Εργαλεία γραφής

[tom152]

Καλησπέρα.
Φαντάζομαι πως οι διαχειριστές δε θα έχουν αντίρρηση για τη γέννεση αυτού του νήματος.
Αναφέρεται στα εργαλεία γραφής γενικότερα, αν και στόχος μου είναι να συζητούμε περισσότερο την υποκατηγορία που σχετίζεται με τις πένες γραφής και τα συνοδευτικά τους μελάνια.
Αν κι εσείς χρησιμοποιείτε και γοητεύεστε ή τουλάχιστον νιώθετε χαρά βλέποντας τον τρόπο που μια πένα γραφής δημιουργεί πάνω στο όποιο χαρτί ένα κείμενο ή μια σύντομη υπογραφή, ελάτε να συζητήσουμε προσεχώς τις απόψεις μας πάνω σε οτιδήποτε σχετικό.
Τέτοιες ενότητες σπανίζουν (αν όχι λείπουν τελείως) στο ελληνικό διαδίκτυο.
Ευχαριστώ

 

[Sokratis]

Πολυ καλή η ιδέα σου και εύχομαι να βρεθούμε αρκετοί λάτρεις της ιδιαίτερης αυτής κατηγορίας ανθρώπων που βλέπουν τη γραφή σαν ενα απολαυστικό τρόπο έκφρασης σε μια ψηφιοποιημένη εποχή.
Οι περισσότεροι ίσως νομίζουν οτι η γραφή με πένα αποτελεί μια βασανιστική διαδικασία με στυλογραφους βουτηγμένους στα μελάνια που λεκιάζουν τα πάντα και που ιδρώνεις για να γράψεις δυο αραδες.
Η πραγματικότητα ειναι τελείως διαφορετική. Με τις πένες το χέρι κουράζεται πολυ λιγότερο επειδή ασκεί λιγότερη πίεση στο χαρτί. Η απόλαυση όμως βρίσκεται στο γεγονός οτι μπορείς να γράψεις με ενα άπειρο συνδυασμό πάχους γραφής, σκληρότητας (απο την αίσθηση οτι γράφεις πάνω σε βούτυρο μέχρι και πάνω σε γρανίτη),χιλιάδες χρώματα για να διαλέξεις αυτό που ταιριάζει στη στιγμή σου και πολλα αλλα που σου αποκαλυπτονται με τον καιρό.
Το παράδοξο ειναι πως σε αυτή την μυσταγωγία με μύησε ο γιος μου, 24 ετών τότε, 28 σήμερα με εμένα το κουφαλογο να είμαι στα 58.
Ειμαι μέσα στην ανάπτυξη του νήματος και ελπίζω να βρεθούμε πολλοί φίλοι αυτού του τρόπου γραφης.

 

[Sokratis]

Για να αρχισω να αυτοσυστηνομαι… ξεκίνησα την περιπλάνηση μου, οπως ίσως οι περισσότεροι με twisbi medium και broad, για μια πρώτη επαφή χωρίς να ξοδέψω πολλα χρήματα μέχρι να δω αν μου ταιριάζει το άθλημα. Κόστος, γύρω στα 30 ευρώ έκαστη. Βέβαια στο eBay βρίσκεις κινεζικές απο 2,5 ευρώ με δώρο τα μεταφορικά (jinhao) αλλα τότε τόσα ήξερα τόσα διάλεγα.
Απο μελάνια, με τόσα που περασαν απο τα χέρια μου, δεν θυμαμαι ποια ήταν τα πρωτα. Σίγουρα ενα herbin emerald, καταπληκτικο μελάνι με τέλεια ρευστότητα και νοτες χρυσόσκονης και το iroshizuku Yama-budo.
Γενικα προτιμούσα και προτιμώ οτιδήποτε εκτος απο μπλε μια και το βαρέθηκα τόσα χρόνια με στύλο και roller πλην ελαχίστων εξαιρέσεων πχ Parker q-ink, iroshizuku ama-iro, kon-peki και καποια της sailor. Α και το πενοκτόνο bay state.

 

[Νικος Πετειναρακης]

Όμορφο νήμα, πολλά μπράβο! Έχω φάει τη ζωή μου γράφοντας, έχω κάλλους στα δάχτυλα, γάγγλιο στον καρπό, έχω περάσει τενοντίτιδες και επικονδυλίτιδες, τα πάντα όλα! Στυλό κάθε είδους, μαρκαδόροι, ραπιδογράφοι, κιμωλίες, you name it! Θαυμάζω τις πένες, με γοητεύουν αφάνταστα! Όμως το δικό μου, το αγαπημένο μου εργαλείο γραφής είναι το μολύβι.. Τα αγαπώ!

 

[Χιωτης]

Μου αρεσει η ιδεα ενος νηματος που πραγματευεται τα εργαλεια και την τεχνη της γραφης!

Αν και εχω "πιασει" δεκαδες πενες ολων των ειδων που μου εφερνε ο ναυτικος πατερας μου, ποτε δεν καταφερα να αγαπησω την πραγματικα μαγευτικη διαδικασια και την μοναδικη αισθηση γραφης που μπορει να σου προσφερει το μελανι και η πενα.

Παρ'ολα αυτα θελω να συνεισφερω ενεργα στο νημα που ελπιζω να εξελιχθει στην πορεια σε εναν αξιολογο ιστοτοπο αναφορας Εργαλειων Γραφης, με την ιστορια τους, την εξελιξη τους, τα μυστικα τους και την τεχνη φυσικα που μπορουν να δημιουργησουν.

Κοπιαρω για αρχη μια σχετικη αναρτηση μου προ 8ετιας απο το νημα της κατηγοριας μας, "Χομπυ και συλλογες".

Re: Χομπυ και Συλλογες...

Συνεχιζω μια μικρη συλλογη απο Montblanc απο τον πατερα μου.
Μακαρι να μου αρεσε να γραφω με πενα, αλλα με κουραζει το ολο τελετουργικο. Η αισθηση γραφης με μελανι καποιων μοντελων ειναι απεριγραπτη.
Να πω οτι το γαλαζιο και το κοκκινο μελανι που βγαζει η εταιρεια ειναι μαγευτικα.

 

[tom152]

Σας ευχαριστώ για την αρχική ανταπόκριση

Πολυ καλή η ιδέα σου και εύχομαι να βρεθούμε αρκετοί λάτρεις της ιδιαίτερης αυτής κατηγορίας ανθρώπων που βλέπουν τη γραφή σαν ενα απολαυστικό τρόπο έκφρασης σε μια ψηφιοποιημένη εποχή.
Οι περισσότεροι ίσως νομίζουν οτι η γραφή με πένα αποτελεί μια βασανιστική διαδικασία με στυλογραφους βουτηγμένους στα μελάνια που λεκιάζουν τα πάντα και που ιδρώνεις για να γράψεις δυο αραδες.
Η πραγματικότητα ειναι τελείως διαφορετική. Με τις πένες το χέρι κουράζεται πολυ λιγότερο επειδή ασκεί λιγότερη πίεση στο χαρτί. Η απόλαυση όμως βρίσκεται στο γεγονός οτι μπορείς να γράψεις με ενα άπειρο συνδυασμό πάχους γραφής, σκληρότητας (απο την αίσθηση οτι γράφεις πάνω σε βούτυρο μέχρι και πάνω σε γρανίτη),χιλιάδες χρώματα για να διαλέξεις αυτό που ταιριάζει στη στιγμή σου και πολλα αλλα που σου αποκαλυπτονται με τον καιρό.
Το παράδοξο ειναι πως σε αυτή την μυσταγωγία με μύησε ο γιος μου, 24 ετών τότε, 28 σήμερα με εμένα το κουφαλογο να είμαι στα 58.
Ειμαι μέσα στην ανάπτυξη του νήματος και ελπίζω να βρεθούμε πολλοί φίλοι αυτού του τρόπου γραφης.

Ακριβώς! Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στη γραφή με πένα είναι αυτή η διακύμανση (line variation) που μπορεί κάποιος να αποδώσει στη γραφή του ανάλογα βέβαια με το τρόπο που γράφει και κυρίως ανάλογα με το είδος της μύτης της πένας.
Εξίσου γοητευτική η «σκίαση» που κάποια μελάνια (τα πιο ανοιχτόχρωμα) αποδίδουν πάνω στο χαρτί.
Και το πιο σημαντικό από όλα: η όψη ενός ποιοτικού υγρού μελανιού, που να ισορροπεί χωρίς να λερώνει πάνω στο χαρτί…

Έχοντας μια υπολογίσιμη πορεία στη γραφή με πένες, τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιώ ευρωπαϊκές πένες με μύτες broad ή ακόμη καλύτερα 1.1 stub, θέλοντας να έχω όσο καλύτερη line variation στη γραφή μου.
Η αναζήτηση βασικών αποχρώσεων μελανιού που να αποδίδει ακόμη και σε καθημερινής χρήσης απλό χαρτί, είναι μια πρόκληση.

Μου αρεσει η ιδεα ενος νηματος που πραγματευεται τα εργαλεια και την τεχνη της γραφης!

Αν και εχω "πιασει" δεκαδες πενες ολων των ειδων που μου εφερνε ο ναυτικος πατερας μου, ποτε δεν καταφερα να αγαπησω την πραγματικα μαγευτικη διαδικασια και την μοναδικη αισθηση γραφης που μπορει να σου προσφερει το μελανι και η πενα.

Παρ'ολα αυτα θελω να συνεισφερω ενεργα στο νημα που ελπιζω να εξελιχθει στην πορεια σε εναν αξιολογο ιστοτοπο αναφορας Εργαλειων Γραφης, με την ιστορια τους, την εξελιξη τους, τα μυστικα τους και την τεχνη φυσικα που μπορουν να δημιουργησουν.

Κοπιαρω για αρχη μια σχετικη αναρτηση μου προ 8ετιας απο το νημα της κατηγοριας μας, "Χομπυ και συλλογες".

Re: Χομπυ και Συλλογες...

Συνεχιζω μια μικρη συλλογη απο Montblanc απο τον πατερα μου.
Μακαρι να μου αρεσε να γραφω με πενα, αλλα με κουραζει το ολο τελετουργικο. Η αισθηση γραφης με μελανι καποιων μοντελων ειναι απεριγραπτη.
Να πω οτι το γαλαζιο και το κοκκινο μελανι που βγαζει η εταιρεια ειναι μαγευτικα.

Όλες αυτές τις MB πένες ως συλλογή δε τη λες και μικρή…
Εκείνη σε 1ο πλάνο φαίνεται μια «149».
Είναι από χρόνια;

 

[Χιωτης]

Ναι σωστα, η πενα στην πρωτη φωτογραφια ειναι η κλασσικη μεγαλη και παχουλη πενα της Μοndblanc, η Μeisterstuck 149.

Η λογος που την ηθελα ηταν αποκλειστικα το μεγεθος της καθως ειναι απο τις πιο παχιες πενες γενικοτερα και χορταστικη στο πιασιμο/κρατημα.
Στο γραψιμο ομως, παρ΄ολο που εγραφε ομορφα, δεν θυμαμαι κατι ιδιαιτερο -καποια ιδιαιτερη αισθηση- που να δικαιολογει την τιμη της.

 

[tom152]

Ναι σωστα, η πενα στην πρωτη φωτογραφια ειναι η κλασσικη μεγαλη και παχουλη πενα της Μοndblanc, η Μeisterstuck 149.

Η λογος που την ηθελα ηταν αποκλειστικα το μεγεθος της καθως ειναι απο τις πιο παχιες πενες γενικοτερα και χορταστικη στο πιασιμο/κρατημα.
Στο γραψιμο ομως, παρ΄ολο που εγραφε ομορφα, δεν θυμαμαι κατι ιδιαιτερο -καποια ιδιαιτερη αισθηση- που να δικαιολογει την τιμη της.

Θεωρείται πιο πολύ πένα για υπογραφές…
Κατα τη γνώμη μου η αμέσως μικρότερη 146 είναι ιδανική επιλογή για κάποιον που του αρέσουν οι ευρωπαικές «τύπου τορπίλης ή πούρου) πένες (γιατί υπάρχουν και οι ιαπωνικές αντίστοιχου σχετικά σχήματος).
Οι ΜΒ κατά τη γνώμη μου είναι υπερκοστολογημένες, ειδικά με βάση τα υλικά τους. Δε μπορουν να συγκριθούν με κάποιους για παράδειγμα ιταλικούς οίκους που συνθέτουν πραγματικά κομψοτεχνήματα.
Το μόνο που πραγματικά αξίζει σε αυτές (ΜΒ) πιο πολύ είναι οι μύτες τους που κατά κανόνα είναι απαλές και «χυμώδεις».

 

[Χιωτης]

Ειναι αληθεια, οπως και με πολλα luxury items, η φημη και το ονομα ειναι ο κυριος, αν οχι ο μοναδικος λογος αγορας. Δεν εχω θεμα ομως με αυτο, δεν με ενοχλει.
Δεν εχω αποψη για τις ιαπωνικες πενες, ουτε για τις ιταλικες που πραγματικα μπορω να φανταστω την σχεδιαστικη και αισθητικη τους ανωτεροτητα.

Παντως οπως προειπα, δεν εχω ιδιαιτερη συμπαθεια στις πενες, εχω λιγα κομματια και ιδιαιτερα λογω συλλογης.
Ομως η ΜοntBlanc δεν βγαζει μονο πενες, βγαζει στυλο και αλλα εργαλεια γραφης τα οποια μπορεις να τα χαρεις οπουδηποτε, οχι μονο στην συλλεκτικη κασετινα.

Να προτεινω επισης να βαζουμε καποια λινκ η/και καποιες φωτογραφιες απο τις περιγραφες και τα σχολια που γινονται.
Ετσι το θεμα γινεται πολυ πιο σαφες, κατανοητο και ευχαριστο καθως συχνα περιεχει ορολογιες, εννοιες και αριθμους που δεν λενε κατι στους αναγνωστες.

 

[boxer1]

Εμένα μου άρεσαν όταν ήμουν μικρός τα μαρκαδοράκια Stabilo Point 88.
Μετά ως φοιτητής βασανίστηκα με ραπιτογράφουνς rotring (τι λεφτά έβγαλε αυτή η rotring από τους φοιτητές όλου του κόσμου να προσπαθούν να ξεβουλώσουν τις μύτες να πασαλείβονται με μελάνια και να ξύνουν με ξυραφάκια τα ριζόχαρτα, τώρα μόνο autocad..... ) .

Θυμάμαι κλασικά τα Parker δεκάδες ανταλακτικά σε στυλο και rollerball, την κλασική πένα της Parker που δυστυχώς το μελάνι της ήταν υδατοδιαλυτό, και έτσι ουσιαστικά τελείως άχρηστο αφού ότι έγραφες στην παραμικρή υγρασία ακόμα και μετα από καιρό το μελάνι άπλωνε.

Σε στυλό και μαρκαδόρους οι Γερμανοί βρήκαν τον μάστορα τους από τους Ιάπωνες της Pilot. Aπίστευτα rollerballs και μαρκαδόροι.

Οφείλω όμως να δώσω εύσημα στην Γερμανική SHNEIDER. Έχω δίπλα μου ένα μαρκαδόρο 233, ακόμα γράφει όπως την πρώτη μέρα και είναι αγορασμένος με δραχμές.

 

[vasilisp77]

Eγω καμία δεκαετία στην δουλειά πάντα στην τσέπη έχω ένα μπλε ένα κόκκινο και ένα πράσινο pilot, τα οποία βρίσκω εξαιρετικά και δεν τα αλλάζω με τίποτα για καθημερινή χρήση πάντα!!

 

[Sokratis]

Αρχίζω με την πρώτη μου πενα με χρυση μύτη. Ειναι η Lamy 2000, μια πένα που παρουσιάστηκε το 1966 με πρωτοποριακό σχέδιο για την εποχή της που παραμένει ενδιαφερον μέχρι σήμερα. Πρωτότυπη και παράλληλα διακριτική στην οψη με πλούσια τροφοδοσία μελανιού .

 

[tom152]

Αρχίζω με την πρώτη μου πενα με χρυση μύτη. Ειναι η Lamy 2000, μια πένα που παρουσιάστηκε το 1966 με πρωτοποριακό σχέδιο για την εποχή της που παραμένει ενδιαφερον μέχρι σήμερα. Πρωτότυπη και παράλληλα διακριτική στην οψη με πλούσια τροφοδοσία μελανιού .View attachment 181461

Εξαιρετικός σχεδιασμός για την εποχή της!
Με ποιο μηχανισμό γεμίζει μελάνι;

Καλημέρα.
Ποστάρω μια φωτο από την πένα που χρησιμοποιώ τον τελευταίο καιρό, ως rotation.
Προέρχεται από την ιταλική εταιρεία Montegrappa, είναι το μοντέλο Emblema και έχει μια υπεροχη medium μύτη

 

[Sokratis]

Εξαιρετικός σχεδιασμός για την εποχή της!
Με πο μηχανισμό γεμίζει μελάνι;

Με πιστόνι.

 

[Χιωτης]

Ειναι αξιοσημειωτη η εξελιξη της τροφοδοσιας μια πενας με μελανι. Πρεπει να υπαρχουν καμμια εικοσαρια μηχανισμοι!

Εδω ενα ενδιαφερον αρθρο με τους πιο διαδεδομενους μηχανισμους

Fountain Pen Filling Systems Explained | JetPens

We explain the most popular ways to put ink in a fountain pen, with step-by-step instructions, a video demonstration, and clear explanations of the pros and cons of each method.

www.jetpens.com

 

[mastroxalastis]

Ωραιο νημα, ωραιο πραγμα και η γραφη, αν και μαλλον λιγα ειναι ακομη τα ψωμια της. Οι επομενες γενιες, μπορει και να μην ξερουν να γραφουν καθολου.
Εγω απο πενες δεν ξερω πολλα, αλλα με τα στυλο/μαρκαδορακια ειχα (και λιγακι εχω ακομα) μεγαλη τρελα. Πρεπει να εχω πανω απο 500 στυλο στο σπιτι, αν και δεν ασχολουμαι και πολυ εδω και καποια χρονια.
Κυριως ειμαι φαν των (σχετικα προσφατων) hybrid, που ειναι κατι μεταξυ στυλο και μαρκαδορακι. Τα jet stream της uniball ειναι ισως τα αγαπημενα μου, αλλα και τα Acroball της Pilot ειναι πολυ καλα. Βγαζουν και αλλες μαρκες.
Αν καποιος δεν τα ξερει, ας τους δωσει μια ευκαιρια. Για τα δικα μου γουστα, συνδυαζουν πολλα απο τα πλεονεκτημα των στυλο και των μαρκαδορακιων.

 

[Χιωτης]

Πραγματι με καποια μαρκαδορακια/στυλο ειναι απολαυση να γραφεις!
Αν θες βαζε και λινκς για να μην ψαχνομαστε με τα διαφορα ειδη και μαρκες.

 

[Sokratis]

Χωρίς να μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες θα πρότεινα σε όσους μπορούν να πάνε σε ένα κατάστημα και να δοκιμάσουν κάποιες πένες πριν αποφασίσου να αγοράσουν. Ή να δοκιμάσουν κάποιες πένες φίλων. Δυστυχώς στην Ελλάδα τέτοια μαγαζιά είναι λίγα αλλά στην Ευρώπη πάρα πολλά.
Μετά από λίγη εξάσκηση ας μιλήσουμε πάλι για το ποιο είναι πιο βολικό στο γράψιμο, το στυλό το rollerbar η η πένα.
Οι πιο πολλοί νομίζουν ότι είναι ένας κοπιαστικος τρόπος γραψίματος ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Το γράψιμο είναι πολύ πιο ξεκούραστο. Βέβαια όπως όλα τα πράγματα στη ζωή έχει μία καμπύλη εκμάθησης που για άλλους μπορεί να είναι σύντομη και για άλλους αργή.
Όσο για την διαδικασια αλλαγής μελανιού, πλυσίματος κλπ δεν είναι τόσο μεγάλη όσο φαντάζεστε και εξαρτάται από πόσο συχνά θέλει κάποιος να αλλάζει μελάνια .

 

[tom152]

Χωρίς να μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες θα πρότεινα σε όσους μπορούν να πάνε σε ένα κατάστημα και να δοκιμάσουν κάποιες πένες πριν αποφασίσου να αγοράσουν. Ή να δοκιμάσουν κάποιες πένες φίλων. Δυστυχώς στην Ελλάδα τέτοια μαγαζιά είναι λίγα αλλά στην Ευρώπη πάρα πολλά.
Μετά από λίγη εξάσκηση ας μιλήσουμε πάλι για το ποιο είναι πιο βολικό στο γράψιμο, το στυλό το rollerbar η η πένα.
Οι πιο πολλοί νομίζουν ότι είναι ένας κοπιαστικος τρόπος γραψίματος ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Το γράψιμο είναι πολύ πιο ξεκούραστο. Βέβαια όπως όλα τα πράγματα στη ζωή έχει μία καμπύλη εκμάθησης που για άλλους μπορεί να είναι σύντομη και για άλλους αργή.
Όσο για την διαδικασια αλλαγής μελανιού, πλυσίματος κλπ δεν είναι τόσο μεγάλη όσο φαντάζεστε και εξαρτάται από πόσο συχνά θέλει κάποιος να αλλάζει μελάνια .

Συμφωνώ απόλυτα πως αν δε δοκιμάσει κάποιος την πένα που επιθυμεί για να βεβαιωθεί, ας μην την αγοράσει εφόσον το κόστος της ξεφεύγει.
Ο κανόνας μάλιστα λέει πως αν η πένα που δοκιμάζουμε μας αρέσει (και κοστίζει υπολογίσιμα) να αγοράζουμε την ίδια. Πολύ πιθανό το αντίστοιχο μοντέλο που θα είναι σφραγισμένο στο κουτί να μην έχει το ίδιο γράψιμο (ειδικά αν έχει μύτη χειροποίητη).

 

[tom152]

Όσο κι αν προχωρήσει η τεχνολογία η γραφή με μελάνι θα συνεχίσει να υπάρχει και να γοητεύει, ακόμη και σε μία υπογραφή. Αν μάλιστα είναι καλής ποιότητας, διατηρείται ανεξίτηλα σε σχέση με σύγχρονα στυλό η μαρκαδόρους μιας χρήσης.
Η κατάλληλη επιλογή μελανιού (και χαρτιού) πολλές φορές μπορεί να αναδείξει ή να χαντακώσει μια πένα, ανάλογα.