Προφανεστατα δεν ευθυνονται μονο οι ΗΠΑ,η Βενεζουελα πλητεται απο τη υποχωρηση των τιμων του πετρελαιου απο το 13,βεβαια και ο Ομπαμα ειχε επιβαλει κυρωσεις,μαλιστα ηθελε να κανει πραξικοπημα συμφωνα με
αυτην την πηγη,αυτο δεν διδει νομιμοτητα στις ΗΠΑ να παρεμβουν,διδει ευκαιρια να επανελθουν στον ελεγχο,διαβαστε λιγο τη γραφει το βημα που δεν το λες αριστερο αναγνωσμα για την πορεια των Τσαβες ,Μαδουρο και την σχεση των ΗΠΑ με την Βενεζουελα....
Γεωπολιτική αναμέτρηση στη Βενεζουέλα | tovima.gr
Libertad, δηλαδή Ελευθερία
Ήδη από τον 19ο αιώνα, με το διαβόητο «Δόγμα Μονρόε» οι ΗΠΑ είχαν κάνει σαφές ότι αντιμετωπίζουν την Λατινική Αμερική ως την «πίσω αυλή» τους. Αυτό εξηγεί και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν οποιαδήποτε χώρα διεκδικούσε μια πιο ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική,
αλλά και το γεγονός ότι δεν δίστασαν να στηρίξουν μια σειρά από πραξικοπήματα αλλά και αυταρχικά καθεστώτα.
Στη δεκαετία του 2000 φάνηκε να αλλάζει ο συσχετισμός στη Λατινική Αμερική. Στη Βενεζουέλα, στη Βολιβία, στον Ισημερινό, στη Βραζιλία, στην Αργεντινή εμφανίστηκαν κυβερνήσεις αριστερές ή αριστερόστροφες οι οποίες αμφισβήτησαν πλευρές της αμερικανικής πολιτικής.
Οι ΗΠΑ επιστρέφουν στην «πίσω αυλή τους»
Με τις ΗΠΑ να εμπλέκονται πρώτη στον πόλεμο στο Αφγανιστάν και αμέσως μετά στον πόλεμο στο Ιράκ, δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια για μια πιο «θερμή» εμπλοκή στη Λατινική Αμερική. Όμως, τα πράγματα άρχισαν σταδιακά να αλλάζουν. Οι ΗΠΑ ήθελαν να ανακτήσουν ένα σημαντικό βαθμό επιρροής στην Λατινική Αμερική, ιδίως από τη στιγμή που ορισμένες χώρες, όπως η Βραζιλία επί των κυβερνήσεων Λούλα και Ρούσεφ διεκδίκησαν μέσω των BRICS και μια άλλη θέση στις παγκόσμιες οικονομικές συναλλαγές. Παράλληλα, ήθελαν να ανακόψουν αυτή την αίσθηση ότι υπάρχουν χώρες που αμφισβητούν την νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, ξεκινώντας από τον τρόπο που αμφισβήτησαν τον βραχνά του χρέους και αρνήθηκαν τις υποδείξεις του ΔΝΤ.
Όλα αυτά συνδυάστηκαν και με την όξυνση του γεωπολιτικού ανταγωνισμού, καθώς η Ρωσία και η Κίνα έκαναν μεγάλη προσπάθεια να αξιοποιήσουν την εμφάνιση κυβερνήσεων που δεν κοιτούσαν αποκλειστικά και μόνο προς τις ΗΠΑ για συμμαχίες.
Η Βενεζουέλα και το πείραμα Τσάβες
Χώρα με τεράστιο εξορυκτικό πλούτο, εφόσον έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα αργού πετρελαίου στον κόσμο, η Βενεζουέλα ήταν ένα κατεξοχήν παράδειγμα των στρεβλώσεων που γεννά η εξάρτηση από την εξορυκτική βιομηχανία.
Το αποτέλεσμα ήταν μια πλούσια χώρα με τεράστιες κοινωνικές ανισότητες και ελίτ που κυρίως λειτουργούσαν παρασιτικά στη σχέση με τις πολυεθνικές.
Στη δεκαετία του 1980 η υποχώρηση των τιμών του πετρελαίου οδήγησε σε μια κρίση χρέους και τελικά στις νεοφιλελεύθερες συνταγές του ΔΝΤ, που πυροδότησαν το 1989 μια μεγάλη κοινωνική έκρηξη. Σε αυτό το πλαίσιο θα γεννηθεί το φαινόμενο Τσάβες. Ένας αξιωματικός που θα δοκιμάσει ένα αποτυχημένο πραξικόπημα αλλά μετά θα ηγηθεί ενός κινήματος που θα κερδίσει τις εκλογές και θα αλλάξει κυριολεκτικά τη χώρα.
Παρότι πολλά από τα προβλήματα θα διατηρηθούν, εντούτοις θα μπορέσει βελτιώσει τη θέση των φτωχών στρωμάτων και θα τους δώσει νέες δυνατότητες συμμετοχής. Όμως, παρότι θα το προσπαθήσει, δεν θα καταφέρει να διαμορφώσει ένα παραγωγικό μοντέλο που να μην εξαρτάται από το πετρέλαιο.
Ο θάνατός του Τσέβες συμπίπτει με την εκκίνηση μιας περιόδου σημαντικών δυσκολιών που έχουν να κάνουν από τη μια με τον τρόπο που οι διακυμάνσεις στις τιμές του πετρελαίου επηρέαζαν και το διαθέσιμο εισόδημα της χώρας (άρα και τη δυνατότητα να χρηματοδοτούνται κοινωνικά προγράμματα) από την άλλη με την κλιμάκωση των πιέσεων από τη μεριά των ΗΠΑ. Ειδικά η υποχώρηση των τιμών του πετρελαίου μετά το 2012 είχε πολύ αρνητικές επιπτώσεις και στην οικονομία και στα δημοσιονομικά της Βενεζουέλας και αυτό ενίσχυε την κοινωνική δυσαρέσκεια.
