osatosa,Με δισταγμό όμως θα πω τον προβληματισμό μου και ελπίζω να μην με παρεξηγήσεις αν δηλαδή μία τέτοιου μεγέθους μέγγενη έχει ανάγκη από παντελή έλλειψη τζόγων δεδομένου ότι η δουλειά της είναι να συγκρατεί διάφορα αντικείμενα για επεξεργασία, και αυτό νομίζω ότι το έκανε όταν γινόταν το τελικό σφίξιμο ασχέτως τζόγου κατά την διαδρομή.
Από μια σκοπιά έχεις δίκιο και συμφωνώ με την παρατήρησή σου.
Όλα τα παραπάνω σχόλια για το θέμα "τζόγος ή μη στην μέγγενη" πιστεύω ότι είναι σωστά.
Και θα ήταν πράγματι μια μεγάλη κουβέντα και κατά την γνώμη μου πολύ ενδιαφέρουσα, μια συζήτηση για την σχέση που έχει κανείς με τα εργαλεία του, τι σημαίνουν για τον καθένα, πως τα βλέπει, πως τα χρησιμοποιεί, γιατί του αρέσουν ή όχι κλπ.
Στο ερώτημα ποια η χρησιμότητα της συγκεκριμένης "επέμβασης", ο "αποκλειστικά λειτουργικός λόγος" που την έκανα είναι ο παρακάτω:
Μου είναι πολύ βολικό σε κάποιες δουλειές που θέλουν ακρίβεια, να χρησιμοποιώ ως αναφορά την πάνω επιφάνεια από τις πλάκες των σιαγόνων (δηλ. για να πέρνω περασιά που λέμε)
Αν υπάρχει τζόγος, μπορεί μεν το κομμάτι που πιάνει η μέγγενη όταν σφίξει αυτή να μην παίζει, ναι, αλλά η μπροστά με την πίσω πλάκα δεν αντικρίζουν η μία την άλλη πράγμα που ενίοτε μου είναι χρήσιμο.
Αυτός είναι ο "ταπεινός" λόγος.
Από κει και πέρα υπάρχει η "μεγάλη κουβέντα" που λέγαμε, η χαρά να γλιστράει το μέταλλο, λέμε τώρα..., και άλλα ανεκτίμητα παραμύθια, αλλά θα το περιορίσω στο εξής:
Έστειλα στο βάιμπερ ένα μικρό βιντεάκι από την μέγγενη σήμερα το πρωί στον φίλο που μου την έδωσε. Μου απαντάει:
-τσούλησε τελικά, ε?
-ναι, να στην φέρω?
-τι να φέρεις ρε π@π@ρ@, αυτή τώρα θα βγάλει πόδια και θα σου ρθει πίσω