θα φτάσει την πλήρη έκφρασή του στο
Scott 4. Τραγούδια όπως το "
Montague Terrace (In Blue)" και το "
The Amorous Humphrey Plugg" έδειχναν έναν συνθέτη που ελκόταν από τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης φύσης, με περισσότερο ενδιαφέρον για την ψυχολογική λεπτομέρεια απ' ότι συνηθιζόταν στα μουσικά τσαρτ. Με το
Scott 2 να μένει στο νούμερο 1 την άνοιξη του 1968, ο
Walker ήταν ελεύθερος να ακολουθήσει τις δικές του τάσεις ακόμα περισσότερο στο
Scott 3, που εμφανίστηκε στις αρχές του 1968. Παράλληλα, σ' αυτό, με το ολοένα και πιο μελαγχολικό και ελλειπτικό υλικό του, διασκεύασε πολλά τραγούδια του ήρωά του, Ζακ Μπρελ, του σκωπτικού Βέλγου χρονογράφου του ευρωπαϊκού περιθωρίου.
Το
Scott 3 πούλησε λιγότερο καλά, αλλά ο
Walker δεν είχε καμία πρόθεση να παραδώσει οποιαδήποτε από τις νέες καλλιτεχνικές του ελευθερίες προκειμένου να ανακτήσει την κυριαρχία στα τσαρτ. Τα σέσιον για το
Scott 4 πραγματοποιήθηκαν στα στούντιο
Stanhope Place της
Philips στα μέσα του 1969, με παραγωγή (όπως και τα προηγούμενά του) από τον παλαίμαχο της βιομηχανίας
Johnny Franz. Το πρώτο κομμάτι, "
The Seventh Seal", βασισμένο στην ταινία με τον ίδιο τίτλο του 1957 από τον σκηνοθέτη
Ingmar Bergman, καθιερώνει αμέσως όχι μόνο τη μυστηριώδη, αινιγματική διάθεση του δίσκου, αλλά δείχνει και πόσο μακριά είχε πάει ο
Walker από τις μέρες των εφηβικών ειδώλων. Πάνω από ένα επίμονο μπιτ, δυσοίωνα κουδουνάκια, παιχνιδιάρικες καστανιέτες, αισθητή κλασική κιθάρα, μια αιθέρια χορωδία και σπαγγέτι γουέστερν έγχορδα, η φωνή του είναι πιο βαθιά από ποτέ, καθώς ρωτάει: «
Είδε κανείς έναν ιππότη να περνάει αυτόν το δρόμο; / Τον είδα να παίζει σκάκι με τον θάνατο χθες...»