Διάθεση ρετρό

[send]

Πάντως το πυροβόλο στην 3η φωτογραφία, είναι το γνωστό αντιαεροπορικό 88ρι των Γερμανών. Ε κάτι βρήκαμε!

--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---

Στη σελίδα 109 γράφει:
Until the year 1966, the longest focal length for a Leica
lens was always 400 mm. Experiments with longer
focal lengths date back as early as 1946. Individual
specimens of lens prototypes with focal lengths of
600, 800 and even 1000 mm focal length from the
period of 1946-1949 are known to exist.

"Bis in das Jahr 1966 war die längste Telebrennweite zur Leica klassisch das 400 mm Objektiv"

Νομίζω ότι στην αγγλική απόδοση μπαίνει μια μικρή λεπτομέρεια που αλλάζει το αρχικό νόημα. Το γερμανικό κείμενο δεν λέει ότι το μεγαλύτερο εστιακό μήκος για έναν φακό Leica ήταν πάντα τα 400mm, λέει, εάν δεν κάνω λάθος, ότι μέχρι το '66 το μεγαλύτερο διαθέσιμο εστιακό μήκος στις Leica (και προφανώς εννοεί τις μικρού φορμά -Kleinbildkamera- φωτογραφικές) ήταν κλασικά ο 400ρης φακός.

Προφανώς ένας 600ρης φακός τη δεκαετία του 1930, ειδικώς εάν επρόκειτο για τον πρώτο του είδους του, δεν θα ήταν μαζικής παραγωγής.

 

[chris73]

Re: Απάντηση: Διάθεση ρετρό

Δεν έχω ιδέα από γερμανικά και φυσικά μπορεί η μετάφραση να χάνει.
Από την άλλη αν ήταν πια πρώτος ο Leitz, γιατί δεν πέφτεις αμέσως επάνω του σε μια αναζήτηση? (ούτε μετά από πολλές αναζητήσεις δεν βρήκα τίποτα.)
Τον έχει δει κανείς τελικά? είναι ιντερνετική αρβύλα? δεν ξέρω, τα φώτα σας.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ωχ! δεν μας έφταναν οι Astro, βρήκα και τους TEWE που μοιάζουν και ήταν και αυτοί στο ίδιο φάσμα και από την ίδια πόλη!....
Μόνο που δεν βρήκα αν υπήρχε η εταιρία και προπολεμικά. Στο αμέρικα ονομαζόταν Birns & Sawyer (οι μεταπωλητές).

 

[ΒΛΑΣΙΔΗΣ]

Re: Απάντηση: Διάθεση ρετρό

Δεν έχω ιδέα από γερμανικά και φυσικά μπορεί η μετάφραση να χάνει.
Από την άλλη αν ήταν πια πρώτος ο Leitz, γιατί δεν πέφτεις αμέσως επάνω του σε μια αναζήτηση? (ούτε μετά από πολλές αναζητήσεις δεν βρήκα τίποτα.)
Τον έχει δει κανείς τελικά? είναι ιντερνετική αρβύλα? δεν ξέρω, τα φώτα σας.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ωχ! δεν μας έφταναν οι Astro, βρήκα και τους TEWE που μοιάζουν και ήταν και αυτοί στο ίδιο φάσμα και από την ίδια πόλη!....
Μόνο που δεν βρήκα αν υπήρχε η εταιρία και προπολεμικά. Στο αμέρικα ονομαζόταν Birns & Sawyer (οι μεταπωλητές).

to λέει όμως ο ίδιος ο κινηματογραφιστής.

 

[chris73]

Ε μια φώτο ρε παιδιά δεν υπάρχει πουθενά? Και αυτοί δεν θα έγραφαν δεξια και αριστερά "εμείς φτιάξαμε τον μεγαλύτερο τελε" ?
Και δεν θα βρίσκαμε μια αναφορά πουθενά εκτός από εκείνο το κείμενο? Δεν μπορείς να φανταστεις τι και που έχω ψάξει, για μια τέτοια εταιρία και ένα τέτοιο θέμα το βλέπω περίεργο.

*edit ξαναδιάβασα γρήγορα το κείμενο στο Olympia, λέει ο μεγαλύτερος ήταν 600 αλλά δεν βλέπω να λέει ποιανού (έχασα κανένα επεισόδιο από τη ζαλάδα?)
....από την άλλη και η Λίντα λέει ότι ο Χέντριξ είπε για τον Χιώτη...χαχαχαχ :smash:

 

[chris73]

Ωχ Παναγία μου!
Ακόμη ένα site με φωτογραφικ-κινηματογραφικο-ηλεκτρονικά περιοδικά του παρελθόντος. Θα μας βγουν τα μάτια...
http://mediahistoryproject.org/collections/

 

[partisan]

εμεις που ειμαστε "πτωχοι εν τω πνευματι" θα τα εχουμε.... 400!:flipout:

καλη μελετη!:computer:

 

[chris73]

Περί μεγάλων φακών που λέγαμε παλιότερα.

Από περιοδικό Απριλίου του 1938. Σχεδόν 1500 αλλά ήταν αγγλικός.

 

[chris73]

Time lapse βιντεάκι με το φακό της Vest Pocket.

Θεσσαλονίκη-Καστοριά σε 10 λεπτά. 1 λήψη ανά δευτερόλεπτο, 12.5fps βίντεο.
Καμία επεξεργασία στο βίντεο που βγήκε από τη φωτογραφική. Καιρός χάλια, τζάμια χάλια, γυαλοκαθαριστήρες χάλια...

 

[chris73]

Ihagee



Ο ολλανδός Johan Steenbergen, ως υιός εμπόρου υφασμάτων προορίζονταν να συνεχίσει τις οικογενειακές επιχειρήσεις παρά το προσωπικό του ενδιαφέρον που έκλεινε προς τα φωτογραφικά.

Ίσως συμβιβαστικά λοιπόν αλλά πιθανά διαθέτοντας και πονηρούς σκοπούς στο βάθος του μυαλού του, το 1908 ο 22χρονός Johan δέχτηκε να φοιτήσει σε μια ακαδημία ραφτών, η οποία όμως εντελώς «συμπτωματικά» βρισκόταν στη… Δρέσδη.



Το κόλπο έπιασε και πολύ σύντομα ο Steenbergen βρέθηκε εκπαιδευόμενος στην Ernemann. Οι επαφές που απέκτησε στο χώρο και το προσωπικό του ενδιαφέρον θα τον ωθήσουν σύντομα –το 1912- να ξεκινήσει τη δική του εταιρία υπό τον τίτλο «Industrie und Handelsgesellschaft m.b.H.» -και εν συντομία Ihagee (από τον τρόπο που προφερόταν στα γερμανικά το ακρωνύμιο) μετά το 1913.

«Αιμοδότης» στη νέα αυτή προσπάθεια ήταν η γερμανικής καταγωγής μαμά Steenbergen και όλα ξεκίνησαν με την εξαγορά της χρεοκοπημένης εταιρίας φωτογραφικών Ludwig Loschau.



Η πρώτη δημιουργία της νέας εταιρίας ονομάστηκε Photorex και κατασκευάστηκε από τμήματα που βρισκόταν ήδη στο ράφι της Ludwig. Σύντομα ο κατάλογος της Ihagee άρχισε να εμπλουτίζεται και ταυτόχρονα ξεκίνησαν οι εξαγωγές καθώς η γερμανική αγορά ήταν ήδη κορεσμένη. Ακολούθησε μια δύσκολη περίοδος λόγο πολέμου και τελικά το 1919 η εταιρία γίνεται μετοχική με τον τίτλο Ihagee Kamerawerk Steenbergen & Co, όπου μεταξύ των μετόχων βρισκόταν και δύο πρώην «αρχιμάστορες» της Ernemann.

Αλήθεια ή ψέματα η ιστορία λέει πως το λογότυπο της Ihagee με τον αναδυόμενο ήλιο, είχε σχεδιαστεί από τον Steenbergen ήδη από τότε που πήγαινε μικρός σχολείο.



To 1923 στην Ihagee θα προσληφθεί ο 19χρονος ταλαντούχος σχεδιαστής Karl Nuchterlein. Αυτή ίσως ήταν και η σοφότερη κίνηση που έκανε ποτέ ο Steenbergen –τουλάχιστον σε επιχειρηματικό επίπεδο- καθώς ο Karl ήταν υπεύθυνος κάποια χρόνια αργότερα για τη δημιουργία της Exakta.


Karl Nuchterlein

Η πρώτη Exakta (Vest Pocket Exakta), παρουσιάστηκε το 1934 και ήταν η πρώτη SLR για φιλμ 127, πράγμα που οδήγησε 2 χρόνια αργότερα στην δημιουργία της μητέρας όλως των SLR για φιλμ 35mm Kine-Exakta (τo Kine προέκυψε από την χρήση κινηματογραφικού φιλμ).

Για να είμαστε όμως και δίκαιοι, κάπου εδώ θα πρέπει να αναφερθεί πως οι ρώσοι, αν και είχαν έτοιμη ήδη από το 1935 την πρώτη SLR 35mm (ονόματι Sport), άργησαν λίγο να την παρουσιάσουν (1937) και επίσης δεν αποτέλεσε ποτέ πρότυπο για την μετέπειτα εξέλιξη των φωτογραφικών στην κατηγορία.



Αν και η νέα τάση που δημιουργήθηκε προπολεμικά με τις SLR 35mm συναντούσε πολλές φορές ακόμη και τον χλευασμό, όταν από την άλλη πλευρά κυριαρχούσαν οι καλλίγραμμες τηλεμετρικές Leica και Contax, η Exakta χάρισε στην Ihagee μια θέση στην αιωνιότητα εκτός από αναγνώριση και ευημερία.

...

 

[chris73]

Από τα σχέδια κατοχύρωσης

Ο πόλεμος όμως έφθασε σύντομα, και ο Steenbergen αναγκάστηκε και αυτός όπως και άλλοι να εγκαταλείψει την Γερμανία μεταναστεύοντας στην Αμερική το 1942, καθώς η γυναίκα του ήταν εβραϊκής καταγωγής.

Και για τον ταλαντούχο Nuchterlein όμως τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά…
Αρχικά απαλλάχτηκε από τα στρατιωτικά του καθήκοντα ως εξέχων μηχανικός που μπορούσε να προσφέρει στην έρευνα, τελικά στρατολογήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες το 1942 πιθανόν γιατί μπήκε στη μύτη κάποιων. Δύο χρόνια αργότερα τα ίχνη του χάθηκαν και κηρύχτηκε αγνοούμενος.



Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου η Ihagee θα καλύπτει -όπως και οι περισσότερες άλλες εταιρίες- πολεμικές ανάγκες, και τον Φεβρουάριο του 1945 θα καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά από τους βομβαρδισμούς. Ότι απέμεινε από εξοπλισμό, θα χρησιμοποιηθεί με την λήξη του πολέμου για να επανέλθουν στην παραγωγή οι Exakta. Τέλος, η Ihagee θα απορροφηθεί ολοκληρωτικά από την Pentacon το 1970.

Με τη λήξη του πολέμου ο Steenbergen θα επιστρέψει από την Αμερική αλλά δεν θα καταφέρει να ανακτήσει την παλιά του εταιρία. Αντί αυτού, θα δημιουργήσει την Ihagee West στη Φρανκφούρτη.



Η Ihagee δεν διέθετε τμήμα οπτικών και οι φακοί ίδιας ετικέτας δεν κατάφερα να βρω ποιόν είχαν πατέρα. Κατά τα άλλα στις ακριβότερες υλοποιήσεις της χρησιμοποιούσε οπτικά των Meyer, Goertz, Schneider, Rodenstock, Steinheil, Zeiss και πάει λέγοντας. Όσο για τα κλείστρα, ήταν τα γνωστά των Gauthier και F. Deckel.



Η μικρή φωτογραφική της παρουσίασης είναι η Auto-Ultrix 2850.
Το όνομα Ultrix πρωτοεμφανίστηκε στους καταλόγους της Ihagee το 1922 και το έφερε μια φωτογραφική για φιλμ 120. Έκτοτε και μέχρι τον πόλεμο θα ακολουθήσουν αρκετά και διαφορετικά μοντέλα φωτογραφικών με αυτό το όνομα.



Η συγκεκριμένη άρχισε να παράγεται το 1931 και το «Auto» προκύπτει από την τελική θέση που παίρνει αυτόματα το σύστημα κλείστρου-φακού με το άνοιγμα της μηχανής. Δέχεται φιλμ 127 και αποδίδει 8 στάσεις 4x6.5cm.

Ήταν διαθέσιμη σε πολλούς συνδυασμούς φακών-κλείστρων και η εστίαση επιτυγχάνεται με μια διάταξη ελικοειδούς σπειρώματος που μετακινεί το όλο σύστημα, σε αντίθεση με απλούστερες και φθηνότερες υλοποιήσεις της εποχής όπου η εστίαση επιτυγχάνονταν με την μετακίνηση του εμπρός στοιχείου του φακού.


...

 

[chris73]

Η επένδυση του αλουμινένιου σώματος είναι από δερματίνη και η φυσούνα ακόμη και σε διαφημίσεις της εποχής αναφέρεται ως δερμάτινη, αλλά εγώ έχω κάποιες αμφιβολίες επάνω σε αυτό το τελευταίο. Πάντως έτσι ή αλλιώς, μέχρι και σήμερα αυτή χαίρει άκρας υγείας.



Η συγκεκριμένη φωτογραφική θα πρέπει να είναι κατασκευής 1932-33 πράγμα που προκύπτει από τον αριθμό σειράς του σώματος (388084), αλλά και από την χρήση αυτού του τύπου κλείστρου καθώς τα Pronto άλλαξαν κάπως τα αμέσως επόμενα χρόνια. Επίσης διαθέτει μηχανισμό αυτοχρονομέτρησης που μετά από ελάχιστη φροντίδα λειτουργεί και πάλι σαν καινούργιος.



Παρακάτω γρήγορο δείγμα με τον απλό φακό της 3 στοιχείων, ο οποίος έχει μια πολύ αδιόρατη θαμπάδα από τα χρόνια. Δεν έλεγε όμως να ξεβιδώσει μέχρις εσχάτων και τον άφησα τελικά ήσυχο.



Διαστάσεις περίπου 12x6.5x3.5cm (max). Βάρος περί τα 300gr.

 

[chris73]

4 ώρες μέσα σε 2 λεπτά, Καστοριά. Wray, London "Supar" 3-1/4in. (Περίπου 83mm). Φακός από μεγεθυντή 50s με τον οποίο και οι φώτο της Ihagee.

 

[chris73]

Bencini



Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος βρήκε τον κύριο Αντώνη Bencini να υπηρετεί ως μηχανικός στην αεροπορία. Εκεί, εκτός από επισκευές αεροπλάνων βρήκε την ευκαιρία να ασχοληθεί και με επισκευές φωτογραφικών μηχανών συναδέλφων, καθώς εν μέσω πολέμου θα ήταν δύσκολο έως ακατόρθωτο να σταλούν για επισκευή κάπου άλλου.

O πόλεμος κάποτε τελείωσε όμως, και ο Antonio επωφελούμενος της εμπειρίας που είχε αποκτήσει στα κεφάλια των άλλων, ξεκίνησε το 1920 στην πατρίδα του Φλωρεντία, την εταιρία φωτογραφικών ονόματι Fabbrica italiana Apparecchi Macchine Materiali Accessori –εν συντομία «F.i.A.M.M.A.» (που σημαίνει φλόγα).



Κατά τα επόμενα 13 χρόνια η παραγωγή της FiAMMA απευθυνόταν αποκλειστικά στην επαγγελματική αγορά με κατασκευές όπως η Alma Reflex και Avius μεταξύ αρκετών άλλων. Αν και οι εργασίες δεν πήγαιναν καθόλου άσχημα, ο κύριος Bencini αποφάσισε το 1933 να στραφεί και προς τη κατασκευή απλών φωτογραφικών για τον λαό παρουσιάζοντας την μικρή box Fiammetta.


11400 ευρώ πήγε σε δημοπρασία το 2013 η Alma με φακό Dallmeyer.


Avius

Δύο χρόνια αργότερα όμως, η FiAMMA θα εξαγοραστεί από το μεγάλο ιταλικό ψάρι του χώρου Ferrania, και ο κύριος Antonio θα μετακομίσει στο Τορίνο όπου και ξεκίνησε μια νέα εταιρία φωτογραφικών ονόματι FILMA (Foto Industria Lavorazione Macchine Accessori).

Η νέα αυτή εταιρία κατασκεύαζε φωτογραφικές προορισμένες αποκλειστικά για την ερασιτεχνική αγορά, και παρέμεινε ανεξάρτητη μόνο για 2 χρόνια ώσπου το 1937 να την πάλι η Ferrania εξαγόρασε και την δεύτερη εταιρία του Bencini…



Τρίτη και φαρμακερή, ο κύριος Bencini θα μετακομίσει αυτή τη φορά στο Μιλάνο όπου και θα στεριώσει δημιουργώντας την ICAF. Η ICAF συνέχισε στην ίδια φιλοσοφία, αυτή της παραγωγής απλών φωτογραφικών για την ερασιτεχνική αγορά.

Τα πρώτα μοντέλα φέρουν τα ονόματα Roby και Gabry που σύντομα έγιναν Robi και Gabri γιατί το φασιστικό καθεστώς δεν ήθελε ξενισμούς. Χωρίς αμφιβολία, τα παραπάνω ονόματα προέρχονται από τα παιδιά του κυρίου Antonio, Roberto και Gabriella.



...

 

[chris73]

...

 

[chris73]

Comet S

Κατά τη διάρκεια του δευτέρου πολέμου, όπως ήταν αναμενόμενο η κατασκευή φωτογραφικών θα σταματήσει, και το εργοστάσιο θα παράγει εξαρτήματα για τις ανάγκες του στρατού.

Με την λήξη του πολέμου η παραγωγή θα επανέλθει από εκεί που είχε σταματήσει αλλά πλέον στο δυναμικό της επιχείρησης συγκαταλέγεται και ο υιός Bencini -Roberto, που παράτησε τις σπουδές του στην αρχιτεκτονική για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την οικογενειακή επιχείρηση.



Το πρώτο του δημιούργημα ονομάστηκε Rolet, αλλά ο Roberto θα εργαστεί αμέσως μετά επάνω στο κατασκεύασμα που έμελλε να δεθεί στενά με το όνομα και την εικόνα της εταιρίας, την φωτογραφική Comet που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1948 και γνώρισε άμεση επιτυχία.

Η μικρή, πρωτότυπης σχεδίασης στιβαρή φωτογραφική, κατασκευαζόταν από χυτό αλουμίνιο και δεχόταν φιλμ 127 αποδίδοντας 16 φωτογραφίες μεγέθους αρνητικού 3x4cm.


Comet II

Το πιθανότερο είναι πως το όνομα Comet δεν επιλέχθηκε καθόλου τυχαία, καθώς έτσι ονομαζόταν και το πρώτο αεριωθούμενο επιβατικό αεροπλάνο της ιστορίας που μόλις εκείνη την εποχή άρχισε να πετά στην Αγγλία. - Έμφαση στον μοντερνισμό και αναφορά στα αεροναυτικά ενδιαφέροντα των Bencini.

Με μικρές παραλλαγές ακολούθησαν σύντομα οι Comett II και Comet S, που βλέπουμε και στις φώτο της παρουσίασης.



Ακόμη μία ιδιαίτερη κατασκευή και αυτή για 127 φιλμ θα ακολουθήσει σχετικά σύντομα. Ονομάστηκε Comet III και το κατακόρυφο σχήμα της παρέπεμπε περισσότερο σε κινηματογραφική μηχανή. Στις περισσότερες αναφορές ως πρώτη χρονιά εμφάνισης της δίνεται το 1953, αλλά νομίζω πως πιθανότερο είναι να πρωτοπαρουσιάστηκε στην έκθεση του Μιλάνο το 1956.



Ένα χρόνο αργότερα θα παρουσιαστεί και η πρώτη Koroll 24. Και αυτή στην ίδια φιλοσοφία σχεδίασης με την επιτυχημένη Comet, με σώμα από χυτό αλουμίνιο αλλά για φιλμ 120 στο οποίο μπορούσε να αποτυπώσει 24 στάσεις 3x4.5cm. Κατά το 1960 θα παρουσιαστεί και η 24S που βλέπουμε και εδώ φέροντας μικρο βελτιώσεις.


...

 

[chris73]

Με αυτά και με τα άλλα όμως οι Bencini είχαν αργήσει πολύ να μπουν στην αγορά του 135 φιλμ, πράγμα που έγινε για πρώτη φορά το 1958 με την Comet 35, Ενώ ένα χρόνο αργότερα θα ακολουθήσει η οικονομικότερη Koroll 35.

Όλα τα μοντέλα που προαναφέρθηκαν θα δεχθούν διάφορες αλλαγές με την πάροδο των χρόνων, ενώ και νέα μοντέλα θα εμφανισθούν, όλα απευθυνόμενα στην ερασιτεχνική αγορά.



Και μετά οι ευρωπαίοι Agfa, Adox, Balda, Bilora, Braun, Dacora, Ferrania, Gevaert, Ilford, Perutz, Regula, Rollei and Zeiss Ikon, Voigtlander συνενώθηκαν παρουσιάζοντας το Rapid φιλμ ως αντίλογο στο νεοεμφανισθέν Kodapak (126 κασέτα). Η Bencini ακολούθησε αρχικά τους συγγενείς της, όμως τελικά ο πόλεμος έληξε γρήγορα υπέρ της Kodak και η Bencini συμμορφώθηκε στα νέα δεδομένα παρουσιάζοντας την Unimatic 800.


Ο μοναδικός ίσως λόγος που απέκτησα την Comet S (αφού είχα ήδη την Comet II), ήταν το μη εμφανισμένο φιλμ που την συνόδευε. Το Kodachrome-X παραγόταν μεταξύ 1963 και 1974 πράγμα που δίνει και κάποια εικόνα για το πότε μπορεί αυτή η μικρή να χρησιμοποιήθηκε για τελευταία φορά.
Μια δοκιμή να εμφανισθεί ως ασπρόμαυρο δεν θα έβλαπτε κανένα αν ούτε ή τύχη αλλά και ούτε η εμπειρία στον τομέα ήταν με το μέρος μου. Τελικά με το ζόρι ξεπρόβαλαν μερικές σκιές ανθρώπων σε 2-3 στάσεις. Ο χρόνος είχε σταματήσει σε κάποιο λούνα παρκ…


Ακόμη λίγες ιδιαίτερες κατασκευές ακολούθησαν από την εταιρία και τελικά με τον χρόνο, το πλαστικό και η συμβατική σχεδίαση επικράτησε. Το οριστικό τέλος της Bencini ήρθε κάπου στο 1990, όταν και τα 8 και super 8mm είχαν εξαφανισθεί από το πρόσωπο της γης, κομμάτι της ερασιτεχνικής κινηματογραφικής αγοράς που κρατούσε έως τότε την Bencini ζωντανή.

Τέλος όπως και άλλοι κατασκευαστές, η Bencini από κάποια στιγμή και ύστερα είχε επεκταθεί και σε πωλήσεις προϊόντων της κάτω από ονόματα αλυσίδων όπως Boots στην Αγγλία, Three Bon στη Γαλλία, και CIDAF στην Ιταλία.



Υ.Γ.
Σύμπτωση? Περιδιαβαίνοντας τον ιστό αυτές τις μέρες για να συγκεντρώσω αυτές τις γραμμές, έπεσα και πάνω στην αναγγελία θανάτου του κυρίου Roberto Bencini που άφησε αυτόν τον κόσμο μόλις ένα μήνα πριν, στις 23 Σεπτεμβρίου 2015.
RIP.

 

[cacau]

Πάλι μας ταξίδεψες... Πάω να βγάλω από το κουτί την Kiev του μακαρίτη του πατέρα μου, να τους θυμηθώ...

 

[chris73]

Kodak Retina 141 (1937-39) εις τα εξ ων συνετέθη...

... ή σχεδόν...


σχετικά με τις Retina είχαμε δει εδώ.

Η συγκεκριμένη είναι το μοντέλο 141 και κυκλοφόρησε μεταξύ 1937-39 σε περίπου 32.000 κομμάτια.
Είναι το πρώτο μοντέλο της σειράς το οποίο φέρει κουμπί για τον χειρισμό του κλείστρου στο επάνω μέρος του σώματος.

Κάποιος την είχε πειράξει στο παρελθόν ζορίζοντας τις βίδες χωρίς όμως να προκαλέσει κάποιο μηχανικό πρόβλημα. Κάποιος (άλλος?) έξυπνος όμως σκούπισε τον φακό όταν λογικά επάνω είχε χώματα και το εμπρός στοιχείο ουσιαστικά έχει καταστραφεί.

Το βιντεάκι δείχνει -το δυνατόν- τη σειρά επανα συναρμολόγησής της. Ελάχιστο υγρό αναπτήρα, λάδι ραπτομηχανής και γράσο, είναι τα μόνα που μπορεί να ζητήσει μια φορά κάθε 50 χρόνια...

 

[timaios]

Chris σε συγχαίρω για την αξιολογοτατη έρευνα πού κατά την γνώμη μου έχει ιστορικό και διδακτικο ενδιαφέρον,διδακτικό για να εμπεδωσουμε όσοι ενδιαφερομαστε και να κατανοήσουμε την δουλειά και την εφευρετικοτητα των συνανθρώπων μας να υλοποιήσουν τα οράματα τους έμπρακτα για να μπορέσουμε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε το χόμπι,επάγγελμα και να έχουμε την δυνατότητα μεταξύ τυρου και αχλαδιου να απεραντολογουμε και να αμπελοφιλοσοφουμε για τις δυνατότητες των μηχανών μας κρίνοντας εκ του ασφαλούς.Ευτυχώς που υπάρχουν και εξαιρέσεις (πού δίνουν αίμα για να πάρουν πνεύμα) προαγοντας την τέχνη και την επιστήμη και θέλω να τούς ευχαριστήσω,καλή συνέχεια στην πολύ ενδιαφέρουσα αναζήτησή σου και δημιουργική παρουσίαση. Σου εύχομαι να γράψεις ένα βιβλίο χωρίς να γίνεις (τσοκλης... πιστεύω να θυμάσαι παλαιότερα την προτροπή μου για συγγραφή ).Καλή συνέχεια στο έργο σου γιατί περί αυτού πρόκειται.

 

[chris73]

Ευχαριστώ πολύ. Και ναι, συμφωνώ απόλυτα -αν και κανένα συγκεκριμένο σκοπό δεν είχα εξ αρχής- για το διδακτικό ενδιαφέρον και ό'τι γράφεις για την δουλιά τόσων ανθρώπων πίσω από κάθε τι.