Διάλογοι δίχως… λόγια.

[Γιώργος Κουν.]

Ο πιανίστας - κημπορντίστας της jazz και κινητήρια δύναμη τoυ συγκροτήματος Crusaders, Joe Sample, απολάμβανε στο τέλος των ‘70s μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία είτε με το γκρούπ του, είτε και ως σόλο καλλιτέχνης.

Ο jazz soul κιθαρίστας David T Walker από την πλευρά του, είχε πίσω του ήδη μια δεκαετή δισκογραφική καριέρα ως leader και πάμπολλες συμμετοχές ως προσκεκλημένος μουσικός σε εκατοντάδες ηχογραφήσεις καταξιωμένων άλλων καλλιτεχνών.

Οι δυό τους σε σύμπραξη, καλέσαν για να τους πλαισιώσουν, μια πολύ δυνατή ομάδα αποτελούμενη από session μουσικούς, που είχαν «γράψει» αναρίθμητες ώρες στα στούντιο, σε αντίστοιχες ηχογραφήσεις.

Το ζητούμενο ήταν η παραγωγή ενός δίσκου- διάλλειμα στις τρέχουσες μουσικές αναζητήσεις των δύο, ενός μουσικού αφιερώματος στις «ρίζες» τους.

 

[Γιώργος Κουν.]

Joe Sample – David T. Walker : Swing Street Café (1981)




Piano – keyboards: Joe Sample, Guitar: David T. Walker, Bass: James Jamerson, Drums: Earl Palmer, Saxophone: Ernie Fields – Herman Riley - John Kelson, Trumpet: Al Aarons


Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε δύο μόλις ημερομηνίες το Νοέμβριο του 1978, αλλά δεν κυκλοφόρησε, παρά τρία σχεδόν χρόνια αργότερα.

Από άποψη μουσικού ύφους δεν υπάρχει κάτι το καινοφανές, καθώς τα οχτώ κομμάτια, όλα προϋπάρχουσες γνωστές συνθέσεις , κινούνται στο χώρο του Rhythm & Blues, σε μίξη με soul και jazz στοιχεία.

To αποτέλεσμα είναι μια γνήσια μουσική απόλαυση, μια μουσική που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή χωρίς περιστροφές, που παρότι δεν υπάρχουν στίχοι, η απουσία τους αναπληρώνεται επάξια από την «ομιλούσα» τεχνική των συντελεστών.

Απολαυστικοί διάλογοι πιάνου, κιθάρας και πνευστών, πάνω σε ένα καμβά μιας στέρεης rhythm section, μουσική παιχνιδιάρα και «γλωσσού», μουσική ψυχικής ανάτασης, μουσική σε mid tempo, που πιθανότατα δε θα σε ξεσηκώσει μεν από τον καναπέ να χορέψεις, αλλά θα δημιουργήσει την αίσθηση ενός εθιστικού, εσωτερικού γοργού βηματισμού, που δεν θέλεις να σταματήσει, μουσική –επιτομή της πανανθρώπινης γλώσσας, που τα λέει όλα, δίχως λόγια.

Επιπλέον, το πόνημα, ευτύχησε να έχει την καλύτερη των διαχειρίσεων από πλευράς ηχογράφησης, παραγωγής και εκτύπωσης, με συνέπεια όλος ο μουσικός -αρμονικός πλούτος των οργάνων, οι τεχνικές παιξίματος εκάστου, καθώς και η αίσθηση της «παλιοπαρέας» που παίζει για το κέφι της αβίαστα, αυτά που υπήρξαν η μουσική της αφετηρία, ευτυχώς έχουν περάσει ατόφια στην χορταστική ηχογράφηση.

 

[Γιώργος Κουν.]

 

[#@george@#]

.......To αποτέλεσμα είναι μια γνήσια μουσική απόλαυση, μια μουσική που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή χωρίς περιστροφές, που παρότι δεν υπάρχουν στίχοι, η απουσία τους αναπληρώνεται επάξια από την «ομιλούσα» τεχνική των συντελεστών..............

Τα έγραψες περίφημα. Ωραία παρουσίαση.

 

[Νότης]

Δισκάρα ολκής με δέκα κιλά μπατζάρια! Αλλά ενώ κάποτε τον έβρισκες και στο περίπτερο..., τώρα καλά κρασά.