Μικρό τραπέζι (coffee table) σε 3D στιλ.
Είχα ξανακάνει κάτι παρόμοιο, και είχα αντιμετωπίσει άπειρα προβλήματα.
Για να πω την αλήθεια, ήθελα να το ξανακάνω για να δω αν βελτιώθηκα καθόλου μετά από 2+ χρόνια που ασχολούμαι αρκετά.
Τα πάντα έγιναν από πράγματα που είχα στο εργαστήριο. Δεν αγόρασα τίποτα.
Έκοψα λοιπόν πηχάκια από οξιά, purple heart και δεσποτάκι στα 24x24mm περίπου.
Η "βοηθός" έκανε το σχέδιο στο Autocad το οποίο μας είπε πως αν θέλω η τελική επιφάνεια να γίνει 33x33 (όσο ένα εξώφυλλο δίσκου), θα έπρεπε να κόψω πάνω από 200 ρόμβους! (70 από κάθε χρώμα). Τελικά, έκοψα ακόμα περισσότερα και έτσι βγήκε λίγο μεγαλύτερο (34x36 περίπου).
Σε αντίθεση με την προηγούμενη φορά που τα έκοψα στο φαλτσοπρίονο, που ήταν κουραστικό αλλά και ανακριβές, αυτή τη φορά χρησιμοποίησα το Miter Gauge και όλα έγιναν απλά, γρήγορα και με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια (αλλά οχι τέλεια).
Αυτή τη φορά δεν λείανα τους ρόμβους στο τριβείο πάγκου , αλλά στο χέρι. Κόλλησα σε μια μελαμίνη ένα χοντρό και ένα ψιλό γυαλόχαρτο και έτριψα τις 4 πλευρές κάθε ρόμβου. (4x220x2 = κάπου 2000 τριψιματάκια
.
)
Στη συνέχεια κολληθήκαν ανά τρία ώστε να δημιουργηθούν τα τρίχρωμα εξάγωνα και χρησιμοποίησα λαστιχάκια σαν σφιγκτήρες.
Ήδη με είχε κουράσει αυτό το πρότζεκτ, οπότε το παράτησα για λίγους μήνες και το ξανάπιασα την περασμένη βδομάδα.
........
Στερέωσα λοιπόν τα 2 καδρονάκια μου σε γωνία 90 μοιρών για να τα έχω σαν οδηγό και να γωνιάζω σε αυτά τα εξάγωνα, κολλώντας τα σιγά σιγά.
Μετά από 24 ώρες η Titebond είχε στεγνώσει καλά και ξάκρισα την επιφάνεια για να φύγουν οι γωνιές στο cross cut sled.
Σειρά του κυλινδρικού τριβείου. Πόσο ωραίο αυτό το εργαλείο που είχα φτιάξει. Άξιζε τον κόπο.
Σε 45 λεπτά η επιφάνεια είχε γίνει τελεια λεία και από τις 2 πλευρές.
Τελική λείανση με έκκεντρο περιστροφικό (με 320) και μετά καλό βρέξιμο στο ντους (για να σηκωθούν οι ίνες) και μετά άλλο ένα τρίψιμο με 400
Η ωραία και μαγική στιγμή για το λαδάκι έφτασε. Έριξα μπόλικο παραφινέλαιο και έγινε όμορφο.
Το άφησα να τραβήξει.
Έτοιμη η επιφάνεια.
Τώρα έπρεπε να σκεφτώ κάτι για βάση.........
Είναι κρίμα να χαλάσει κανείς με βίδες με τέτοια επιφάνεια και για αυτό κατέληξα στη λύση ενός πλαισίου από γωνιές μασίφ 25x25mm, έτσι ώστε να πάει να χωνευτεί μέσα σε αυτό το πλαίσιο το ξύλο, χωρίς να χαλάσει καθόλου για να στηριχθεί.
Κόπηκαν τα κομμάτια (στις 45 μοίρες) και κολληθήκαν με την ηλεκτροκόλληση.
Ήθελα κάτι πρωτότυπο για τα πόδια, οπότε πήρα στρογγυλή βέργα από μαύρο μασίφ σίδερο των 8mm και τη λύγισα στον αυτοσχέδιο κουρμπαδόρο μου, στις 20 μοίρες. Έτσι, έφτιαξα 4 πόδια και κόλλησα ένα, στην άκρη κάθε πλευράς.
Ωραίο βγήκε το σχέδιο. Είναι τουλάχιστον πρωτότυπο και ξεφεύγει από τα κλασσικά ίσια πόδια.
Τρίψιμο, αστάρωμα με πινέλο, ελαφρύ τρίψιμο και τελικό βάψιμο με Ματ μαύρο σπρέι. Έτοιμο.
Η επιφάνεια εφάρμοσε τέλεια στο πλαίσιο (δεν κουνιέται καθόλου) και το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό:
Η αλήθεια είναι πως ήταν ένα αρκετά απαιτητικό πρότζεκτ.
Χάρηκα όμως πολύ γιατί διαπίστωσα πως σε αυτά τα 2+ χρόνια που μεσολάβησαν βελτιώθηκα πολύ, χάρη στις παρατηρήσεις και τις συμβουλές σας, με αποτέλεσμα η επιφάνεια να βγει σχεδόν τέλεια. "Σχεδόν" γιατί κάποια κενά σε λίγα σημεία δεν τα απέφυγα, αλλά σε γενικές γραμμές βγήκε καλό.
Αν έχετε απορίες, μετά χαράς να σας πω ό,τι θέλετε.
Last edited:
