Dunkirk

[Maestro]

Re: Dunkirk (2017)

οχι οχι, μόλις κατέστρεψες όλη την ανάλυση της άποψης σου για την ταινία. Και ΦΥΣΙΚΑ δεν πέτυχε μια ταινία τον σκοπό της αν διχάζει και μισοί την θεωρούν σκουπίδι και οι άλλοι μισοί αριστούργημα. Τι σόι σκοπός ήταν αυτός?
Εδώ διαβάσαμε και το αδιανόητο, ε, τι περίμενες?ταινία του Νόλαν να μην είναι αριστούργημα και να είναι μούφα?Αλάθητο του πάπα ο Νόλαν ένα πράμα.. :flipout:

Επειδή νομίζω αυτό πάει σε μένα, να εξηγήσω:

πλακίτσα έκανα, πατώντας πάνω στις συγκεκριμένες λέξεις που επέλεξες ( "δε βλέπεται"), και μου φάνηκε λίγο οξύμωρη κριτική για κάποιον που ό,τι και να του προσάψεις, οπτικά είναι όχι απλά περφεξιονιστής αλλά κάθε επόμενη φορά ξεπερνάει τον εαυτό του. Τόσο ο ίδιος ο Νόλαν όσο και ο Van Hoytema, που είναι σταθερός διευθυντής φωτογραφίας του εδώ και χρόνια. Οι δυο τους μάλλον είναι το νο1 δίδυμο στον πλανήτη σήμερα σε ό,τι αφορά τα κάδρα που στήνουν. Ακόμη και μούφα να σου φάνηκε η ταινία (σαν πλοκή ή σενάριο), οπτικά όχι απλά βλέπεται αλλά και με το σαγόνι στο πάτωμα. :guitarist:

Κατά τα άλλα πουθενά δεν είπα ότι κάποιος έχει το αλάθητο. Απλά ο κάθε δημιουργός κουβαλάει μια ιστορία πίσω του, και βάσει αυτής τον κρίνεις, και είτε του συγχωρείς πράγματα είτε τον μαυρίζεις. Και ακριβώς επειδή τον Νόλαν δεν τον γνωρίσαμε χθες αλλά δραστηριοποιείται εδώ και πολλά χρόνια, και μας έχει δείξει πως σκέφτεται, πως κόβει (εννοώ μοντάζ), και πως στήνει την ιστορία του, αντίστοιχα προσπαθήσαμε στις προηγούμενες σελίδες να δούμε το Dunkirk βάσει αυτής της οπτικής. Το γράφω αυτό επειδή μας χλευάζατε λίγες σελίδες πίσω γι'αυτό.

Γενικά πάντως, ο Νόλαν στη συγκεκριμένη ταινία όχι απλά δε με απογοήτευσε αλλά με άφησε έκπληκτο για το πόσο τολμηρός μπορεί να γίνει κανείς ακόμα και στον κόσμο του Χόλιγουντ. Όσο για το ότι διχάζει, όχι, δεν είναι αυτοσκοπός αυτός, αλλά είναι ως ένα σημείο απόδειξη ότι ο δημιουργός της έκανε αυτό που είχε στο μυαλό του να κάνει, και δεν "ξεπουλήθηκε" κάνοντας αυτό που θα του χάριζε περισσότερα εισιτήρια, oscars και ενθουσιασμό (μια ταινία δηλαδή τύπου Ράιαν, ίδια με τόσες άλλες).

 

[spcav]

Η ταινία είναι μια ακόμη απόδειξη του ότι σαν τον Νολαν, δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλος.

Παρόλο που σαν «υπόθεση» δεν με ενθουσίασε (δεν ειμαι και γνωστής της ιστορίας για να ξέρω κατά ποσο ήταν ακριβής - αν αυτό είναι ζητούμενο και κάποιους, βέβαια), τετοια πλάνα δεν τα βλεπεις συχνά.

Ο τρόπος αφήγησης δεν με ενόχλησε καθόλου (χωρίς όμως και να με εντυπωσιάσει).

Κάποιες σκηνές (οι περισσότερες βασικα) είναι απλά ζωγραφιές (και δεν αναφέρομαι φυσικά στο τεχνικό της υπόθεσης (ήτοι ανάλυση κλπ) αλλά στη φωτογραφία, στο κάδρο κλπ).

Το παραπάνω σε συνδυασμό με ένα κορυφαίο sound design από τα λίγα (που να μην είχε κόλλημα και με τα Atmos / X δλδ...) σε κολλάνε στη θέση σου και απλώς απολαμβάνεις (σε ένα σαφώς διαφορετικό επίπεδο απ ότι ένα καλό blockbuster πχ).

Τπτ, απλώς ο άνθρωπος είναι πραγματικός Δημιουργος.

Στα τεχνικά, το 4Κ δισκάκι ήταν όπως το περίμενα: Απόλυτη αναφορά (θα κάνω κάποια στιγμή και σύγκριση εικόνας με το 2Κ δισκάκι, από περιέργεια)

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Τσίμπησε 3 Οσκαρ στον τομέα του ήχου.

Κατ εμέ μπορούσαν να της δώσουν και άλλα (μαζί με το Blade Runner..)αλλά κάτι είναι και αυτό.

 

[Kosh]

Re: Απάντηση: Dunkirk

Όσο για το Νόλαν, προσωπικά απ´ τη στιγμή που μου έδωσε το "The Prestige" και το "Inception" μπορώ να του συγχωρήσω σχεδόν τα πάντα.
Αν, και για να είμαστε δίκαιοι, σχεδόν όλες του οι ταινίες είναι αξιόλογες.

Δεν εχει κανει ουτε μια ταινια μετρια. Ποτε του.

Απο το Μεμεντο και μετα ολα ειναι μαθηματα κινηματογραφου.

 

[Cicadelic Ranger]

Re: Απάντηση: Dunkirk

Δεν εχει κανει ουτε μια ταινια μετρια. Ποτε του.

Απο το Μεμεντο και μετα ολα ειναι μαθηματα κινηματογραφου.

+ 100

Nολαν και Βιλνεβ στις μερες μας (ειναι οι νεοι Κιουμπρικ και Σκοττ).

 

[superfly]

Kαι μονο για αυτη την απεικονηση των Spitfire θα αρκουσε για να με κερδισει αλλα:
H φατσα απογνωσης του στρατιωτη στο φιναλε αφου εχει διαβασει στην εφημεριδα τον λογο του Τσωρτσιλ (we will never surrender) σε φαση "οχι ρε π....η δεν τελειωσαμε" ειναι ολα τα λεφτα και δειχνει την ουσια του τι ηθελε να κανει ο Νολαν.
Γυρισε ενα μη επος με επικη εικονα.
Τον ενδιαφερει ο μικροκοσμος (μια ομαδα στρατιωτων που προσπαθει να επιβιωσει,ενας πατερας με ενα γιο που ξεκινουν με το μικρο σκαφος τους για να σωσουν τους στρατιωτες) παρα για τα μεγαλα και ηρωικα.
Με μεγαλη εικονα ομως.Η οποια στα χορταστικα καδρα της αποτυπωνει ολη την αγωνια,την απελπισια,τον αγωνα για επιβιωση,την απειλη των Γερμανων που πλησιαζουν,των Βρεττανων που δεν ερχονται,ολα μεγενθυνονται με το αποτελεσμα να ειναι καθηλωτικο.
Μονο για τον πιλοτο φυλασει ο Νολαν οτι "υπερανθρωπο" και ηρωικο εχει η ταινια ακριβως για να τονισει την αντιθεση των συναισθηματων.
Να πω την αληθεια προτιμω την οπτικη που διαλεξε ο Νολαν.Απο το να βλεπαμε καμια ανιστοριτη χολιγουντιανη φανφαρα που η συγκεκριμενη στιγμη θα φαινοταν σαν δηθεν νικη,χιλιες φορες η "ρεαλιστικη" προσεγγιση μεσα απο τα ματια των στρατιωτων και των απλων ανθρωπων που ετρεξαν να τους σωσουν.
Αλλωστε καποιος ειχε πει καποτε οτι μετα απο μια χαμενη μαχη η πιο λυπηρη εικονα ειναι μια κερδισμενη μαχη.
Και ο πολεμος δεν εχει τιποτα το ομορφο και το ηρωικο γι αυτους που βρισκονται στην πρωτη γραμμη.
Παρ'ολο που δεν ειναι ταινια που βασιζεται στους ηθοποιους εγω τους βρηκα ολους αψογους.Για τη σκηνοθεσια βεβαια δεν νομιζω οτι χρειαζεται να πω τιποτα.Καταπληκτικη και αφηγηματικα και στο στησιμο των σκηνων,τα αφαιρετικα αδεια σχεδον πλανα τις παραλιας αν και στερουν ρεαλισμο (δεν δειχνουν ουτε τρεις χιλιαδες οι στρατιωτες οχι 300) εντεινουν την αισθηση ερημωσης και μοναξιας που σου σφιγγει το στομαχι.
Σ'αυτο βοηθαει και ο Ζιμμερ με το σχεδον "μηχανιστικο" σαουντρακ το οποιο λειτουργει υπογεια σε ολη την ταινια σαν ενας μονιμος απειλητικος θορυβος.
Σπουδαια δουλεια.

Y.Γ.Απο τις πιο αληθινες αερομαχιες που εχουν γυριστει.Ο "νατουραλισμος" του Νολαν δεν εκανε εκπτωσεις ουτε δω και ας εχασε σε εντυπωσιασμο.So what?

Spitfire rules...

 

[Κωστας Λυμπεροπουλος]

Re: Απάντηση: Dunkirk

Spitfire rules...

"The fighter first flew on 5 March 1936. The small audience was elated by the first trouble-free twenty minutes. Over the next days and weeks, the hard work of refinement and development began. It was not to end until some ten years later. The last Spitfires to be operated as front-line fighters by the RAF were flown by 809 Squadron from Hong Kong in 1952. The basic design was so brilliant and so advanced that it was capable of further development until its power, weight and firepower doubled. It was the only Allied aircraft to be in the front line when the war began and on the day it ended."

Stephen Bungay: The Most Dangerous Enemy (Aurum Press Ltd., London - 2000).

 

[Δημήτρης Ιωάννου]

Kαι μονο για αυτη την απεικονηση των Spitfire θα αρκουσε για να με κερδισει αλλα:
H φατσα απογνωσης του στρατιωτη στο φιναλε αφου εχει διαβασει στην εφημεριδα τον λογο του Τσωρτσιλ (we will never surrender) σε φαση "οχι ρε π....η δεν τελειωσαμε" ειναι ολα τα λεφτα και δειχνει την ουσια του τι ηθελε να κανει ο Νολαν.
Γυρισε ενα μη επος με επικη εικονα.
Τον ενδιαφερει ο μικροκοσμος (μια ομαδα στρατιωτων που προσπαθει να επιβιωσει,ενας πατερας με ενα γιο που ξεκινουν με το μικρο σκαφος τους για να σωσουν τους στρατιωτες) παρα για τα μεγαλα και ηρωικα.
Με μεγαλη εικονα ομως.Η οποια στα χορταστικα καδρα της αποτυπωνει ολη την αγωνια,την απελπισια,τον αγωνα για επιβιωση,την απειλη των Γερμανων που πλησιαζουν,των Βρεττανων που δεν ερχονται,ολα μεγενθυνονται με το αποτελεσμα να ειναι καθηλωτικο.
Μονο για τον πιλοτο φυλασει ο Νολαν οτι "υπερανθρωπο" και ηρωικο εχει η ταινια ακριβως για να τονισει την αντιθεση των συναισθηματων.
Να πω την αληθεια προτιμω την οπτικη που διαλεξε ο Νολαν.Απο το να βλεπαμε καμια ανιστοριτη χολιγουντιανη φανφαρα που η συγκεκριμενη στιγμη θα φαινοταν σαν δηθεν νικη,χιλιες φορες η "ρεαλιστικη" προσεγγιση μεσα απο τα ματια των στρατιωτων και των απλων ανθρωπων που ετρεξαν να τους σωσουν.
Αλλωστε καποιος ειχε πει καποτε οτι μετα απο μια χαμενη μαχη η πιο λυπηρη εικονα ειναι μια κερδισμενη μαχη.
Και ο πολεμος δεν εχει τιποτα το ομορφο και το ηρωικο γι αυτους που βρισκονται στην πρωτη γραμμη.
Παρ'ολο που δεν ειναι ταινια που βασιζεται στους ηθοποιους εγω τους βρηκα ολους αψογους.Για τη σκηνοθεσια βεβαια δεν νομιζω οτι χρειαζεται να πω τιποτα.Καταπληκτικη και αφηγηματικα και στο στησιμο των σκηνων,τα αφαιρετικα αδεια σχεδον πλανα τις παραλιας αν και στερουν ρεαλισμο (δεν δειχνουν ουτε τρεις χιλιαδες οι στρατιωτες οχι 300) εντεινουν την αισθηση ερημωσης και μοναξιας που σου σφιγγει το στομαχι.
Σ'αυτο βοηθαει και ο Ζιμμερ με το σχεδον "μηχανιστικο" σαουντρακ το οποιο λειτουργει υπογεια σε ολη την ταινια σαν ενας μονιμος απειλητικος θορυβος.
Σπουδαια δουλεια.

Y.Γ.Απο τις πιο αληθινες αερομαχιες που εχουν γυριστει.Ο "νατουραλισμος" του Νολαν δεν εκανε εκπτωσεις ουτε δω και ας εχασε σε εντυπωσιασμο.So what?

Spitfire rules...

Πανούλη,σκόπιμα θέλησε ο Νολαν να χρησιμοποιήσει όσους μπορούσε και να μην προσθέσει πλήθος με CGI.

Χρησιμοποίησε μάλιστα χαρτονένιες απεικονίσεις στρατιωτών για να δείχνουν από μακρυά σαν αληθινοί.

Δεν χρησιμοποίησε green screen πουθενά,σε καμμία σκηνή και όλα τα γύρισε κανονικά επι τόπου και σε δεξαμενή στο L.A.

Τα δε spitfire ήταν κανονικά και όχι μινιατούρες ή ψηφιακά.

Ετσι καταλαβαίνεις το μέγεθος του σκηνοθέτη..

Υ.Γ. Σε σχέση με τα άλλα Οσκαρικά,πού την τοποθετείς αυτήν?

 

[superfly]

Αν με ρωτας Μητσο αν αξιζε να το παρει,δεν δινω σημασια σε κατι τετοια.Για μενα ειναι μια σπουδαια δουλεια,απο τις καλυτερες φετεινες,ακομα και αν δεν πηγαινε καθολου.
Το σκηνοθεσιας παντως εγω θα του το εδινα.
Στη φιλμογραφια του απο την αλλη εγω την βαζω πολυ ψηλα.

Εννοειται οτι οτι εκανε,το εκανε σκοπιμα.Τιποτα δεν ειναι τυχαιο.

 

[opsim]

Re: Απάντηση: Dunkirk

"The fighter first flew on 5 March 1936. The small audience was elated by the first trouble-free twenty minutes. Over the next days and weeks, the hard work of refinement and development began. It was not to end until some ten years later. The last Spitfires to be operated as front-line fighters by the RAF were flown by 809 Squadron from Hong Kong in 1952. The basic design was so brilliant and so advanced that it was capable of further development until its power, weight and firepower doubled. It was the only Allied aircraft to be in the front line when the war began and on the day it ended."

Stephen Bungay: The Most Dangerous Enemy (Aurum Press Ltd., London - 2000).

Πετούσε με 590 χλμ/ώρα στην αρχή του πολέμου και στο τέλος του είχε φτάσει τα 700. Όμοιό του δεν είχε ο αντίπαλος. Το Me-109 είχε μικρό ντεπόζιτο και μετά από 20 λεπτά πέρα από την Μάγχη έπρεπε να γυρίσει πίσως ενώ το Ju-87 (το γνωστό Στούκας) ήταν καθέτου εφορμήσεως αλλά όχι τόσο καλό στις αερομαχίες. Ο Τσώρτσιλ "έκρυψε" τα Spitfire στην αρχή του πολέμου στέλνοντας μόνο τα Hurricane όταν όμως η μάχη μεταφέρθηκε πάνω από την Αγγλία τότε τα έβγαλε μπροστά.

 

[tolisspi]

"Πολυ καλη", το αποτελεσμα με αφησε υπερ-ικανοποιημενο. Λιγο μπαναλ οτι εφερε τις 3ς ιστοριες στο τελος κοντα (αν θες να λεγεσαι κορυφαιος δεν χρησιμοποιεις στανταρ). Εξαιρετικη μουσικη επενδυση σε ολη την ταινια χωρις να κουραζει. Εξαιρετικη αποδοση των ηχητικων εφε. Πολυ καλη σκηνοθεσια - σκηνογραφια και φυσικα φωτογραφια. Η ιστορια/σεναριο δεν ελεγε και πολλα. Ετσι, οπως το εδωσε θα μπορουσε να "παρει" οποιαδηποτε μαχη και να την κανει αντιστοιχα ταινια. Τελος, το "χεσιμο" δεν χρειαζοταν... Θα μπορουσες να πεις οτι ηταν το μοναδικο "κωμικο" στοιχειο της ταινιας και επομενως δεν ταιριαζε. Θα μπορουσε να δωσει αλλο στοιχειο της "αναγκης" οπως πχ της πεινας ή οπως το εδωσε εν μερει πχ ο αλλος που πηρε τις αρβύλες του νεκρου.