Λοιπόν σήμερα, ρώτησα ένα μάστορα στην περιοχή μου που ασχολείται με τζάμια.
Ρωτήθηκε στο γνωστό φιλοσοφικό δίλλημα, τι εστί ως βέλτιστον...στο να στηριχτεί ένα τζάμι βαμμένο μαύρο εσωτερικά πάνω σε μια πρόσοψη αλουμινίου με όσο το δυνατόν "αόρατη" εφαρμογή.
Το πρώτο που με ρώτησε τι βάρος θα έχει το τζάμι και όταν του είπα γιατί ακριβώς πρόκειται...γέλασε και μου είπε "Α! Για τέτοιο ελαφρύ μιλάς;"
Μου είπε η καλύτερη λύση που να έχει τη δυνατότητα να αφαιρεθεί εάν κάτι πάει στραβά στο μέλλον είναι να κολληθεί σε δύο σημεία ένα μικρό κυλινδράκι από πλέξι και αυτό να στερεωθεί με κάποιο τρόπο εσωτερικά.
Οπότε σκεπτόμενος κατέληξα για αυτήν την περίπτωση.
1) δύο κυλινδράκια 0,6Χ1εκ. όπου ανοίγεται σπείρωμα 3mm, άνοιγμα στην πρόσοψη αλουμινίου δύο κατάλληλων σημείων αριστερά δεξιά 0,6εκ, ευθυγράμμιση πρόσοψης γυαλιού και σημάδεμα, κόλλημα και εσωτερική στερέωση.
Στην περίπτωση τώρα που το αλουμίνιο είναι μόλις 2mm, το πλέξι κυλινδράκι θα εισχωρεί αρκετά μέσα, σε αυτήν την περίπτωση μπαίνει από μέσα ένα Π το οποίο σταθεροποιείται πανω στην πρόσοψη του αλουμινίου (με χωνευτές βίδες μικρού V) και το κυλινδράκι θα βιδωθεί στην πάνω πλευρά του Π ή εάν δεν γίνεται σωστά η στερέωση του Π, καθότι οι βίδες δεν μπορούν να χωνευτούν στην πρόσοψη, ανοίγεται εγκάρσια μια μικρή οπή στο πλέξι κυλινδράκι και μπαίνει σφήνα στερέωσης που θα το σφηνώσει.
Τελικά πάντα υπάρχουν λύσεις, αρκεί το ρημαδοκέφαλό μας να πιεστεί!