O Tom Cruise στη κορυφή του Burj Dubai για τα γυρίσματα του Mission Impossible 4
http://gizmodo.com/5693238/tom-cruise-was-the-tallest-man-in-the-world-tonight
http://gizmodo.com/5693238/tom-cruise-was-the-tallest-man-in-the-world-tonight
Burj Dubai
- Thread starter Ntinos P
- Start date
margamanos
Senior Member
O Tom Cruise στη κορυφή του Burj Dubai για τα γυρίσματα του Mission Impossible 4
http://gizmodo.com/5693238/tom-cruise-was-the-tallest-man-in-the-world-tonight
:blink: με τι φακό να τραβήχτηκε?
christos
Supreme Member
Last edited:
Παναγιώτης Μελάς
AVClub Addicted Member
Dubai, γενικώς
Καλησπέρα σε όλους
Είναι αλήθεια ότι την κατηγορία δεν την παρακολουθώ. Είδα όμως το νήμα - μάλλον καθυστερημένα - και είπα να βάλω κι εγώ δυο λέξεις. Κι αυτό επειδή το Dubai για μια μεγάλη περίοδο της (επαγγελματικής) ζωής μου ήταν σχεδόν δεύτερη πατρίδα μου.
Ας πώ κάτι για την κοινωνία του, κατ' αρχάς. Είναι γνωστό ότι είναι το μεγαλύτερο Εμιράτο, αλλά όχι και το πλουσιότερο. Τα σκήπτρα τα κρατάει το Αμπού Ντάμπι, που φέρει και την ομώνυμη πόλη-πρωτεύουσα των Εμιράτων. Και ο λόγος είναι τα πετρέλαια, φυσικά. Όμως το Dubai είναι το πολυπληθέστερο και το μεγαλύτερο σε έκταση. Ο Εμίρης του είναι ο πρωθυπουργός των Εμιράτων, ενώ του Αμπού Ντάμπι είναι ο πρόεδρος. Μη φανταστείτε βέβαια τίποτα κοινοβουλευτικές διαδικασίες και εκλογές. Οι άρχοντες των Εμιράτων είναι αυτοδιοριζόμενοι ελέω Αλλάχ. Το σύνολο των Εμιράτων έχει γύρω στις 400.000 ντόπιο πληθυσμό, αλλά οι παροικούντες στα Εμιράτα είναι κοντά στα 3 εκατομμύρια. Εξ αυτών, οι υπόλοιποι από τις 400.000 των ντόπιων, είναι οικονομικοί μετανάστες, Ασιάτες στην συντριπτική τους πλειοψηφία, κυρίως Ινδοί, Πακιστανοί, Φιλιπινέζοι, από Σρι-Λάνκα κ.α. Υπάρχουν κάποιοι Ευρωπαίοι, με έντονη παρουσία των Βρετανών, οι οποίοι, αφού παραχώρησαν την ανεξαρτησία, επέβαλαν δικούς τους ευνοϊκούς όρους για την είσοδο και την παραμονή τους στη χώρα, καθώς και για τα δικαιώματα εργασίας. Υπάρχουν επίσης αρκετοί Πορτογάλοι, Σκανδιναυοί κ.α. Οι Έλληνες έχουν μια καλή κοινότητα, που είναι αρκετά γνωστή. Όλοι εργάζονται είτε στη ναυπηγική είτε στη κατασκευαστική βιομηχανία και στα επαγγέλματα που δραστηριοποιούνται γύρω από αυτούς τους δύο μεγάλους κλάδους, με κάποιους να δουλεύουν και στο πετρέλαιο και σε κάποιους άλλους βιομηχανικούς κλάδους.
Οι οικονομικοί μετανάστες μπαίνουν στη χώρα με κριτήριο την ανάγκη απορρόφησής τους από την ντόπια αγορά εργασίας. Ουδέποτε αποκτούν δικαιώματα πολίτη και είναι διαρκώς υπό την απειλή της απέλασης, αν κάτι στραβοκάτσει στη ζωή τους. Φυσικά, η συντριπτική πελιοψηφία αμοίβεται με ψίχουλα. Δεν συζητάω για τις συνθήκες εργασίας, ειδικά στη ναυπηγική βιομηχανία. Θυμίζουν συνθήκες γαλέρας. Και δυστυχώς το καλοκαίρι γίνονται ιδιαίτερα άθλιες, αφού η θερμοκρασία περιβάλλοντος ξεπερνά τους 50 βαθμούς Κ. Οι νόμοι και η λογική τους κινούνται γύρω από το λεγόμενο ισλαμικό δίκαιο, αλλά όχι τόσο σφιχτοί όσο σε άλλα κράτη του αραβικού τόξου, όπως π.χ. στη Σαουδική Αραβία. Πάντως καλό είναι ο επισκέπτης, ειδικά ο ευρωπαίος, που έχει συνηθίσει σε άλλες λογικές, να προσέχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Δεν μπορείς π.χ. σε περίοδο ραμαζανιού να φας ή να πιεις τίποτα σε δημόσια θέα (στο δρόμο, στο καφενείο κλπ.) μέχρι τη δύση του ήλιου, αλλιώς θα καταλήξεις πριν το καταλάβεις στη στενή. Στο δρόμο, όταν οδηγείς, πρέπει να προσέχεις τους ντόπιους, τους Άραβες, εννοώ. Έτσι και δημιουργηθεί τροχαίο, φταις δεν φταις, μάλλον την πάτησες. Απαγορεύται η ανάγνωση τολμηρών εντύπων, ειδικά σε κοινή θέα. Κατά την είσοδό σου στη χώρα, στον τελωνειακό έλεγχο, μόνο τρία πράγματα νοιάζουν τους τελωνειακούς και απαγορεύονται αυστηρά: Τολμηρά περιοδικά, εφημερίδες και βίντεο οποιασδήποτε μορφής (CD, DVD, κασέτες κλπ.), ναρκωτικά και κάθε είδους φαρμακευτικά σκευάσματα, και όπλα.
Η χώρα και ειδικά το Dubai και το Αμπού Ντάμπι, κατά τα τελευταία 20-30 χρόνια έχουν αναπτυχθεί ραγδαία. Όταν πρωτοπήγα, στις αρχές της δεκαετίας του 70, οι δρόμοι ήταν χωματόδρομοι. Τη σημερινή τους κατάσταση την γνωρίζετε σχεδόν όλοι, έστω και από τις φωτογραφίες. Μεγάλη ανάπτυξη επίσης έχουν και τα διπλανά στο Dubai εμιράτα, η Sharjah και η Fujairah, όχι όμως ίδια με αυτήν των δύο πρώτων.
Από τα σύγχρονα κτηριακά "θαύματα" είχα την τύχη να επισκεφτώ το Burj-Al-Arab και το Jumeirah Beach Hotel, το ένα δίπλα στο άλλο. Η χλιδή ξεπερνάει κάθε φαντασία, φυσικά. Στο πρώτο, εκτός από την εντυπωσιακή του είσοδο με τα χορευτικά συντριβάνια, το εσωτερικό είναι εξ ίσου εντυπωσιακό. Εκεί περίπου στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 90, μας πήγαν (σαν ομάδα εργασίας στη ναυτιλιακή που δούλευα) για δείπνο στο μεγάλο του εστιατόριο. Το πάτωμα ήταν από ατόφιο χρυσάφι. Μου το είπαν και αντέτεινα ότι προφανώς ήταν επίχρυσο. Ο μαιτρ που μας συνόδευε, προσεβλήθη και μου είπε: "No sir, 24 karats gold!!!"
Είχα από παλιά τραβήξει κάμποσες φωτογραφίες, με φιλμ όλες δυστυχώς, που βρίσκονται διάσπαρτες εδώ κι εκεί. Αν μπορέσω να ψηφιοποιήσω καμία, ειδικά κάποιες από το Dubai Drydocks (τα ναυπηγεία του Dubai), θα τις ανεβάσω.
Καλό βράδυ.
-
Καλησπέρα σε όλους
Είναι αλήθεια ότι την κατηγορία δεν την παρακολουθώ. Είδα όμως το νήμα - μάλλον καθυστερημένα - και είπα να βάλω κι εγώ δυο λέξεις. Κι αυτό επειδή το Dubai για μια μεγάλη περίοδο της (επαγγελματικής) ζωής μου ήταν σχεδόν δεύτερη πατρίδα μου.
Ας πώ κάτι για την κοινωνία του, κατ' αρχάς. Είναι γνωστό ότι είναι το μεγαλύτερο Εμιράτο, αλλά όχι και το πλουσιότερο. Τα σκήπτρα τα κρατάει το Αμπού Ντάμπι, που φέρει και την ομώνυμη πόλη-πρωτεύουσα των Εμιράτων. Και ο λόγος είναι τα πετρέλαια, φυσικά. Όμως το Dubai είναι το πολυπληθέστερο και το μεγαλύτερο σε έκταση. Ο Εμίρης του είναι ο πρωθυπουργός των Εμιράτων, ενώ του Αμπού Ντάμπι είναι ο πρόεδρος. Μη φανταστείτε βέβαια τίποτα κοινοβουλευτικές διαδικασίες και εκλογές. Οι άρχοντες των Εμιράτων είναι αυτοδιοριζόμενοι ελέω Αλλάχ. Το σύνολο των Εμιράτων έχει γύρω στις 400.000 ντόπιο πληθυσμό, αλλά οι παροικούντες στα Εμιράτα είναι κοντά στα 3 εκατομμύρια. Εξ αυτών, οι υπόλοιποι από τις 400.000 των ντόπιων, είναι οικονομικοί μετανάστες, Ασιάτες στην συντριπτική τους πλειοψηφία, κυρίως Ινδοί, Πακιστανοί, Φιλιπινέζοι, από Σρι-Λάνκα κ.α. Υπάρχουν κάποιοι Ευρωπαίοι, με έντονη παρουσία των Βρετανών, οι οποίοι, αφού παραχώρησαν την ανεξαρτησία, επέβαλαν δικούς τους ευνοϊκούς όρους για την είσοδο και την παραμονή τους στη χώρα, καθώς και για τα δικαιώματα εργασίας. Υπάρχουν επίσης αρκετοί Πορτογάλοι, Σκανδιναυοί κ.α. Οι Έλληνες έχουν μια καλή κοινότητα, που είναι αρκετά γνωστή. Όλοι εργάζονται είτε στη ναυπηγική είτε στη κατασκευαστική βιομηχανία και στα επαγγέλματα που δραστηριοποιούνται γύρω από αυτούς τους δύο μεγάλους κλάδους, με κάποιους να δουλεύουν και στο πετρέλαιο και σε κάποιους άλλους βιομηχανικούς κλάδους.
Οι οικονομικοί μετανάστες μπαίνουν στη χώρα με κριτήριο την ανάγκη απορρόφησής τους από την ντόπια αγορά εργασίας. Ουδέποτε αποκτούν δικαιώματα πολίτη και είναι διαρκώς υπό την απειλή της απέλασης, αν κάτι στραβοκάτσει στη ζωή τους. Φυσικά, η συντριπτική πελιοψηφία αμοίβεται με ψίχουλα. Δεν συζητάω για τις συνθήκες εργασίας, ειδικά στη ναυπηγική βιομηχανία. Θυμίζουν συνθήκες γαλέρας. Και δυστυχώς το καλοκαίρι γίνονται ιδιαίτερα άθλιες, αφού η θερμοκρασία περιβάλλοντος ξεπερνά τους 50 βαθμούς Κ. Οι νόμοι και η λογική τους κινούνται γύρω από το λεγόμενο ισλαμικό δίκαιο, αλλά όχι τόσο σφιχτοί όσο σε άλλα κράτη του αραβικού τόξου, όπως π.χ. στη Σαουδική Αραβία. Πάντως καλό είναι ο επισκέπτης, ειδικά ο ευρωπαίος, που έχει συνηθίσει σε άλλες λογικές, να προσέχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Δεν μπορείς π.χ. σε περίοδο ραμαζανιού να φας ή να πιεις τίποτα σε δημόσια θέα (στο δρόμο, στο καφενείο κλπ.) μέχρι τη δύση του ήλιου, αλλιώς θα καταλήξεις πριν το καταλάβεις στη στενή. Στο δρόμο, όταν οδηγείς, πρέπει να προσέχεις τους ντόπιους, τους Άραβες, εννοώ. Έτσι και δημιουργηθεί τροχαίο, φταις δεν φταις, μάλλον την πάτησες. Απαγορεύται η ανάγνωση τολμηρών εντύπων, ειδικά σε κοινή θέα. Κατά την είσοδό σου στη χώρα, στον τελωνειακό έλεγχο, μόνο τρία πράγματα νοιάζουν τους τελωνειακούς και απαγορεύονται αυστηρά: Τολμηρά περιοδικά, εφημερίδες και βίντεο οποιασδήποτε μορφής (CD, DVD, κασέτες κλπ.), ναρκωτικά και κάθε είδους φαρμακευτικά σκευάσματα, και όπλα.
Η χώρα και ειδικά το Dubai και το Αμπού Ντάμπι, κατά τα τελευταία 20-30 χρόνια έχουν αναπτυχθεί ραγδαία. Όταν πρωτοπήγα, στις αρχές της δεκαετίας του 70, οι δρόμοι ήταν χωματόδρομοι. Τη σημερινή τους κατάσταση την γνωρίζετε σχεδόν όλοι, έστω και από τις φωτογραφίες. Μεγάλη ανάπτυξη επίσης έχουν και τα διπλανά στο Dubai εμιράτα, η Sharjah και η Fujairah, όχι όμως ίδια με αυτήν των δύο πρώτων.
Από τα σύγχρονα κτηριακά "θαύματα" είχα την τύχη να επισκεφτώ το Burj-Al-Arab και το Jumeirah Beach Hotel, το ένα δίπλα στο άλλο. Η χλιδή ξεπερνάει κάθε φαντασία, φυσικά. Στο πρώτο, εκτός από την εντυπωσιακή του είσοδο με τα χορευτικά συντριβάνια, το εσωτερικό είναι εξ ίσου εντυπωσιακό. Εκεί περίπου στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 90, μας πήγαν (σαν ομάδα εργασίας στη ναυτιλιακή που δούλευα) για δείπνο στο μεγάλο του εστιατόριο. Το πάτωμα ήταν από ατόφιο χρυσάφι. Μου το είπαν και αντέτεινα ότι προφανώς ήταν επίχρυσο. Ο μαιτρ που μας συνόδευε, προσεβλήθη και μου είπε: "No sir, 24 karats gold!!!"
Είχα από παλιά τραβήξει κάμποσες φωτογραφίες, με φιλμ όλες δυστυχώς, που βρίσκονται διάσπαρτες εδώ κι εκεί. Αν μπορέσω να ψηφιοποιήσω καμία, ειδικά κάποιες από το Dubai Drydocks (τα ναυπηγεία του Dubai), θα τις ανεβάσω.
Καλό βράδυ.
-