Έτσι ακριβώς.Ιδανικη ταινια για ραντεβου (οχι για πρωτο ομως!) με ανθρωπο για τον οποιο ενδιαφερεστε μιας και θα επακολουθησει αρκετα βαθια συζητηση. Το ειδα με τη συζυγο και το συζητουσαμε σε ολη τη διαδρομη εως το σπιτι.
Κάτσε ρε συ... Δεν είπε τίποτα; Ούτε καν δεν μου άρεσε για τους εξής λόγους;Διαφωνώ, εμένα δεν μίλαγε καθόλου.
Ιδανικη ταινια για ραντεβου (οχι για πρωτο ομως!) με ανθρωπο για τον οποιο ενδιαφερεστε μιας και θα επακολουθησει αρκετα βαθια συζητηση.
Το ειδα με τη συζυγο και το συζητουσαμε σε ολη τη διαδρομη εως το σπιτι.
Η έλλειψη χιούμορ και η γραμμικότητα είναι χαρακτηριστικά του σκηνοθέτη. Το Sicario είχε ακριβώς τα ίδια προβλήματα. Πάντως εγώ, έστω και μόνο από περιέργεια θα το δω.
Διακρινω μια πρεμουρα σε καποιους νεους δημιουργους,τελευταια,να παραδωσουν μια καινουρια Οδυσσεια του Διαστηματος.Το εκανε και ο Νολαν με το Interstellar προσπαθωντας να κανει τη δικη του "δηλωση" στο "σοβαρο" scifi.
Στο ιδιο μοτιβο κινειται και το Arrival,το οποιοι εχει πολυ Νολαν μεσα του (μοδα των καιρων,i guess),αλλα και Μαλικ.
Μονο που το "σοβαρο" scifi (αν υπαρχει τετοιος ορος) δεν σημαινει σοβαροφανες και τοσο το Ιnterstellar οσο και το Arrival εχουν μεγαλο θεμα με τη διαχειρηση της σοβαροτητας τους.
Το οποιο σημαινει οτι δεν μπορεις μαστορα να με φλωμονεις τοση ωρα σε λογικοφανεια,επιστημη και ορθολογισμο (η γλωσσολογια στο Arrival -η επιστημη της γλωσσας ως κοινος τοπος συννενοησης) για να μου την κανεις "γυριστη" στο τελος και να απευθυνθεις καθαρα στο συναισθημα.Σημαινει οτι ειτε δεν ειχες καθαρη απαντηση στο να καταληξεις ορθολογικα και το συναισθημα φανηκε σαν βολικη λυση,ειτε ηθελες απο την αρχη να μιλησεις συναισθηματικα αλλα δεν ηξερες το πως.
Δεν ειναι κακη ταινια το Αrrival (οπως δεν ηταν και το Interstellar-τα χω γραψει στο αντιστοιχο νημα).Ειναι ταινια φιλοδοξη που παλευει να σου πει μερικα πραγματα παραπανω και σιγουρα θες να την ξαναδεις.
Αλλα στην τελικη μιλαει κι αυτη για κατι απλουστατο με αβασταχτα βαρυγδουπο υφος ομως και η αισθηση που σου αφηνει (γιατι ως ταινια πανω απ'ολα μετραει η αισθηση) ειναι στυφη.Υπερβολικα λιτη και γραμμικη σεναριακα (δεν υπαρχει ουτε ενα,εστω υποτυπωδες subplot) δανειζεται πραγματα απο παντου χωρις να μας παραθετει ομως τη δικια του αποψη (απο το Contact-το σαμποταζ που γινεται εκει παραπεμπει-μεχρι τις Στενες Επαφες Τριτου Τυπου) ,παραπαταει στο μελοδραμα πολυ παραπανω για το ορθολογικο υφος που θελει να περασει (ενα πρωτο πενταλεπτο που πραγματικα σε διαλυει,διαδεχεται ενα πενηνταλεπτο καθαρα ψυχρης επιστημης),και με μια εικονα σπαρτιατικη σχεδον φτωχη,παραταιρη με το συναισθημα που θελει να παραγει.Στην κορυφη βρισκεται η εξαιρετικη Amy Adams που σηκωνει ολη την ταινια-χωρις αυτη θα κατερρεε η ταινια.
Βαλε και την παντελη απουσια χιουμορ (αν και δεν ειναι απαραιτητα κακο-στην συγκεκριμμενη ταινια).
Αξιζει μια θεαση οπωσδηποτε,αν μη τι αλλο εχει ενδιαφερον να βλεπεις τετοιες προσπαθειες.
Απλα καποια στιγμη πρεπει να βγαλουν απο το πισω μερος του μυαλου τους την Οδυσσεια,δεν χρειαζεται να παλευουν να φτιαξουν μια καινουρια.Ας φτιαξουν κατι δικο τους.
Να και μια φορα που διαφωνώ με κειμενο σου.
Προσπερνώντας τις αναφορές σε Οδύσσεια Interstellar και Contact , θα ηθελα να σε ρωτησω είναι σε ποιο σημειο ένιωσες ότι δινει απάντηση σε κατι καταφεύγοντας στο συναίσθημα;
Επισης σε τι ακριβώς περίμενες να δώσει απάντηση;
Μήπως να αναλάβεις στήλη σε περιοδικό για σινεμά;Ας δουμε μερικες παρατηρησεις που ειπωθηκαν
- ελλειψη χιουμορ. Καταλαβαινω τι λετε, αλλα ειλικρινα δεν με ενοχλησε. Τωρα που το ξανασκεφτομαι, σε λιγα σημεια ειχε μικρες δοσεις χιουμορτο παραπατημα του Ιαν, η απαντηση του Συνταγματαρχη στην ερωτηση της Λουιζ "πως τα πηγα;" "καλυτερα απο τον προηγουμενο" (τον οποιον εχουμε δει στην αρχη της σκηνης να παιρνουν με φορειο)
- γραμμικοτητα. Αυτο πραγματικο δεν το καταλαβαινω.Ολη η ταινια παιζει με το τρυκ του πως αντιλαμβανεται καποιος τον χρονο. Νομιζουμε οτι οι αρχικες σκηνες ειναι flashback, ενω στην πραγματικοτητα ειναι flashforward. Επισης στο τελευταιο 3ο της ταινιας, εχουμε συνεχως παιχνιδια με τον χρονο.
- Τα θεματα-εννοιες με τα οποια καταπιανεται η ταινια, νομιζω οτι ειναι συγκεκριμενα και αρκετα απλα δοσμενα
a. ο τροπος αντιμετωπισης του first contact
β. η αναζητηση κοινου τροπου επικοινωνιας
γ. η υποθεση οτι η γλωσσα που χρησιμοποιουμε επηρεαζει-καθοριζει τον τροπο σκεψης ενος νοημουν οντος.
δ. ο τροπος σκεψης ενος τετραδιαστατου οντος (που μπορει να μετακινηθει μεσα στον χρονο ή εστω να αντιληφθει τον χρονο περα απο τον γραμμικο τροπο με τον οποιο τον αντιλαμβανομαστε εμεις). Αυτο γινεται τοσο απο την μερια των επταποδων (τροπος γραφης), οσο (πιο παραστατικα) απο την μερια της Λουιζ. Εννοειται οτι επειδη ειμαστα τρισδιαστατα οντα, η ταινια καταφευγει στα τρυκ που η Λουιζ προσπαθει να "θυμηθει" το μελλον.
Εδω τελειωνει το κομματι του "hard scifi" και υπαρχει το τελευταιο σημειο/ερωτημα που θετει η ταινια
δ. αν μπορουσες να γνωριζεις το μελλον και συγκεκριμενα τον πονο που θα ηταν αποτελεσμα μιας επιλογης σου, θα την εκανες αυτην την επιλογη; Αντικειμενικα, η ταινια βλεπει το ερωτημα αυτο φοβερα εγωιστικα, μονο απο την μερια της Λουιζ. Προς τιμην της ταινιας, εξηγει την απιστευτα δυσκολη θεση που η Λουιζ εφερε τον Ιαν κανοντας αυτην την επιλογη και επισης προς τιμην της ταινιας, η Λουιζ (οταν μιλαει με την κορη της) δεν κατηγορει τον Ιαν σε κανενα σημειο. Απο την αλλη ομως, η Λουιζ με την επιλογη της εφερε στον κοσμο, μια ζωη καταδικασμενη να πεθανει μεσα σε πονο. Θα μπορουσε καποιος να πει οτι ολοι οσοι γεννιουνται ειναι καταδικασμενοι να πεθανουν, αλλα εδω εχουμε την προσθετη παραμετρο οτι η κορη της πεθαινει (απο καρκινο και ειναι φανερα ταλαιπωρημενη. Ειναι πραξη αγαπης αυτο ή εγωισμος ενος ανθρωπου που θελει να αντλησει ευχαριστηση απο καποιες στιγμες, ενω ξερει οτι η κορη της θα πεθανει υποφεροντας;
Προσωπικα, το μεγαλυτερο παραπονο μου απο την ταινια ειναι το γλωσσικο κομματι. Θα ηθελα λιγο περισσοτερη σταδιακη αναλυση πως φτασαμε εκει που φτασαμεΤουλαχιστον θα ηθελα λιγο παραπανω εξηγηση σχετικα με το ποσος χρονος περασε απο την πρωτη επαφη εως το τελος της ταινιας.απο τον πινακα και τον μαρκαδορο, στην ταμπλετα που διαλεγεις λεξεις και τη μεταφραζει στην εξωγηινη γλωσσα.
Επισης, και αυτο ισως θελει να πει ο superfly (ας με διορθωσει) η ταινια προσπαθοντας να θεσει το "συναισθηματικο ερωτημα που αναφερω στο δ. , δεν αναλυει καθολου τι σημαινει πρακτικαΜε αυτα τα ερωτηματα η ταινια δεν ασχολειται καθολου, αλλα εστιαζει στο αντικτυπο που εχει η αποφαση της Λουιζ συναισθηματικα πανω στον θεατη. Δεν το θεωρω αδυναμια, αλλα καταλαβαινω γιατι καποιος θα μπορουσε να το δει αρνητικα. Αν ασχολουνταν με αυτα τα θεματα, θα ηταν μια τελειως διαφορετικη ταινια και οχι αυτη που ηθελε να κανει ο σκηνοθετης.καποιος να μπορει να γνωριζει το μελλον ή τουλαχιστον να το αντιλαμβανεται μη γραμμικα. Κλασσικο ερωτημα σε ολες τις ταινιες που εχουν να κανουν με ταξιδι μεσα στο χρονο. Αν γνωριζεις το μελλον, αυτο συμαινει οτι το εχεις ηδη επηρεασει; γινεται να γνωριζεις το μελλον και να μην κανεις αυτο που εχει προβλεφθει;
Η αληθεια ειναι οτι θα ηθελα να διαβασω και την short story στην οποια βασιζεται η ταινια και ετσι να εχω μια καλυτερη εικονα τοσο για το τι ηθελα να πει η ταινια, οσο και για να συμπληρωθουν καποια κενα που ενδεχομενως δεν υπαρχουν στο αρχικο κειμενο.
Oταν μου θετει ορθολογικα οτι ο χρονος ειναι παραλληλοκυκλικος,δεν χρειαζεται να μου κανει μεντιουμ την πρωταγωνιστρια,η οποια μεσα απο τις αναμνησεις του τραγικου παρελθοντος της "μαντευει" στην τελικη τι παιζει.Γιατι τελικα ολο αυτο το βαρυ συναισθηματικο φορτιο που κουβαλαει ο κεντρικος χαρακτηρας,ειναι και η λυση στο προβλημα που του παρουσιαζεται,ενω παλευει τοσο καιρο με την-ορθολογικη-ερμηνεια των συμβολων.
Ωπ... Αυτό το τελευταίο για τον Ιαν δεν το θυμάμαι. Μπορείς να με βοηθήσεις λίγο και να μου θυμίσεις από που προκύπτει;
sent from my mobile phone, i apologise for any spelling errors
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
Μου άρεσε πάρα πολύ επίσης αυτό που λες ότι η γνώση είναι όπλο-εργαλειο. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι όταν είδα την ταινία
sent from my mobile phone, i apologise for any spelling errors
Διαβάζοντας το μήνυμα σου αρκετες φορες τείνω να συμφωνήσω σε όλα και να επισημάνω ξανα αυτό που αναφέρεις και εσυ στο τελευταίο spoilerΑς δουμε μερικες παρατηρησεις που ειπωθηκαν
Ολη η ταινια παιζει με το τρυκ του πως αντιλαμβανεται καποιος τον χρονο. Νομιζουμε οτι οι αρχικες σκηνες ειναι flashback, ενω στην πραγματικοτητα ειναι flashforward. Επισης στο τελευταιο 3ο της ταινιας, εχουμε συνεχως παιχνιδια με τον χρονο.
- Τα θεματα-εννοιες με τα οποια καταπιανεται η ταινια, νομιζω οτι ειναι συγκεκριμενα και αρκετα απλα δοσμενα
a. ο τροπος αντιμετωπισης του first contact
β. η αναζητηση κοινου τροπου επικοινωνιας
γ. η υποθεση οτι η γλωσσα που χρησιμοποιουμε επηρεαζει-καθοριζει τον τροπο σκεψης ενος νοημουν οντος.
δ. ο τροπος σκεψης ενος τετραδιαστατου οντος (που μπορει να μετακινηθει μεσα στον χρονο ή εστω να αντιληφθει τον χρονο περα απο τον γραμμικο τροπο με τον οποιο τον αντιλαμβανομαστε εμεις). Αυτο γινεται τοσο απο την μερια των επταποδων (τροπος γραφης), οσο (πιο παραστατικα) απο την μερια της Λουιζ. Εννοειται οτι επειδη ειμαστα τρισδιαστατα οντα, η ταινια καταφευγει στα τρυκ που η Λουιζ προσπαθει να "θυμηθει" το μελλον.
Εδω τελειωνει το κομματι του "hard scifi" και υπαρχει το τελευταιο σημειο/ερωτημα που θετει η ταινια
δ. αν μπορουσες να γνωριζεις το μελλον και συγκεκριμενα τον πονο που θα ηταν αποτελεσμα μιας επιλογης σου, θα την εκανες αυτην την επιλογη; Αντικειμενικα, η ταινια βλεπει το ερωτημα αυτο φοβερα εγωιστικα, μονο απο την μερια της Λουιζ. Προς τιμην της ταινιας, εξηγει την απιστευτα δυσκολη θεση που η Λουιζ εφερε τον Ιαν κανοντας αυτην την επιλογη και επισης προς τιμην της ταινιας, η Λουιζ (οταν μιλαει με την κορη της) δεν κατηγορει τον Ιαν σε κανενα σημειο. Απο την αλλη ομως, η Λουιζ με την επιλογη της εφερε στον κοσμο, μια ζωη καταδικασμενη να πεθανει μεσα σε πονο. Θα μπορουσε καποιος να πει οτι ολοι οσοι γεννιουνται ειναι καταδικασμενοι να πεθανουν, αλλα εδω εχουμε την προσθετη παραμετρο οτι η κορη της πεθαινει (απο καρκινο και ειναι φανερα ταλαιπωρημενη. Ειναι πραξη αγαπης αυτο ή εγωισμος ενος ανθρωπου που θελει να αντλησει ευχαριστηση απο καποιες στιγμες, ενω ξερει οτι η κορη της θα πεθανει υποφεροντας;
Προσωπικα, το μεγαλυτερο παραπονο μου απο την ταινια ειναι το γλωσσικο κομματι. Θα ηθελα λιγο περισσοτερη σταδιακη αναλυση πως φτασαμε εκει που φτασαμεΤουλαχιστον θα ηθελα λιγο παραπανω εξηγηση σχετικα με το ποσος χρονος περασε απο την πρωτη επαφη εως το τελος της ταινιας.απο τον πινακα και τον μαρκαδορο, στην ταμπλετα που διαλεγεις λεξεις και τη μεταφραζει στην εξωγηινη γλωσσα.