Πολλή καλή. Με ροή και παρ' όλο το στατικό του θέματος, καταφέρνει και σε βάζει σε μια λογική που δυστυχώς δεν απέχει πια από την πραγματικότητα. Ωραίες ερμηνείες. (οπτικές και ακουστικές)
Για να κεντρίσω το ενδιαφέρον σχετικά με την ταινία, το bokeh από τους φακούς που την γύρισαν ή δεν ξέρω αν το έκαναν ψηφιακά είναι σαν γυρισμένο με φακούς της δεκαετίας του 70 και 80, πολυγωνικό και όχι κυκλικό, και αν είναι κάτι για το οποίο ξεχωρίζει η ταινία, είναι η φωτογραφία... http://www.youtube.com/watch?v=gCN8FAruse8
Εγώ νομίζω ότι η ταινία σε βάζει να σκεφτείς μερικά πολύ σημαντικά ερωτήματα!
Κατ' αρχάς για τις ανθρώπινες σχέσεις ανάμεσα σε ένα ζευγάρι..
Είναι μία αυτοκριτική του καθενός από την μεριά του, για τον ρόλο του σε μία σχέση..
Είναι επίσης μία ματιά και για μία μοναχική ζωή, η οποία μπορεί να είναι η επιλογή κάποιου..
Πιστεύω ότι δένει πολύ αριστοτεχνικά όλα αυτά τα πράγματα με το θέμα της..
για να σε οδηγήσει σε κάποιες άλλες σκέψεις.. για το τι μπορεί να φέρει το μέλλον..
Όπως λέει η εισαγωγή στο θέμα..
"Μόνος μετά από μια μακρόχρονη σχέση, αποφασίζει να αγοράσει ένα προηγμένο λειτουργικό σύστημα, το οποίο υπόσχεται ότι ανταποκρίνεται στις προσωπικές ανάγκες κάθε χρήστη
καθώς αποτελεί μια διαισθητική και μοναδική οντότητα από μόνη της."
Και έρχονται λοιπόν τα επόμενα "θεωρητικά" ερωτήματα..
Ως που σκεφτόμαστε την ανάπτυξη της τεχνικής νοημοσύνης.. ?
Μπορεί αυτή να φτάσει στον τομέα των ανθρώπινων συναισθημάτων..?
Μπορούμε να την αφήσουμε να "μαθαίνει" και να αναπτύσσεται μόνη της ? (μέσα από το διαδίκτυο.. ??)
Θα μπορεί πραγματικά να μας "υπηρετήσει" με σωστό τρόπο ??
Μήπως σε κάποια πράγματα όλη αυτή η μακροχρόνια εξέλιξη είναι μία ουτοπία..
που θα μας κάνει τελικά να σκεφτούμε τα πραγματικά ζητήματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν?
Εάν σκεφτείτε λοιπόν σε "βάθος" αυτά που παρουσιάζει η ταινία πιστεύω θα βρείτε κάτι που αξίζει!
Εγώ νομίζω ότι η ταινία σε βάζει να σκεφτείς μερικά πολύ σημαντικά ερωτήματα! ...............................
.............................................
Και ένα ακόμη σημαντικό ερώτημα, που μάλλον είναι "δίκοπο μαχαίρι"!!
Ήδη μοιραζόμαστε έναν σημαντικό όγκο προσωπικών δεδομένων μας στο διαδίκτυο..
Και πολλά από αυτά ήδη τυνχάνουν εν αγνοία μας "κάποια" επεξεργασία από ένα επίπεδο "τεχνητής νοημοσύνης"..
Θα δεχόμασταν στο μέλλον όλα αυτά τα δεδομένα... (ακόμη και αυτά που αποθηκεύουμε τοπικά στον δίσκο μας..)
να ελέγχονται και να διαχειρίζονται από μία προηγμένη τεχνητή νοημοσύνη ??
Το ζήτημα θα μπορούσε να έχει θετικά αποτελέσματα.. αλλά μάλλον και αρνητικά!
Εσύ αποφασίζεις!
Η ταινία στα πρώτα δεκάλεπτα σε κανει να σκεφτείς "ρε λες να βλέπω ψυχολογικό SciFi αριστούργημα;" αλλά σύντομα σου λύνεται η απορία, όταν αρχίζεις να τη προχωρας στο γρήγορο...
-Είναι μια ταινία με πολύ καλό εικαστικό κομμάτι (σκηνοθεσία , ερμηνείες , φωτογραφία κτλ).
-Σε βάζει σε σκέψεις και γενικά σου δημιουργεί ερωτήματα (σε μια εποχή που κυριαρχεί στο Σινεμά η αποβλάκωση των παραγωγών τύπου Transformers).
-Απευθύνεται στα συναισθήματα μας , θέλει να ταυτιστούμε με τον πρωταγωνιστή και τα καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό.
Aν το εβλεπα κυνικα θα μπορουσα να πω οτι ειναι ενα Electric Dreams για "κουλτουριαρηδες".Δεν μου παει ομως...
Δεν ειναι οτι δεν εχουμε ξαναδει θεματα για την αποξενωση,την εξαρτηση απο την τεχνολογια και την εκ του ασφαλους επαφη πισω απο ενα πληκτρολογιο ή απο ενα τηλεφωνο.
Πολλες φορες η διαφορα ειναι και στο πως τη λες την ιστορια και ο Σπαικ Τζονς αν μη τι αλλο τις λεει ωραια.
Η ταινια διακατεχεται απο μια μονιμη μελαγχολια η οποια ομως δεν ειναι δηθεν (για το κουλτουριαρικο της υποθεσης) αλλα προσπαθει να τονισει την μιζερη πραγματικοτητα,αλλα και να δρασει αντιθετικα τονιζοντας το προσκαιρο της "ευτυχιας" του πρωταγωνιστη.Εαν επισης βαλουμε στην εξισωση και τον ψυχρο σχεδον παγωμενο τροπο που ακολουθει η καμερα τα τεκταινομενα (μαζι με τα χρωματα του περιβαλλοντος,τους αδειους χωρους) τοτε μαλλον ο Τζονς ειχε στο νου του μια δυστοπια η οποια ομως δεν προερχεται απο καποια καταστροφη αλλα απο την αποσυνθεση των ανθρωπινων συναισθηματων.
Θα ηθελα μια πιο σαρκαστικη αντιμετωπιση και λιγο παραπανω νευρο (παραειναι φλατ και "μιζερο" καποιες στιγμες) but that's me.
Να επισημάνω ένα ακόμη στοιχείο της..
Στην αρχή ο πρωταγωνιστής νιώθει μία μεγάλη έκπληξη για την προσωπικότητα και την εξυπνάδα του λειτουργικού..
Γοητεύεται από αυτό.. το εμπιστεύεται και αποφασίζει να του ανοιχτεί σε όλα του τα προσωπικά ζητήματα..
Αλλά τελικά στην συνέχεια.. γίνεται ότι γίνεται..
Από μία πλευρά της ιστορίας αυτό εξισώνεται με την απoγοήτευση που θα μπορούσες να δεχτείς και από έναν άνθρωπο..
Το λειτουργικό απέτυχε να σε υπηρετήσει με τον τρόπο που θα περίμενες!
This site uses cookies to help personalise content, tailor your experience and to keep you logged in if you register.
By continuing to use this site, you are consenting to our use of cookies.
