Η σημερινή μουσική είναι χάλια ή απλά γερνάω;;;

[Γιώργος Κυριακαράκος]

Πολύ καιρό τώρα νιώθω ότι τα περισσότερα καινούργια πράγματα που ακούω είναι χάλια ανεξαρτήτως αν μιλάμε για ροκ, πανκ, ραπ, χιπ χοπ, κλπ.
Ο πρώτος λογικός συνειρμός είναι αυτό που σκεφτόμουν για τους "μεγάλους" παλιά. Γέρασα...και δεν μπορώ να καταλάβω.
Δεν μπορούσα να καταλάβω τι με ενοχλεί και γιατί. Αν είναι συναισθηματικό σίγουρα έχει να κάνει με την ηλικία. Αν όμως υπάρχει και κάτι αντικειμενικό τότε ίσως να μην είναι μόνο θέμα ηλικίας.

Και τυχαία είδα το παρακάτω βίντεο.

Ναι, βάζει σε σειρά ότι έχει περάσει από το μυαλό μου κατά καιρούς, ανάμεσα σε άλλα:
- Τα σημερινά τραγούδια πρακτικά δεν έχουν ένα ρεφρέν που θα σου καρφωθεί στο μυαλό και θα σιγοτραγουδάς για καιρό.
- Όλα σήμερα είναι γύρω από τη δημιουργία ατμόσφαιρας.
- Βασικά αυτό έχει γίνει γιατί πια δεν υπάρχει η έννοια της ακρόασης. Υπάρχει το βάζω κάτι να παίζει από πίσω για ότι άλλο κάνω.
- Το σύνολο σκηνικής παρουσίας και ατμόσφαιρας μετράει περισσότερο από τους στοίχους.

Τουλάχιστον τώρα έχω επιχειρήματα για το γιατί νιώθω ότι νιώθω

Και για να μην κλείσω έτσι απαισιόδοξα, θα σας πρότεινα να ακούσετε την μπάντα Codefendants. Αυτοχαρακτηρίζουν το στυλ τους "crime wave" και έχουν στοιχεία από αρκετά μουσικά είδη ειδικά αν ακούσεις όλα τα τραγούδια του δίσκου.

 

[Simos.I]

πολύ ωραίος ο τίτλος, κι εγώ αναρωτιέμαι για αυτό και απάντηση δεν παίρνω..

 

[ihodemon]

Οντως..
Δεν έχω ακούσει τίποτα της προκοπής στα εμπορικά μέσα (ραδιόφωνα TV..),
οπότε τι περιμένουμε να ακούσουμε και να μας μείνει κάποιο ρεφρέν,
όταν το rock γίναται σπάνιο είδος, και προωθείται η γνωστή εμπορική λούπα?
Σκέφτομαι ότι η ευκολία του you tube και του spotify δημιούργησε
τους fast food ακροατές του σήμερα, από την άλλη όμως γνώρισε μουσικές
σε όσους ψάχνονται.
Ομως..
Η πληθώρα ακουσμάτων, δημιούργησε ένα κορεσμό, και σε αυτούς.
Αναρωτιέμαι αν έχουμε την υπομονή να χαρούμε το CD η το βινύλιο όπως τότε..
Οι μουσικοί δρόμοι είναι αρκετά εξαντλημένοι, αν σκεφτούμε πόσα υποείδη,
υπάρχουν σε όλες τις μουσικές.
Παλιότερα τα πράγματα ήταν πιο απλά. Και στο ντύσιμο. Ησουν ροκάς και αυτό ήταν.
Αν είχες κονκάρδες Maiden μεταλλάς, αν έβαζες καμιά παραμάνα άκουγες πανκιά.
Οι της χορευτικής ήταν στην άλλη πλευρά.
Αλλά έβγαινε τότε καλή μουσική? Φυσικά και έβγαινε! Και υπάρχει τόση μουσική,
σε όλα τα είδη και υποείδη, που δεν φτάνει μια ζωή να την χαρούμε..
Μήπως όμως κρίνουμε με το συναίσθημα? Ας αναλογιστούμε πόσες φορές
παίξαμε lotto αγοράζοντας δίσκους τότες για ενα δυό κομμάτια!
(δηλώνω παθών επιρρεασμένος απο τον HXO κ.α.).
Η μουσική που παράγεται είναι χάλια?
Ένα άκουσμα στα περισσότερα του "Fresh air. Προτάσεις",
δείχνει ότι βγαίνει καλή μουσική, αλλά αυτό που πλασάρει η μουσική βιομηχανία
είναι περισσότερο videoclip και show.
Και ναι μεγαλώνουμε, αλλά βρίσκω υγιή την ενόχληση πολλών από μας,
που σημαίνει ότι διψάμε ακόμα για φρέσκα διαμάντια όπως αυτό,
που μας γεμίζει αισιοδοξία για την μουσική που παράγεται..
IJdelheid "I Have Summoned Rain Clouds"

 

[Aggelos M.]

πολύ ωραίος ο τίτλος, κι εγώ αναρωτιέμαι για αυτό και απάντηση δεν παίρνω..

Σιμο μπορεί πολυ απλά να συμβαίνουν και τα δυο…
Εγώ εκεί καταλήγω.

 

[mdvq]

Όταν αλλάζει ο τρόπος ζωής σου και η προσφορά μουσικής πλέον είναι ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ,που να την βρεις την καλή μουσική Γιώργη μου.
Μόνο κατα τυχη.
Ίσως τώρα που πήρα σύνταξη και έχω άφθονο χρόνο να αρχίσω να ψάχνω και να βρίσκω.

Εσύ με δύο παιδιά και τέτοιον όγκο δουλειάς,σιγά μην σπαταλάς την ώρα σου να βρεις στο αχανές ίντερνετ τα καινούργια διαμάντια.

 

[mdvq]

Να κάτι που βρήκα τελευταία και με έκανε να χαμογελάσω(και αυτό από παλιούς είναι)

 

[billpeppas]

Δεν είναι όλα μαύρα.
Και τη σήμερον ημέρα βγαίνουν μια χαρά κομματάρες, ίσως και στο κάθε είδος μουσικής.
Το θέμα είναι πως... το ανακαλύπτεις το κομμάτι

 

[Γιώργος Κυριακαράκος]

Δεν είναι όλα μαύρα.
Και τη σήμερον ημέρα βγαίνουν μια χαρά κομματάρες, ίσως και στο κάθε είδος μουσικής.
Το θέμα είναι πως... το ανακαλύπτεις το κομμάτι

Εδώ μπορούσαμε και το ανακαλύπταμε στην προ Napster εποχή...κανονικά σήμερα θα έπρεπε να το έχουμε έτοιμο μπροστά μας.
Ακόμη θυμάμαι να ανταλλάσω κασέτες ή να στέλνω λεφτά με απλό γράμμα ελτά τυλιγμένα σε χαρτί υγείας σε κάποια ελληνικά mail order ή σε λίρες αγγλίας που μου έδωσε μια θεία για mail order από το Λονδίνο.
Θυμάμαι να ξοδεύω το χαρτζιλίκι στο Happening στα σχολικά μου χρόνια για cd και μετά ο παράδεισος όταν άνοιξε το Rhythm Records στα Εξάρχεια.
Αλλά μαζί ερχόταν σιγά σιγά η ευκολία της ψηφιακής μουσικής.
Ακόμη θυμάμαι στο πρώτο μου αυτοκίνητο, ένα Ibiza να έχω τον κλασσικό αντάπτορα σε σχήμα κασέτας μέσα στο κασσετόφωνο, και το καρφί σε αντάπτορα από 3.5 σε 2.5 και από εκεί στην έξοδο του mp3 addon που είχε το Ericsson Τ39 και μπορούσα να ακούω από κάρτα MMC ότι κατέβαζα στο Napster. Αυτό το Napster ήταν απίστευτο...άλλαξε τα πάντα.

Τώρα απλά δεν ασχολούμαστε με την ίδια δίψα για να ανακαλύψουμε το κομμάτι.
Πραγματικά σκέφτομαι ότι αν γράψω ένα καλό input στο AI του Bing Assistant θα μου προτείνει διαμάντια για τα αυτιά μου, αλλά και αυτό δεν το κάνω. Βασίζομαι στον -μέτριο- αλγόριθμο του youtube που βάζω 1-2 κομμάτια όταν αρχίζω να δουλεύω και ελπίζω να με καταλήξει κάπου που θα σταματήσω να δω ποιοι είναι και ποιο τραγούδι είναι. Να μην συζητήσω τις φορές πια που με πάει στον παγωτατζή και το ελεφαντάκι που ακούν τα παιδιά από την android tv που είναι συνδεδεμένη με το λογαριασμό μου

 

[Tzimisce]

Να μην συζητήσω τις φορές πια που με πάει στον παγωτατζή και το ελεφαντάκι που ακούν τα παιδιά από την android tv που είναι συνδεδεμένη με το λογαριασμό μου

Να σου πω πως πάει το spotify μου μετά από διακοπές με την οικογένεια αν το αφήσω στη μοίρα του;
Πως από Yoth Iria, Draconian, Saturnus, Dimmu Borgir καταλήγει σε Μητροπάνο, Καζατζίδη και Γωγώ Τσαμπά;
Ήμασταν κάτω το δεκαπενταύγουστο αφού...

 

[Babis K.]

… καταλήγει σε Μητροπάνο, Καζατζίδη και Γωγώ Τσαμπά;

Πάλι καλά που διορθώνει μόνο του…

 

[Αντώνης-Κ]

Σύμφωνα με το ψυχολόγο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Petr Janata, η εφηβεία χαρακτηρίζεται από έντονα συναισθήματα, επειδή το άτομο έρχεται αντιμέτωπο με καταστάσεις, για πρώτη φορά στη ζωή του.



«Οι εμπειρίες που προκαλούν έντονα συναισθήματα, μετατρέπονται σε ισχυρές μνήμες, που δύσκολα κάποιος ξεχνάει. Το ίδιο συμβαίνει και με τη μουσική που ακούει», ανέφερε.



Το 2015 η ιστοσελίδα skynetandebert.com, μάζεψε δεδομένα από το Spotify και το Echo Nest. Στην εφηβική μουσική επικρατεί κατά κράτος η pop, ποσοστό που πέφτει σταδιακά και φτάνει σε μια «ωρίμανση» λίγο μετά τα 30. Στα 33 σχεδόν κανείς δεν άκουγε καινούργια μουσική.



Οι λόγοι είναι πολλοί. Οι πολλές επιλογές που μπερδεύουν, ο λιγότερος χρόνος, παιδιά στο σπίτι κ.α. Αλλά ο κυριότερος είναι η νοσταλγία. Όπως αναφέρεται και σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Memory & Cognition», η μουσική μπορεί να έχει τεράστια επίδραση στον εγκέφαλο, φέρνοντας στον νου αναμνήσεις του παρελθόντος, νεαρότερης ηλικίας, κυρίως από το σχολείο και το πανεπιστήμιο.

https://www.ogdoo.gr/life/ygeia/poios-o-rolos-tis-agapimenis-mousikis-tis-efiveias-sti-psyxosynthesi

https://cityvibes.gr/γιατί-όσο-μεγαλώνεις-δεν-ακούς-καινού/



Όχι πως γερνάμε καθόλου, αλλά στα 80ς είχαμε την καλύτερη μουσική και στα 90ς τις καλύτερες ταινίες. Ας με διαψεύσει κάποιος

 

[ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΤΑΣΟΣ]

Φυσικά κι εγώ το έχω πάθει και καταλήγω στο ότι φταινε τα εξής:
1) τα συγκροτήματα από τα οποία βγήκαν κοματαρες ήταν αυθεντικά=φρέσκες ιδέες που δεν τις είχαμε ξανα ακούσει ποτέ! Ήταν τα πρώτα ,όχι αντιγραφές άλλων. Σήμερα στην ψηφιακή εποχή γίνεται της κακομοίρας από c(L)opy στις ιδέες. Και φυσικά το αντίγραφο είναι χειρότερο από το πρωτότυπο.

2) φταίει η σύγκριση! Ότι ακούμε σήμερα, εντελώς ακούσια το συγκρίνουμε με τα παλιά αγαπημένα μας τραγούδια , κι επομένως έρχεται εύκολα η απογοήτευση. Το κεφάλι μας είναι "γεμάτο" πλέον από data μουσικής, δεν είναι όπως πριν 30 χρόνια.

3) φταίει η ευκολία = τσάμπα = μουσική με το κιλό. Ακριβώς όπως με τις ντομάτες. Άπειρη μουσική σήμερα και άμεση πρόσβαση ΤΣΑΜΠΑ (όταν ψάξεις τα βρίσκεις όλα τσάμπα) επομένως κυκλοφορεί και άπειρη σαβουρα . Τόνοι σαβουρα! Παλιά ρωτάγαμε όλη την τάξη αν αξίζει να αγοράσουμε τον τάδε δίσκο μην τυχόν και πετάξουμε άδικα τα χρήματα μας. Τώρα κατεβάζεις, ακούς και πριν ακόμα τελειώσει το τραγούδι πατάς next. Γιατί; Γιατί δεν κοστίζει τίποτα.

4) φταίει η μηδέν μουσική παιδεία που έχουν οι καλλιτέχνες σήμερα. Αν ασχοληθείς λίγο σήμερα, αμέσως καταλαβαίνεις ότι το marketing φτιάχνει διάτοντες αστέρες, τους ξεζουμιζει (μαζί με τον λαό) τους πετάει και πάμε για άλλα. Για παράδειγμα τι είναι η Britney spears και ένα σωρό παρόμοιοι; Θα μου πεις ρε μεγάλε και οι dire straits τι ήταν; Μπετόβεν; Έγραφαν παρτιτούρες στον ύπνο τους; Όχι βεβαια, αλλά ήξεραν μια δυο τρεις δέκα κλίμακες που λέει ο λόγος. Ήξεραν αν μη τι αλλο τι έπαιζαν.

5) σε συνέχεια του 4 καταλαβαίνουμε ότι φταίει και η σημερινή μουσική βιομηχανία που αντί να βρει μουσικά ταλέντα να προωθησει, βρίσκει ψωνάρες (aka τρελοκομεία πουνδεν κολλάνε πουθενά) με κριτήριο τον ωραίο κωλο/βυζί και μαζί με ένα ωραίο περιτύλιγμα (σόου) πουλάνε σαν ζεστό ψωμάκι. Ως γνωστόν το θέαμα (εικόνα) παντα υπερισχύει του ήχου.

Θα μου πείτε ωραία όλα αυτά και γνωστα. Γιατί δεν βγαίνουν σήμερα μουσικοί/συγκροτήματα από με α@#&δια;
Πολύ απλό: διότι ΟΛΟΙ σήμερα έχουν στόχο το χρήμα. Όχι απλά το χρήμα αλλά το χρήμα ΓΡΗΓΟΡΑ.
Όταν ξεκίνησαν παλιά όλα τα μεγαθήρια της μουσικής κανένας δεν έλεγε: ας φτιάξουμε ένα συγκρότημα για να κονομήσουμε. Όλοι ξεκίνησαν γιατί είχαν πάθος, πόρωση δεν μπορώ να βρω την κατάλληλη λέξη αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Μετά ήρθε η δόξα και αναπόφευκτα το χρήμα.
Αν ξεκινάς με στόχο το χρήμα άστα βράστα.

 

[billpeppas]

Εδώ μπορούσαμε και το ανακαλύπταμε στην προ Napster εποχή...κανονικά σήμερα θα έπρεπε να το έχουμε έτοιμο μπροστά μας.
Ακόμη θυμάμαι να ανταλλάσω κασέτες ή να στέλνω λεφτά με απλό γράμμα ελτά τυλιγμένα σε χαρτί υγείας σε κάποια ελληνικά mail order ή σε λίρες αγγλίας που μου έδωσε μια θεία για mail order από το Λονδίνο.
Θυμάμαι να ξοδεύω το χαρτζιλίκι στο Happening στα σχολικά μου χρόνια για cd και μετά ο παράδεισος όταν άνοιξε το Rhythm Records στα Εξάρχεια.
Αλλά μαζί ερχόταν σιγά σιγά η ευκολία της ψηφιακής μουσικής.
Ακόμη θυμάμαι στο πρώτο μου αυτοκίνητο, ένα Ibiza να έχω τον κλασσικό αντάπτορα σε σχήμα κασέτας μέσα στο κασσετόφωνο, και το καρφί σε αντάπτορα από 3.5 σε 2.5 και από εκεί στην έξοδο του mp3 addon που είχε το Ericsson Τ39 και μπορούσα να ακούω από κάρτα MMC ότι κατέβαζα στο Napster. Αυτό το Napster ήταν απίστευτο...άλλαξε τα πάντα.

Τώρα απλά δεν ασχολούμαστε με την ίδια δίψα για να ανακαλύψουμε το κομμάτι.
Πραγματικά σκέφτομαι ότι αν γράψω ένα καλό input στο AI του Bing Assistant θα μου προτείνει διαμάντια για τα αυτιά μου, αλλά και αυτό δεν το κάνω. Βασίζομαι στον -μέτριο- αλγόριθμο του youtube που βάζω 1-2 κομμάτια όταν αρχίζω να δουλεύω και ελπίζω να με καταλήξει κάπου που θα σταματήσω να δω ποιοι είναι και ποιο τραγούδι είναι. Να μην συζητήσω τις φορές πια που με πάει στον παγωτατζή και το ελεφαντάκι που ακούν τα παιδιά από την android tv που είναι συνδεδεμένη με το λογαριασμό μου

Cassette to Aux In adapter... πωωωωσο πίσω μας πήγες τώρα

Tidal, Spotify προτείνουν γενικώς καλά κομμάτια όταν τους έχεις δώσει κάμποσα τραγούδια του γούστου σου, αλλά ποιός κάθεται να σημειώνει τι του άρεσε;
Ειδικά στο tidal που δεν κρατάει history ffs

Όταν έχω χρόνο, εγω εκμεταλλεύομαι όσο γίνεται το similar artists add-on που χρησιμοποιώ και έχει δώσει και κάτι διαμαντάκια.
Πλέον έχω γίνει λίγο... robot και ακούω πάνω κάτω τα ίδια τραγούδια όποτε βρω ευκαιρία με οποιοδήποτε τρόπο να ακούσω μουσική

 

[ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΤΑΣΟΣ]

Εγώ για να μην ακούω βλακείες, πλέον ακούω ΜΟΝΟ την δική μου συλλογή που την εμπλουτίζω με το σταγονόμετρο.
Μην μου πείτε για ραδιόφωνα κλπ απλά δεν υπήρξε ποτέ αυτή η συσκευή για μένα. Ούτε καν internet radio.
Μου την δίνει απερίγραπτα την μια στιγμή να μου βάζει κκομματάρα και την επόμενη να βάζει βλακεία. Επομένως τα έχω κόψει μαχαίρι όλα αυτά.

 

[Tzimisce]

Προσωπικά δεν μου έχει λήψει ο καινούργιος δίσκος, το καινούργιο συγκρότημα ή κάποιο νέο άκουσμα.

Να προσπαθήσω να το δω υπό ένα άλλο πρίσμα.

Πως αγοράζαμε δίσκους παλιά;
Ακούγαμε έναν καινούργιο δίσκο, ένα τραγούδι ή ένα συγκρότημα, μας άρεσε και αγοράζαμε τον δίσκο.
Από τους 100 δίσκους δηλαδή που μπορεί να είχαμε μπροστά μας, στοχεύαμε τον έναν που ήδη μας άρεσε.
Και από που ακούγαμε αυτόν τον δίσκο;
Από έναν φίλο, μία εκπομπή ή κάποιον γνωστό που ήδη είχε περάσει κάποιους δίσκους από το φίλτρο του ή τον άκουσε με τον ίδιο τρόπο που το ακούσαμε και εμείς.
Ποια η πιθανότητα να πάμε σε ένα δισκάδικο, να πάρουμε έναν τυχαίο δίσκο από την ντάνα του και να βγει πολύ καλός;
Μάλλον ελάχιστη.
Άντε να διαβάζαμε το Heavy Metal (αργότερα Metal Hammer), το Kerrang ή όποιο άλλο περιοδικό κυκλοφορούσε και παρουσίαζε δίσκους, αλλά και πάλι, από τους 100 που κυκλοφορούσαν μέσα στον μήνα το πολύ πολύ να διάβαζες για τους 20. Γιατί θα έδιναν φυσικά βάρος στα μεγάλα ονόματα και τις safe επιλογές.
Θετικά: Οι επιλογές σου ήταν ασφαλείς, κατέληγες με πολύ καλούς δίσκους.
Αρνητικά: Περιορισμένες επιλογές.
Δισκογραφία Maiden, Metallica, Halloween, Manowar, Dio, στο τσακίρ κέφι κανένα Bathory, King Diamond, Mercyful fate.


Τώρα έχουμε βουτήξει σε μία θάλασσα επιλογών.
Κάπου τα γούστα μας έχουν αλλάξει (ναι, δεν θα κάτσω να ακούσω για 1000η φορά τον τάδε δίσκο των Led Zeppelin, ακόμη και το ύφος τους έχω βαρεθεί), κάπου ζητάμε κάτι το πιο εκλεπτισμένο, αλλά κάπου και οι επιλογές είναι αμέτρητες!
Συνεχίζει το ποσοστό που ψάχνουμε να είναι 1/1000 όπως και παλιά, αλλά ποιος έχει ακόμη παρέες που να ανταλλάσει ιδέες για συγκροτήματα (εγώ έχω), ή διαβάζει περιοδικά για να μαθαίνει τι καλό κυκλοφορεί;
Ναι, ok, έχω βαρεθεί το NWOBHM, έχω πάει σε πιο "δύσκολα" ακούσματα, αλλά συνεχίζω να ανακαλύπτω αξιόλογα συγκροτήματα.
Χωρίς να μπαίνω σε mode γκρίνιας "α, ο J J Cale είναι πιο καλός από τους Lazytrains" και χωρίς να τρέχω να αγοράσω δίσκο των Santana επειδή μου κάνει πλύση εγκεφάλου ο Σκλαβενίτης ή το τάδε ασανσέρ (τελικά θα μπορούσε να μπει και στο "κάπως έτσι ξεκίνησε ο καυγάς" αυτό το μήνυμα )!

Μήπως λοιπόν αυτή η "υπερπροσφορά" έχει δημιουργήσει αυτή την αίσθηση;
Γιατί και παλιά, όταν ξεφεύγαμε από τις "ράγες" της ασφαλούς αγοράς, πέφταμε τις περισσότερες φορές σε μάπες.
Και επειδή τώρα έχουμε την ευκολία να μην ακούσουμε καν δεύτερη φορά το ίδιο κομμάτι, πόσο μάλλον τον ίδιο δίσκο, δεν εμβαθαίνουμε καθόλου αλλά χρησιμοπούμε τη μουσική ως "χαλί";

 

[bujinkan]

Sent from my iPhone using Tapatalk

 

[AUDIOLYTIC]

Για οσους δεν τους ικανοποιει η σημερινη μουσικη ή ενδεχομενως και η μουσικη του κοντινου μελλοντος, υπαρχει και η μουσικη του παρελθοντος, που πιστευω οι πλειστοι απο μας δεν εχουμε ακουμπησει , ισως και γνωρισει (σε μεγαλο βαθμο) ποτε παλαιοτερα.

 

[Wanderer]

Για οσους δεν τους ικανοποιει η σημερινη μουσικη ή ενδεχομενως και η μουσικη του κοντινου μελλοντος, υπαρχει και η μουσικη του παρελθοντος, που πιστευω οι πλειστοι απο μας δεν εχουμε ακουμπησει , ισως και γνωρισει (σε μεγαλο βαθμο) ποτε παλαιοτερα.

Εμείς οι της κλασσικής δεν έχουμε τέτοια προβλήματα.

 

[cochise]

αν δεν εχουμε αποκοδικοποιησει τα παλια πως να καταλαβουμε τα νεα

 

[AUDIOLYTIC]

Εμείς οι της κλασσικής δεν έχουμε τέτοια προβλήματα.

αν δεν εχουμε αποκοδικοποιησει τα παλια πως να καταλαβουμε τα νεα

Δεν εννοω για ενα ειδος μουσικης μονο, αλλα γενικα για ολα.
Τα γουστα αλλαζουν , και πραγματα που δεν μας ενδιεφεραν σε νεοτερη ηλικια , ισως να μας ενδιαφερουν σημερα.
Με μενα , αυτο συμβαινει. Jazz/swing που δεν με ενδιεφερε τοτε, με ενδιαφερει σημερα , απο περιπου το 1920 - 1950 και αγοραζω αρκετους δισκους. Για μενα λοιπον ειναι ΝΕΑ μουσικη, ανκαι παλια. γραμμενη και ηχογραφημενη . Το ιδιο κανω και με ροκ και αλλα ειδη.
Υπαρχουν εκατομμυρια ανεξερευνητοι καλλιτεχνες, τιτλοι κλπ εκει εξω , για ολους.