Σίγουρα ο Alberto Iglesias... γιατί χωρίς αυτόν οι ταινίες του τρελού δε θα μου άρεσαν τόσο.
Σίγουρα ο Hans Zimmer γιατί τα blockbusters ζουν και αναπνέουν μέσα από την απολύτως ταιριαστή μουσική του, που συχνά (πχ Dark Knight) ξεφεύγει απ'τα τετριμμένα.
Σίγουρα ο Χατζηδάκις, γιατί απλά είναι ο Χατζηδάκις, ήτοι μια από της μεγαλύτερες προσωπικότητες που έβγαλε η Ψαροκώσταινα τον 20ο αιώνα, και όχι μόνο.
Φυσικά ο Danny Elfman, γιατί ήρθε και έδεσε με τον άλλο τρελό (του Χόλυγουντ), και απέκτησε τελείως δικό του στυλ.
Ε, για τον Μορικόνε δε χρειάζεται να γράψουμε, ο άνθρωπος είναι ο Bach του κινηματογράφου (σε πλήθος και ποιότητα έργου).
Από κει και πέρα, άλλα ονόματα που περνούν απ'το μυαλό μου, τελείως ανακατεμένα, Preisner, Bregovic, Θεοδωράκης, Πλέσσας,