Στο χωριό έχω βαρεθεί να επισκευάζω κασώματα.
Τα συγκεκριμένα, στις δύο κουζινόπορτες, τα έχω φτιάξει ήδη δύο φορές κι όλο ανέβαλα την τρίτη. Προσωρινά έκλεισα τις τρύπες με αφρό πολυουρεθάνης επειδή δεν τον τρώνε τα μυρμήγκια.
Όπως καταλαβαίνεται δε μιλάμε για τρυπούλες, το σαράκι και τα μυρμήγκια δεν αφήνουν τίποτε.
Για να γλυτώσω απ’όλα αυτά δύο λύσεις υπήρχαν, η ακριβή, δηλαδή αλλαγή με PVC, και η φτηνή, δηλαδή κάποια πατέντα.
Κι επειδή αυτή την εποχή λεφτά για εξοχικά δεν υπάρχουν σκέφτηκα μια μεταλλική κατασκευή να ησυχάσω.
Πήρα τα μέτρα και πήγα στη στράντζα να δω αν γίνεται.
Τελικά μια χαρά γίνεται, ειδικά τώρα που ο σιδεράς μπήκε σε πρόγραμμα κι αγόρασε καινούρια στράντζα digital όλα είναι παιχνιδάκι.
Αστάρωμα, βάψιμο…
…και τοποθέτηση…
Σώθηκα!!!!